Η διαδικασία μετατροπής της Ελλάδας σε κράτος δορυφόρο της Τουρκίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη, πέρα από τον περιορισμό άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων καθώς και τη διείσδυση/έλεγχο στα εσωτερικά ζητήματα, με δύο σημαντικούς παράγοντες: Το δημογραφικό και την στρατιωτική ισχύ.
Με βάση τα σημερινά δεδομένα η Ελλάδα έχει έναν γερασμένο πληθυσμό περίπου 11.000.000 κατοίκων (10.815.197 άτομα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της απογραφής του 2011 με 911.929 καταγεγραμμένους αλλοδαπούς) με μέση ηλικία τα 49.1 έτη). Η Τουρκία με 75.000.000 κατοίκους έχει μέσο όρο ηλικίας τα 27.5 χρόνια.
Με δείκτη γονιμότητας μόλις 1.4 για την Ελλάδα (1 για τους αμιγώς Έλληνες, ενώ για τη διατήρηση του πληθυσμού σε σταθερό επίπεδο απαιτείται δείκτης γονιμότητας 2.1 ως όριο αντικατάστασης ), με τους θανάτους να έχουν ξεπεράσει τις γεννήσεις, το μεγάλο αριθμό λαθρομεταναστών με την αδιάκοπη εισροή τους και την μαζική φυγή των νέων Ελλήνων στο εξωτερικό, δημιουργείται μια δραματική και δύσκολα αναστρέψιμη κατάσταση.
Η υπογεννητικότητα στην Ελλάδα συμβάλλει όχι μόνο στη δημογραφική γήρανση με οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, αλλά σχετίζεται με την επιβολή της τουρκικής κυριαρχίας στη χώρα μας. Σύμφωνα με αναλογιστική μελέτη το 2050 η Τουρκία θα μετράει 93.000.000 ψυχές ενώ η Ελλάδα μόλις 7.500.000 πληθυσμό από τα οποία το 30% περίπου δεν θα είναι γηγενείς.
Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκονται σε κομβικό σημείο σε ότι αφορά στη μαχητική τους ικανότητα. Σταδιακά από το 2005 και μετά οι μειώσεις στις αμυντικές δαπάνες έχουν προκαλέσει ένα συστημικό πλήγμα στο αξιόμαχό τους.
Η αγορά νέων οπλικών συστημάτων έχει μηδενιστεί, η ροή ανταλλακτικών και αναλώσιμων γίνεται με δυσκολία (2-5 χρόνια καθυστέρηση για ορισμένες κατηγορίες συστημάτων) και το προσωπικό δοκιμάζεται οικονομικά από τις μειώσεις μισθών (εώς και 40%) που αντανακλάται και σε ηθικό επίπεδο με την έννοια της πλήρους αφοσίωσης στο αντικείμενό τους.
Ο προϋπολογισμός του 2014 για το Υπουργείο Άμυνας προβλέπει δαπάνες 3.112 δισ. ευρώ. Η μεγαλύτερη δαπάνη ύψους 1.9 δισ. ευρώ αφορά μισθούς και συντάξεις, ενώ οι καταναλωτικές παροχές ανέρχονται σε 557 εκατ. ευρώ περίπου. Είναι ένα ακόμη έτος άνευ οποιασδήποτε υλοποίησης νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων. Ο προϋπολογισμός σε σχέση με το 2009 έχει μειωθεί κατά 3.5 δισ. ευρώ (μείωση 48%). Οι δαπάνες του προϋπολογισμού είναι πάγιες, εξασφαλίζοντας το ελάχιστο των δυνατοτήτων για την εθνική κυριαρχία και ακεραιότητα.
Το μειωμένο ποιοτικό επίπεδο των ενόπλων δυνάμεων που αναγκάζονται λόγω εξωγενών παραγόντων να διατηρούν σε υπηρεσία ως απαραίτητα απαρχαιωμένα οπλικά συστήματα αφορά και στα τρία όπλα.
