Άρθρο του Κώστα Αλεξανδράκη στην εφημερίδα “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ” που κυκλοφορεί στα περίπτερα
Είχα την τύχη λίγες μέρες πριν να επισκεφτώ τους έγκλειστους Συναγωνιστές στις Φυλακές Κορυδαλλού. Τους περισσότερους τους είχα δει τελευταία φορά μήνες πριν οπότε και προφυλακίστηκαν ύστερα από μία ανακριτική διαδικασία – παρωδία, που από μόνη της αποδείκνυε την πολιτική φύση των διώξεων κατά της Χρυσής Αυγής.
Συνεχείς ιδεολογικές ερωτήσεις και παραθέσεις αποσπασμάτων από ομιλίες και φιλοσοφικά κείμενα, αντί για ερωτήσεις σχετικά με υποτιθέμενα εγκλήματα. Αλήθεια, προς τι η επίκληση φράσεων του Εμμανούηλ Καντ σε μία ανάκριση που υποτίθεται ότι εξετάζει παραβιάσεις του ποινικού κώδικα; Αυτό θα το κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος όταν θα γράφει τις μαύρες σελίδες της εν Ελλάδι ξενοκρατίας.
Αυτό που έχει, όμως, σημασία για τους αναγνώστες της εφημερίδας «Χρυσή Αυγή» δεν είναι η παράθεση, για άλλη μία φορά, των γεγονότων που οδήγησαν στην σκευωρία εναντίον της Χρυσής Αυγής ή η λεπτομερής ανάλυση της φαιδρότητάς της. Αυτό που έχει σημασία στην παρούσα είναι η μεταφορά του κλίματος που επικρατεί εκεί, στα Κελιά της Τιμής. Η μεταφορά αυτών που τα μάτια της ψυχής μου είδαν και θεωρώ ότι αφορούν άμεσα τον κάθε έναν ή μία από εσάς.
Κλείνοντας βαριά πίσω η πόρτα των Φυλακών Κορυδαλλού με έφερε κοντά σε Συντρόφους αγαπημένους, οι οποίοι βρίσκονται στα Κελιά της Τιμής, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, όλοι όμως φυλακισμένοι για τις Ιδέες τους, γιατί δεν άντεξαν να βλέπουν την Ελλάδα να ξεπουλιέται και τον Λαό να πεινά.
Υποτίθεται ότι η φυλάκιση επιβάλλεται, προκειμένου ένας άνθρωπος που έχει παραστρατήσει από τις συνήθειες της πολιτείας να επανέλθει στις τάξεις της. Αυτό ονομάζεται «σωφρονισμός», ασχέτως αν ανοίγοντας μία συζήτηση περί του σωφρονιστικού συστήματος θα αντιλαμβανόμασταν ευθύς αμέσως την λογική αντίφαση. Συνεπώς αν θεωρήσουμε ότι η σκευωρία της Χρυσής Αυγής έχει κάποια λογική «σωφρονισμού», οι Συναγωνιστές βρίσκονται στην Φυλακή, προκειμένου να ασπαστούν τα ήθη και τα έθιμα του συστήματος. Να «συμβιβαστούν, να φορέσουν γραβάτες και να γίνουν ένα με το σύστημα», όπως τους είχε προτρέψει κάποτε η Αλέκα Παπαρήγα του… επαναστατικού ΚΚΕ.
Αντί «σωφρονισμού» – συμβιβασμού, στις Φυλακές Κορυδαλλού είδα υψηλότατο ηθικό και Άκαμπτη Πίστη στη Νίκη του Εθνικιστικού Κινήματος, στην Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού. Η συζήτηση περιστράφηκε, για όση ώρα επετράπη από το καθεστώς, γύρω από τις εκλογές. Να δούμε τι πήγε καλά στις Ευρωεκλογές, τι θα μπορούσε να πάει καλύτερα, πως θα οργανωθεί καλύτερα ο Πολιτικός Αγώνας ώστε η Φωνή και οι Θέσεις της Χρυσής Αυγής να φτάσουν μέχρι τον πιο απομακρυσμένο Έλληνα και – το κυριότερο – πως θα οργανωθεί το σύστημα των εκλογικών αντιπροσώπων, ώστε να μην πάει ούτε μία ψήφος χαμένη από τη νοθεία του καθεστώτος.
Με το χαμόγελο στα χείλη, οι Σύντροφοι μας στις Φυλακές Κορυδαλλού διατηρούν υψηλά το φρόνημα, Ψηλά την Σημαία του Εθνικιστικού Αγώνα. Το μόνο που έχουν καταφέρει οι σκευωροί είναι να στερήσουν αυτούς τους οικογενειάρχες από τις οικογένειες τους, αυτούς τους αδάμαντες από τους Συντρόφους τους. Αυτή, όμως, η ιστορία που θα λύγιζε τον οποιονδήποτε, δεν μπορεί να λυγίσει τους Συντρόφους μας, δεν μπορεί να λυγίσει τον Αρχηγό μας!
Οι Συναγωνιστές μας στις Φυλακές Κορυδαλλού αποτελούν την ζωντανή απόδειξη ότι η Χρυσή Αυγή δεν υποχωρεί, δεν υποστέλλει την Σημαία, δεν συμβιβάζεται! Θα περίμενε κανείς ότι οι Συναγωνιστές που είναι ελεύθεροι θα έπρεπε να αναπτερώνουν το ηθικό των έγκλειστων Συναγωνιστών. Αυτό, όμως, που μπορώ να υπογράψω αμφιχείρως είναι ότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Μπαίνοντας στις Φυλακές Κορυδαλλού για αυτή την ολιγόλεπτη συνάντηση βγήκα με αναπτερωμένο το ηθικό και προσανατολισμένη με σαφήνεια την αγωνιστική και ιδεολογική μου πυξίδα.
Βλέποντας μετά από δέκα μήνες τον Αρχηγό μας, τον Χρήστο Παππά, τον Γιάννη Λαγό, μετά από 7 μήνες τον Γιώργο Γερμενή, τον Παναγιώτη Ηλιόπουλο και μετά από ένα μήνα τον Ηλία Κασιδιάρη και τον Νίκο Κούζηλο,αντιλήφθηκα την ιστορική ευθύνη που έχουμε όλοι εμείς οι Χρυσαυγίτες, είτε βρισκόμαστε ελεύθεροι,είτε είμαστε έγκλειστοι στις Φυλακές Κορυδαλλού ή σε οποιαδήποτε άλλη φυλακή στην χώρα. Είμαστε η τελευταία ελπίδα του Έθνους.
Το καθεστώς φυλάκισε τους Συναγωνιστές, ώστε να μπορέσει να περάσει κρίσιμα νομοσχέδια και κρίσιμες αποφάσεις, μετά από τις οποίες δεν θα υπάρχει επιστροφή για την Ελλάδα.Έχουμε ιστορική ευθύνη προς ολόκληρη την Ελλάδα και προς τους έγκλειστους Συναγωνιστές να δώσουμε τα πάντα ώστε να ανατρέψουμε τα σχέδια των ξεπουλημένων, ώστε να σώσουμε την χώρα και να λυτρώσουμε τον Λαό.