Με την επίσημη πολιτεία απούσα, σε ένα μυσταγωγικό τοπίο, ξεχασμένο από το σύγχρονο ελλαδικό κράτος, και με την συμμετοχή δεκάδων συναγωνιστών της Τ.Ο. Σερρών, πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη, 30 Ιουλίου, η τελετή Τιμής και Μνήμης για τα χίλια χρόνια από την νικηφόρα για τον βυζαντινό στρατό μάχη του Κλειδιού (1014 μ.Χ.).
Παρόντες στην εκδήλωση ήταν και το μέλος του πολιτικού συμβουλίου της Χρυσής Αυγής, συναγωνιστής Τσακίρης Μιχάλης, καθώς και μέλη της Κίνησης Εθνικιστών Δικηγόρων.
Το επιβλητικό μνημείο που στήθηκε από δωρεές διδασκάλων και μαθητών κατά την δεκαετία του ’60, βρίσκεται στα στενά του Στρυμώνα, ακριβώς κάτω από τα οχυρά του Ρούπελ, λίγα χιλιόμετρα από τα σημερινά σύνορα Ελλάδος – Βουλγαρίας.
Παλαιότερα υπήρχε άμεση πρόσβαση σε αυτό από την παλιά Εθνική οδό, ενώ σήμερα με την ολοκλήρωση του αυτοκινητοδρόμου που κατασκευάστηκε, το μνημείο έχει ουσιαστικά «κρυφθεί», χωρίς άμεση πρόσβαση για τους διερχόμενους. Προφανώς και αυτό το γεγονός να συμβάλλει, έστω συμβολικά, στην Εθνική λήθη στην οποία μας έχει ρίξει η χούντα Σαμαρά-Βενιζέλου, αλλά και ολόκληρος ο συρφετός του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου. Πριν την έναρξη της εκδήλωσης, τελέστηκε τρισάγιο εις μνήμην των πεσόντων και αγωνιστών του βυζαντινού στρατού.
Πρώτος τον λόγο έλαβε ο γραμματέας της Ν.Ε. Σερρών, συναγωνιστής Σιώης Νικήτας, ο οποίος παρουσίασε το ιστορικό της νικηφόρου μάχης του Κλειδιού κατά των βαρβάρων βουλγάρων.
Στην συνέχεια, το μέλος του πολιτικού συμβουλίου, συναγωνιστής Τσακίρης Μιχάλης, αφού επισήμανε την προκλητική απουσία της επισήμου πολιτείας από μια τόσο σημαντική επέτειο, τόνισε πως, όπως διδάσκει η Ιστορία μας, η Ελλάδα ή θα είναι μεγάλη ή δεν θα είναι καθόλου Ελλάδα.
Η εκδήλωση έκλεισε με τον Εθνικό Ύμνο και τον Ύμνο του Κινήματός μας.
Αποσπάσματα ομιλιών
Η μάχη στο Κλειδί
Άνοιξη του 1014μ.Χ. και ο Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Βασίλειος Β΄ της δυναστείας των Μακεδόνων, ο επονομαζόμενος Βουλγαροκτόνος, κατευθύνθηκε στο Κλειδί, έχοντας ως βάση ανεφοδιασμού τις Σέρρες για να δώσει τέλος στην απειλή των Βουλγάρων, αυτών των τόσο βίαιων εισβολέων που ερήμωναν οτιδήποτε συναντούσαν στο πέρασμά τους. Με εμπροσθοφυλακή το επίλεκτο τμήμα των Καταφράκτων ιπποτών βάδιζε προς την τιμωρία των αιμοβόρων βαρβάρων που αψηφούσαν την τιμή της Αυτοκρατορίας.
Ο Τσάρος των Βουλγάρων Σαμουήλ πληροφορούμενος την εκστρατεία του Βασιλείου, προσπάθησε να δημιουργήσει αντιπερισπασμό. Έτσι έστειλε στην Θεσσαλονίκη έναν από τους πιο έμπιστους στρατηγούς του, τον Δαυίδ Νεστορίτση. Όμως, ο Θεοφύλακτος Βοτανειάτης που υπερασπιζόταν την Θεσσαλονίκη, συνέτριψε την βουλγαρική επίθεση και στην συνέχεια κατευθύνθηκε στο Κλειδί για να ενωθεί με τον υπόλοιπο αυτοκρατορικό στρατό που βρισκόταν παρατεταγμένος εκεί.
Μόλις ο βυζαντινός στρατός επιχείρησε να περάσει από το στενό πέρασμα του Κλειδίου, δέχτηκε άγρια αντίσταση από τους εχθρούς. Οι καλά οχυρωμένοι Βούλγαροι, ρίχνοντας συνεχώς βράχους συνθλίβοντας τους επιτιθέμενους μαζί με τις πανοπλίες τους και εκσφενδονίζοντας χιλιάδες βέλη προκάλεσαν σοβαρές απώλειες, και έτσι ο Αυτοκράτορας διέταξε υποχώρηση για να μπορέσει να ανασυντάξει το στράτευμα.
Τότε, ο Βασίλειος αποφάσισε να περικυκλώσει τους Βουλγάρους, στέλνοντας τον επίλεκτο στρατηγό του Νικηφόρο Ξιφία στο όρος Βαλαθίστα νοτίως του Κλειδίου, στο πίσω μέρος του βουλγαρικού στρατού. Την 29η Ιουλίου 1014μ.Χ. ο Βασίλειος ΄Β ο Βουλγαροκτόνος προελαύνει προς το στενό του Κλειδίου, περιστοιχισμένος από τους θρυλικούς Κατάφρακτους, τους οποίους ακολουθούσαν οι πεζοί στρατιώτες αποφασισμένοι όλοι να νικήσουν ή να πεθάνουν στο μοιραίο πέρασμα. Η μάχη ξεκινάει, και οι Βυζαντινοί καταφέρνουν να κυκλώσουν τους αιμοσταγείς Βουλγάρους. Οι Βούλγαροι αρχικά αντιστέκονται και στην φονική αυτή μάχη τα ξίφη των Ελλήνων πολεμιστών έσχιζαν τις σάρκες των βαρβάρων, ποτίζοντας με το αίμα τους την ηρωική γη της Μακεδονίας. Στο τέλος οι Βούλγαροι χάνουν την συνοχή τους και ηττώνται με βαριές απώλειες καθώς οι βυζαντινοί έπιασαν αιχμαλώτους γύρω στους 15000 άντρες.
Μετά από την μάχη ο Αυτοκράτορας έπρεπε να αποφασίσει για την μοίρα των αιχμαλώτων. Έπρεπε να εκδικηθεί για τα εγκλήματα, τις λεηλασίες και τις καταστροφές που είχε προκαλέσει ο βάρβαρος αυτός λαός στην Αυτοκρατορία. Έτσι, ο Βασίλειος αποφάσισε την τύφλωση των αιχμαλώτων, μιας και η θανάτωση τους δεν θα πτοούσε το ηθικό των Βουλγάρων. Κατά την επιστροφή των τυφλών αιχμαλώτων, ο Τσάρος Σαμουήλ αφού τους αντίκρισε ύστερα από δυο ημέρες, ξεψύχησε κλονισμένος ψυχικά.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/fwtoreportaz-apo-thn-ekdhlwsh-timhs-kai-mnhmhs-gia-ta-chilia-chronia-apo-th#ixzz39RsraGsN