Λόγω οικονομίας χρόνου θα γίνει αναφορά μόνο στην Πολεμική Αεροπορία που αποτελεί την πιο χαρακτηριστική περίπτωση για την κατάσταση που βρίσκονται οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις
Τη δεδομένη χρονική στιγμή η αριθμητική και ποιοτική υπεροχή της Τουρκίας στο Αιγαίο έναντι της Πολεμικής Αεροπορίας είναι σημαντική και θα γίνει χαοτική σε λίγα χρόνια. Συγκεκριμένα στα μαχητικά αεροσκάφη τρίτης γενιάς (F-16 C/D Block 30, F-16 C/D Block 40, F-16 C/D Block 40, F-16/D Block 50+ Adv) υπερέχει της Πολεμικής Αεροπορίας με 246 έναντι 197 ελληνικών μαχητικών και στα αναβαθμισμένα F-4E η τουρκική αεροπορία μετράει υπερ-τριπλάσια.
Η Τουρκία έχει επενδύσει σε ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα το οποίο περιλαμβάνει τον εκσυγχρονισμό 200 F-16, την προσθήκη 100 F-35 (έναρξη παραδόσεων το 2018 με ολοκλήρωση το 2023) και τη σχεδίαση εγχώριου μαχητικού αεροσκάφους που είναι προγραμματισμένο να κάνει την πρώτη πτήση το 2023. Το νέο αυτό αεροσκάφος που θα προορίζεται για εναέρια μάχη γίνεται με την τεχνική υποστήριξη της SAAB. Σε συνδυασμό με τα αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου και ναυτικής συνεργασίας 737 CEW, CN-235 και ATR-72 δημιουργεί μία πανίσχυρη εναέρια δύναμη, την κορυφαία σε δυνατότητες εντός ΝΑΤΟ, πλην Η.Π.Α.
Με αυτά τα δεδομένα η αντιπαράθεση στον αέρα θα γίνεται με αναλογία 1:4 με ορίζοντα το 2020. Η Ελλάδα θα χρειαστεί έως τότε τουλάχιστον 60 νέα μαχητικά αεροσκάφη και εώς το 2025 άλλα τόσα για να μπορέσει να υπάρξει ισορροπία στον καθημερινό ακήρυχτο πόλεμο του Αιγαίου. Διαφορετικά η αριθμητική καχεξία θα είναι τόσο εμφανής που σκιαγραφεί ένα μέλλον ζοφερό για την Ελλάδα αναφορικά με την αναθεωρητική πολιτική της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Βάσει του προγράμματος εξοπλισμού της Πολεμικής Αεροπορίας έπρεπε τώρα να έχουν ολοκληρωθεί ή να έβαιναν προς ολοκλήρωση οι παραδόσεις 40 νέων μαχητικών αεροσκαφών 4ης γενιάς που όμως παραμένει ανενεργό λόγω μνημονίων. Υπολογίζεται ότι από το 2018 και μετά ένα σημαντικό μέρος του στόλου των μαχητικών της ΠΑ θα μπορεί οριακά να εκτελεί αποστολές απαραίτητες για την εθνική ασφάλεια.
Η απόλυτα αρνητική προοπτική των ενόπλων δυνάμεων αντανακλάται και στην τραγική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι εγχώριες αμυντικές βιομηχανίες. Η αμυντική βιομηχανική υποδομή μίας χώρας καθορίζει το επίπεδο της ασφάλειας και της ισχύος των ενόπλων δυνάμεων και αυτό είναι κάτι πανθομολογούμενο και ιστορικά επιβεβαιώνεται σε κάθε ένοπλη σύγκρουση. Η ελληνική αμυντική βιομηχανία έχει αποδομηθεί με τη συρρίκνωση και το κλείσιμο μονάδων παραγωγής που είναι κρίσιμες για την εθνική ασφάλεια.
Στην αντίπερα όχθη η Τουρκία είναι η 15η χώρα στις στρατιωτικές δαπάνες παγκοσμίως, δαπανά το 3% του ΑΕΠ για τους τομείς της άμυνας, ασφάλειας και πληροφοριών που ισούται με 18.24 δισ. ευρώ και έχει δημιουργήσει την πλέον δυναμική αμυντική βιομηχανία του ΝΑΤΟ (με την έννοια της αναπτυξιακής ορμής) και δεύτερη σε δυναμική σε όλη την Ευρώπη μετά από τη Ρωσία.
