Δεν έχει περάσει ούτε εβδομάδα από την ημέρα που οι κυβερνώντες σαν τους κλέφτες πέρασαν την περιβόητη (ν)τροπολογία εξυπηρέτηση στα μεγάλα μιντιακά συμφέροντα, η οποία ουσιαστικά διέγραφε και χάριζε στους «νταβατζήδες» εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Η εν λόγω (ν)τροπολογία, θυμίζουμε, η οποία ήταν κρυμμένη μέσα σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας, επέτρεπε την συγχώνευση των μεγάλων ζημιογόνων ΜΜΕ, που διαφεντεύουν επί δεκαετίες τον τόπο, όντας σταθερά η φωνή του κατακτητή, επιτρέποντας τους παράλληλα να ορίζουν κατά το δοκούν ως «μη ενημερωτικά», παρακάμπτοντας το άρθρο 14 του Συντάγματος που απαγορεύει στην εργοδοσία τους την λήψη δημοσίων έργων.
Σήμερα, προκαλώντας τον Ελληνικό Λαό που παρακολουθεί ανήμπορος να αντιδράσει τις κινήσεις – δώρα της κυβέρνησης των υποτακτικών προς τα μεγάλα συμφέροντα, ο Ψυχάρης επέλεξε να γράψει άρθρο εναντίον των «εκβιαστών της ενημέρωσης», χειροκροτώντας τις κινήσεις της κυβέρνησης να ελέγξει τα μικρά ιστολόγια που τις αντιτίθενται. Σας παραθέτουμε αυτούσιο το άρθρο του Ψυχάρη, το οποίο κατάφερε να εξοργίσει ακόμα και τα γαλάζια παπαγαλάκια του antinews:
«ΟΙ ΛΙΜΟΚΟΝΤΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
Το περιστατικό είναι αληθινό και συνέβη πριν από περίπου πενήντα χρόνια. Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας, παρακολουθούσε έκπληκτος το παραλήρημα ενός «εκδότη» μιας, συνήθως εβδομαδιαίας, «οικονομικής εφημερίδας». Απαιτούσε ο εν λόγω… «λειτουργός του Τύπου» διαφημιστικές καταχωρίσεις της τράπεζας για το λαθρόβιο έντυπό του.
Ο καθηγητής-τραπεζίτης του απαντούσε αρνητικά. Και ο «εκδότης» είπε στον Ζολώτα:
– Στον (Τάδε) γιατί δίνεις;
– Μα αυτός είναι εκβιαστής!
– Και εγώ τι είμαι;
Η αφήγηση τελειώνει εδώ γιατί το σημαντικό δεν είναι πώς αντέδρασε ο Ζολώτας αλλά το ότι, όσο και αν δεν ομολογείται, υπάρχουν και σήμερα Μέσα Μαζικής Εκβιάσεως.
Είναι διάφοροι μικροαπατεώνες που τριγυρίζουν ιδιωτικές και δημόσιες επιχειρήσεις ζητώντας, άλλοτε με ικεσίες και άλλοτε με εκβιασμούς, χρηματικά ποσά υπό τύπον διαφημίσεως. Βεβαίως όσο εκπολιτίζεται ο τόπος λιγοστεύουν οι ιδιότυποι αυτοί εκβιαστές. Στη μείωση του αριθμού των εκβιαστών συμβάλλει επίσης και η αναπότρεπτη βιολογική εξέλιξη.
Στον καθημερινό βίο όμως συχνά ώσπου να πεις «Δόξα τω Θεώ» αναγκάζεσαι να αναφωνήσεις «Βοήθα, Παναγιά μου!». Τους παλαιούς, αμόρφωτους εκβιαστές διαδέχονται οι λιμοκοντόροι νέας τεχνολογίας.
Το ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να αντιδράσει και να δημιουργήσει συνθήκες δικαστικού ελέγχου διαφόρων ηλεκτρονικών sites/blogs κ.λπ. γεννά την ελπίδα ότι ο χώρος των μέσων ενημερώσεως θα απαλλαγεί από τα νεοπλάσματα. Η κάθαρση μοιάζει να είναι, ευτυχώς, κοινός τόπος για τους κυβερνώντες, σημερινούς και αυριανούς.
ΥΓ.: Οσοι νομίζουν ή προσδοκούν συγχωνεύσεις μέσων ενημερώσεως εννοώντας μείωση της δημοσιογραφικής ακτινοβολίας του «Βήματος» και των «Νέων», ματαίως ελπίζουν. Ο μεγαλύτερος εκδοτικός οργανισμός της χώρας, παρά την κρίση, ανακάμπτει εντυπωσιακά. Και πολιτικά ισχύει πάντοτε η φράση του νεαρού δημοσιογράφου που απάντησε σε υπουργό της χούντας «Κύριε υπουργέ, εγώ θα είμαι και αύριο εδώ!».»
Βεβαίως ο σχολιασμός οφείλει να ξεκινήσει από το τέλος, όπου ο νεαρός τότε Ψυχάρης απευθύνεται νοητά σε υπουργό της χούντας, λέγοντάς του ότι «Κύριε υπουργέ, εγώ θα είμαι και αύριο εδώ!». Που να εννοεί, άραγε, ότι θα είναι ο Ψυχάρης; Μήπως στην Κίνα που ταξίδευε μαζί με τους υπουργούς της Κίνας;
Κατά δεύτερον οφείλει να απαντήσει ο κ. Ψυχάρης γιατί τόση «κάψα» για τα μικρότερα blogs που θα αντιμετωπίσει τώρα η κυβέρνηση – και καλώς θα τα αντιμετωπίσει αν εκβιάζουν τον οποιονδήποτε – ; Είχε την ίδια κάψα όταν η κυβέρνηση κατέθετε τροπολογία που ευεργετούσε φωτογραφικά τα συμφέροντά του; Είχε την ίδια κάψα όταν λάμβανε αφειδώς τα δάνεια, που ουδέποτε αποπλήρωσε και ακολούθως αθωώθηκαν – πάλι με (ν)τροπολογία – οι τραπεζίτες που του τα έδωσαν; Ρητορικά ερωτήματα, τα οποία όμως τίθενται για να μην νομίζει ο κ. Ψυχάρης ότι μπορεί να δουλεύει τον κοσμάκη.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/proklhsh-ntabatzhdwn-liges-meres-meta-thn-ntropologia-milane-gia-katharsh#ixzz3AAbwf200