Τα τελευταία χρόνια έχει επιδοθεί στην υλοποίηση τεράστιων εξοπλιστικών προγραμμάτων που τα αποτελέσματα θα είναι ορατά στο τέλος της επόμενης πενταετίας για την αύξηση της ισχύος των ενόπλων δυνάμεων.
Ενδεικτικά, το 2011 η αξία των 280 εξοπλιστικών προγραμμάτων που υπογράφηκαν έφτασε το ποσό των 27 δισ. δολ. Το 2012 δημοσιοποιήθηκαν τα σχέδια για την ανάπτυξη δικών της οπλικών συστημάτων ραντάρ, δορυφόρων, τανκς, επιθετικών ελικοπτέρων, αντιτορπιλικών, υποβρυχίων κλπ., ώστε να απεξαρτηθεί σταδιακά από άλλες χώρες. Μόνο μέσα στο 2014 υπολογίζεται ότι οι Τούρκοι θα κλείσουν εξοπλιστικά προγράμματα ύψους 20 δισ. δολ.
Στην πρώτη γραμμή της τουρκικής σχεδίασης και κατασκευής όπλων βρίσκεται το τανκ Altay (έχουν παραδοθεί 4 πρωτότυπα στον τουρκικό στρατό ο οποίος πρόκειται να προμηθευτεί 200 με 250 στο μέλλον) και το νέο μαχητικό Stealth 5ης γενιάς TF-X (ο σχεδιασμός του θα ολοκληρωθεί εντός του έτους) το οποίο θα είναι έτοιμο σε 10 χρόνια με σκοπό να αντικαταστήσει τα F -16.
Η ένταξη του μακρού βεληνεκούς πυραυλικού αντιαεροπορικού συστήματος HQ-9 στην τουρκική αεράμυνα με τη δυνατότητα εξ ολοκλήρου κατασκευής από την εγχώρια βιομηχανία αποτελεί επίσης μια σημαντική εξέλιξη. Το κινέζικο σύστημα, που είναι αντίγραφο του S300 PMU1, μπορεί να καταρρίπτει αεροσκάφη μέχρι του ύψους των 30.000 μέτρων. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν τοποθετηθεί σε μικρό βάθος από τα μικρασιατικά παράλια θα μπορεί να εγκλωβίζει και να καταρρίπτει τα ελληνικά μαχητικά περίπου στο μέσο του Αιγαίου. Αν η σύμβαση με τους Κινέζους τελικά προχωρήσει και δεν υπάρξει υπαναχώρηση λόγω του αμερικανικού παράγοντα, τότε βάσει του συμφωνηθέντος χρονοδιαγράμματος, το 2020 η Τουρκία θα μπορεί να κατασκευάζει το δικό της αντιαεροπορικό σύστημα μακρού βεληνεκούς, αφού η Κίνα δίνει πλήρη πρόσβαση και τεχνογνωσία.
Πέρα από την ενίσχυση της τουρκικής ισχύος σε ξηρά και αέρα, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα γιγάντιο ναυπηγικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει: 8 κορβέτες, 4 φρεγάτες, 6 αντιτορπιλικά ΑΑW, 8 αποβατικά σκάφη LCT, 2 αποβατικά πλοία LST, 6 υποβρύχια Τ214ΤΝ, 4 υποβρύχια Τ209/12000 υπό εκσυγχρονισμό, 8 φρεγάτες Ο.Η Pery υπό εκσυγχρονισμό, εκ των οποίων οι 4 με πρόβλεψη για αυξημένες αντιαεροπορικές δυνατότητες και 3 βοηθητικών πλοίων. Τέλος, έχει υπογραφεί σύμβαση για την ναυπήγηση μικρού αεροπλανοφόρου LPD με τα ναυπηγεία Sedef.
Παράλληλα, το Τουρκικό Ναυτικό αποφάσισε να δημιουργήσει μια μόνιμη δύναμη διατήρησης της ασφάλειας στη Μεσόγειο αποτελούμενη από 5 πλοία επιφάνειας. Η νέα στρατηγική του είναι να εκτελεί σε μόνιμη βάση την επιχείρηση ‘‘Ασπίδα του Αιγαίου’’ (Aegean-Mediterranean Shield) κατά της τρομοκρατίας στην περιοχή αυτή (NAVTEX 101/10). Aυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Τουρκία αναλαμβάνει ναυτικές ενέργειες στη θαλάσσια περιοχή του FIR Αθηνών και Λευκωσίας εναντίον της τρομοκρατίας, υποδηλώνοντας ότι είναι η μόνη ναυτική δύναμη στην περιοχή που παρέχει προστασία στα πλοία, αντιβαίνοντας στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο.
Συμπερασματικά, εκ της απλής αντιπαράθεσης μεγεθών και στοιχείων της Άμυνας των δύο χωρών: Η Τουρκία εξοπλίζεται σαν αστακός, ενώ η Ελλάδα με μνημόνια και σκάνδαλα βρίσκεται σε εξοπλιστική απραξία, μετατρέποντας σε λίγα μόλις χρόνια ανεπαρκή την αποτρεπτική και μαχητική της ισχύ.
Αν επιπλέον ληφθεί υπ’ όψιν ότι η Τουρκία με το μεγαλύτερο αποβατικό στόλο του κόσμου (μετά τις Η.Π.Α) απέναντι από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και με πολλαπλές δυνάμεις των ελληνικών στον Έβρο, έχει επιθετική διάταξη των στρατευμάτων είναι φανερή η δραματική κατάσταση που διαγράφεται. Και μάλιστα όταν ο ίδιος Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, Αθανάσιος Δαβάκης ομολόγησε την πραγματικότητα με επίσημη δήλωση ‘‘παρατηρείται υπερσυγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων στον Έβρο και τα μικρασιατικά παράλια’’ (Βουλή των Ελλήνων, 10.11.2013).
Τα αμφίβια οχήματα AZMIM και οι αυτοκινούμενες αμφίβιες γέφυρες SAMUR για τη γεφύρωση και διάβαση υδάτινων κωλυμάτων της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, σε συνδυασμό με τις παραδόσεις 109 ελικοπτέρων εφόδου τύπου Sikorvsky, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τον σαφή επιθετικό προσανατολισμό της Άγκύρας.
Άλλωστε η επιχείρηση ‘‘Βαριοπούλα’’ του τουρκικού στρατού και το σχέδιο κατάληψης της Ρω το 2009 εκπονημένο από την κυβέρνηση Ταγίπ Ερντογάν για τη μη ανακήρυξη της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης υπήρξαν χαρακτηριστικές μεθοδευμένες κινήσεις της ακολουθούμενης στρατηγικής της Τουρκίας σε Αιγαίο και Θράκη.
3. Συμπερασματικά
Η Ελλάδα σε τροχιά κράτους δορυφόρου γύρω από την Τουρκία, σε συνδυασμό με την εκχώρηση σημαντικού τμήματος της εθνικής κυριαρχίας λόγω δανειακών συμβάσεων και μνυμονίων, έχει πια τόσο περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα που μεταβλήθηκε σε χώρα προτεκτοράτο: η άσκηση δικαιωμάτων τόσο σε θέματα εξωτερικής όσο και εσωτερικής πολιτικής εξαρτάται από την βούληση και τις αντιδράσεις τρίτων μερών.
Η εγχώρια πολιτική ελίτ προκειμένου να αποκρύψει την πραγματικότητα έχει προβεί σε νοηματικές και γλωσσικές στρεβλώσεις. Οι λέξεις εθελοδουλία, υποταγή και αποποίηση κυριαρχικών δικαιωμάτων έγιναν καλή γειτονία, ειρήνη και αναγκαίος συμβιβασμός αντίστοιχα.
Ο αείμνηστος Παναγιώτης Κονδύλης στο έργο του ‘‘Θεωρία του Πολέμου’’ είχε προφητικά διαβλέψει από το 1997 τη σημερινή εφιαλτική κατάσταση: ‘‘Στον βαθμό όπου η Ελλάδα θα καθίσταται ανεπαίσθητα γεωπολιτικός δορυφόρος της Τουρκίας, ο κίνδυνος πολέμου θα απομακρύνεται, οι ψευδαισθήσεις θα αβγατίζουν και η παράλυση θα γίνει ακόμη ηδονικότερη, εφ’ όσον η υποχωρητικότητα θα αμείβεται με αμερικανικούς και ευρωπαϊκούς επαίνους, που τους χρειάζεται κατεπειγόντως ο εκσυγχρονιζόμενος Βαλκάνιος, και επίσης με δάνεια και δώρα για να χρηματοδοτείται ο παρασιτικός καταναλωτισμός. Απ’ αυτές τις συνθήκες, ό,τι στην πραγματικότητα θα συνιστά κάμψη της ελληνικής αντίστασης κάτω από την πίεση του τουρκικού δυναμικού, οι Έλληνες θα συνηθίσουν σιγά-σιγά να το ονομάζουν ‘‘πολιτισμένη συμπεριφορά’’, ‘‘υπέρβαση του εθνικισμού’’ και ‘‘εξευρωπαϊσμό’’.Πράγματι, το σημερινό δίλημμα είναι αντικειμενικά τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο: η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεμος σημαίνει συντριβή. Η υπέρβαση του διλήμματος αυτού, η ανατροπή των σημερινών γεωπολιτικών και στρατηγικών συσχετισμών απαιτεί ούτε λίγο ούτε πολύ την επιτέλεση ενός ηρακλείου άθλου, για τον οποίο η ελληνική κοινωνία, έτσι όπως είναι, δεν διαθέτει τα κότσια’’.
Η ελληνική πολιτική ηγεσία αιθεροβατεί, ελπίζοντας σε διασώσεις από ξένες δυνάμεις (Η.Π.Α, Ισραήλ και Γαλλία) σε περίπτωση που μία εθνική ήττα είναι αναπόφευκτη.
Ενώ η Τουρκία χρησιμοποιώντας μια πολυεπίπεδη πολιτική έχει δημιουργήσει τετελεσμένα με τη στρατιωτική της ισχύ και συνεχίζει την απειλή χρήσης βίας για εκβιασμό και εκφοβισμό σε Ελλάδα και Κύπρο. Με το νέο-οθωμανικό δόγμα προωθεί την πολιτική της και μέσω της διπλωματίας, της οικονομίας, του Ισλάμ και των μειονοτήτων για την επίτευξη των στόχων της.
Το διαμορφωθέν εφιαλτικό περιβάλλον και το ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο, επιτάσσει εσπευσμένα ένα νέο σχεδιασμό στην εξωτερική πολιτική με στρατηγικές υψηλού ρίσκου. Το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και η Διπλωματία των Κανονιοφόρων αποτελούν κρίσιμες αλληλοσυνδεόμενες έννοιες για τη στρατηγική ασφάλεια και άμυνα της Ελλάδας-Κύπρου, καθώς και για την γεω-πολιτική/γεωοικονομικήή διάσταση στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Η επαναφορά και ενεργοποίηση του ενιαίου αμυντικού χώρου αποτελεί προτεραιότητα, ώστε να δημιουργηθεί ένα αμυντικό τόξο που θα περιορίζει σημαντικά την επίδραση της υπεροπλίας της Άγκυρας στις πολιτικές και διπλωματικές της σχέσεις με τα δύο ελληνικά κράτη. Χωρίς ενοποιημένο αμυντικό χώρο δεν υφίστανται σοβαρές προϋποθέσεις άμυνας και αποτροπής, πόσο μάλλον απόδοσης πολιτικών και διπλωματικών αποτελεσμάτων. Για την ανασυγκρότηση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, χρειάζεται αποφασιστικότητα από Ελλάδα και Κύπρο. Αυτό θα γίνει επιχειρησιακά κατ’ αρχήν με την αύξηση της μαχητικής ισχύος της Εθνικής Φρουράς και της μόνιμης στάθμευσης ελληνικών F-16 στο αεροδρόμιο της Πάφου.
Στρατηγικής σημασίας είναι η οριοθέτηση και ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Δημιουργεί ενιαίο θαλάσσιο χώρο μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, αναδεικνύοντας το τεράστιο στρατηγικό βάθος του Αιγαίου Πελάγους. Ταυτόχρονα, αποτελεί σημαντικό διάδρομο για τους υποθαλάσσιους ενεργειακούς αγωγούς προς τη Δύση- Ευρωπαϊκή Ένωση που θα κατασκευαστούν για τη μεταφορά των κοιτασμάτων φυσικού αερίου από τη Λεκάνη του Ηροδότου ως συνέχεια των κυπριακών κοιτασμάτων. Επίσης, εμποδίζει την Τουρκία να έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο, αποκόπτοντάς την από το κομμάτι αυτό της Ανατολική Μεσογείου.
Η Ελλάδα οφείλει να προχωρήσει στον σύγχρονο επανεξοπλιστώ των ενόπλων δυνάμεων, βρίσκοντας πόρους για την αγορά οπλικών συστημάτων χωρίς μεσάζοντες με την παράλληλη εκπόνηση ενός μακροχρόνιου σχεδιασμού αμυντικής βιομηχανικής ανάπτυξης. Η εγχώρια αμυντική βιομηχανία, η προστασία της οποίας με εθνικούς πόρους καθίσταται ζωτική στην παρούσα φάση, με ερευνητικά προγράμματα στρατηγικού σχεδιασμού ανάπτυξης και συμπαραγωγής θα αποτελέσει την προμετωπίδα για την κατοχύρωση της εθνικής ασφάλειας και ισχύος.
Η πολιτική εκτεταμένης αποτροπής για την Ελλάδα είναι μονόδρομος. Η χώρα μας πρέπει να είναι σε θέση, μέσω της αμυντικής της ισχύος αλλά και της πολιτικής της, διακηρυκτικής και ουσιαστικής, να κάνει σαφές στην Τουρκία ότι η προσπάθεια να επιτύχει τους στόχους της με απειλή και τη χρήση στρατιωτικής βίας θα είναι αδιέξοδη. Θα πρέπει ο αντίπαλος να πείθεται συνεχώς ότι η Ελλάδα είναι σε θέση να αρνηθεί την επίτευξη των στόχων του και σε περίπτωση που απαιτηθεί, έχει στρατιωτική ισχύ να ‘‘τιμωρήσει’’ τον αντίπαλο για την όποια επιθετική ‘‘πρωτοβουλία’’ αναλάβει. Η στρατηγική του πειθαναγκασμού συνίσταται σε απειλές χρήσης βίας, καθώς και στην περιορισμένη χρήση βίας προκειμένου να παραδειγματιστεί ο αντίπαλος και να υποχωρήσει.
Η βεβαιότητα που δημιουργείται στον αντίπαλο περί της ισχύος σου είναι η πλέον ειρηνοποιός πολιτική αφού μόνο αν συνειδητοποιήσει ο αντίπαλος το αδιέξοδο των διεκδικήσεών του, θα αναζητήσει συμβιβασμό. Η μη επίδειξη φόβου και ατολμίας στην ανάληψη πρωτοβουλιών που θα καθοδηγούν τις εξελίξεις και η εγκατάλειψη της ηττοπαθούς τακτικής αντίδρασης σε πολιτικές πρωτοβουλίες του αντιπάλου ή τρίτων θα έχει ευεργετικές επιπτώσεις και για την ελληνική αποτροπή, αναβαθμίζοντας δραματικά την αξιοπιστία της. Η επόμενη τριετία θα καθορίσει ποιος θα είναι ο νικητής στο γεωστρατηγικό ‘‘παιχνίδι δυνάμεων’’ σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο που διαρκεί εδώ και 40 χρόνια.
Για την κατάστρωση ενός σοβαρού εθνικού προγραμματισμού στην εξωτερική πολιτική και άμυνα, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο τουρκικός κίνδυνος χρειάζεται επανεξέταση την υπαρχόντων συμμαχιών. Αυτό σημαίνει αναπόφευκτα την αποδέσμευση από τη μονομερή εξάρτηση των Η.Π.Α και γεωπολιτική στροφή προς τη Ρωσία, οι στόχοι της οποίας στην περιοχή ταυτίζονται με τα ελληνικά συμφέροντα.
Η επίτευξη όλων αυτών επιτάσσει τη ριζική αλλαγή της νυν εσωτερικής πολιτικής τάξης και την απόκτηση κυβέρνησης με εθνοκεντρικό χαρακτήρα. Μίας πραγματικά εθνικής κυβέρνησης που θα έρθει με την ανατολή της νέας χρυσής αυγής του ελληνισμού.
Πέτρος Τασιός
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/apo-thn-finlandopoihsh-sthn-doruforopoihsh-h-tourkikh-epektatikh-polit#ixzz38q8uJQ8b