Μπροστά σου απλώνεται ένα δίκτυ… λέει ο Νίκος Γκάτσος. Ναι είναι αληθινό και δεν είναι ούτε του “κάτω κόσμου πονηριά” ούτε “έχει να κάνει με αγάπες της Άνοιξης”, είναι ένα σατανικό δίκτυ των σιωνιστών, για να παρακολουθούν τις ζωές μας, να μας περνούν υποσυνείδητα μηνύματα και γιατί όχι να βλάπτουν όποιους εκφράζουν απόψεις επικίνδυνες για τα υποχθόνια σχέδιά τους.
Στην αρχή δεν δώσαμε πολύ σημασία, άλλωστε είχαμε τα φόρουμ όπου επικοινωνούσαμε με άτομα κοινών ενδιαφερόντων ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, μόρφωσης. Κάναμε δειλά δειλά και συναντήσεις ακόμα και εκδρομές. Χαιρόμασταν την ανταλλαγή απόψεων και την εύρεση λύσεων στους προβληματισμούς μας πάνω στο χόμπι μας από τα άλλα μέλη της ομάδας. Και τα φόρουμ ήταν προσβάσιμα, έστω και πιο δύσκολα από τις “αρχές”, αλλά δεν εξυπηρετούσαν το σύστημα. Βέβαια και τότε υπήρχε ο “Μεγάλος αδελφός”. Άλλωστε γι΄αυτό με έδιωξαν από το αγαπημένο μου φόρουμ οι “φίλοι” μου, όταν τους εξήγησα κάπου στο 2008-9 τι μας ετοιμάζουν οι πολιτικοί, φοβήθηκαν την παρέμβαση του εισαγγελέα, είπαν…
Με την προσφορά επικοινωνίας με εκατομμύρια άλλους, με κάποια χαζοπαίχνιδα, με το κυνήγι των like, με την αμεσότητα επαφής με τους φίλους σου αλλά και με την μαγεία να δείχνεις κάτι από τα κατορθώματά σου σε χιλιάδες, να μοιράζεσαι παγκοσμίως τις εμπειρίες σου και να διαδίδεις σε εκατομύρια τις απόψεις σου, μας μάγεψε και μας έμπλεξε στα δίχτυα του. Kαι την εποχή των παχιών αγελάδων όλα ήταν ωραία και δεν μας ένοιαζε που μας παρακολουθούσαν από την ψηφιακή κλειδαρότρυπα. Άλλωστε είμασταν νομοταγείς πολίτες, τι να φοβηθούμε, λέγαμε.
Η μπόρα ήρθε και κάποιοι άρχισαν την γκρίνια, κάποιοι άλλοι εκδηλώθηκαν, μπήκαν και ψεύτικα προφίλ των “αρχών” για να ελέγχουν τα προβατάκια, να πιάνουν τα ψαράκια.Κάποιοι έλεγαν ΠΡΟΣΕΞΤΕ!!!! Αλλά οι περισσότεροι άρχισαν να απαριθμούν τα επαναστατικά κατορθώματά τους, κάποιοι άλλοι εκφράζονταν πιο έντονα, τα άβαταρ έγιναν σύμβολα αντίστασης, οι εικόνες εκφραστές του αγώνα τους για το δίκαιο. Ορδές οι επαναστάτες του πληκτρολογίου και οι θρασύδειλοι.
Και το σύστημα έδειξε τα δόντια του. Όποιος μάλιστα, σε μία προσωπική, από το σαλόνι του σπιτιού, του έκρηξη αγανάκτησης, ανακοίνωνε στους φίλους του, όπως μιλάνε 2 φίλοι “βρε αδερφέ” μία άποψη, μπορούσε να βρεθεί εκτεθειμένος σαν να την ανακοίνωνε επίσημα στον δικαστή. Πόσες φορές δεν έχετε αναφέρει κάτι προσωπικό, ίσως και ακραίο στον κολλητό σας, στην σύζυγό σας, κάτι που μένει εκεί, ανάμεσά σας, κάτι που μπορεί να είναι ακόμα και αντικειμενικά ακραίο, αλλά εν τη ρήμη του λόγου να ειπωθεί, χωρίς φυσικά ποτέ να υλοποποιηθεί; Ε, φαντάσου αυτό να είναι κατηγορητήριό σου, ΟΧΙ Η ΠΡΑΞΗ αλλά η σκέψη που μοιράστηκες με τους φίλους σου στο facebook, η προσωπική σου στιγμή που μπορεί και να είναι απόρροια χαράς, λύπης, πίκρας, λήψης αλκοόλ. Ψάξτε να δείτε πόσοι δημόσιοι λειτουργοί έχουν απομακρυνθεί απότην θέση τους παγκοσμίως για δήθεν ρατσιστικές δηλώσεις και προτροπές σε πράξεις βίας ή για “ρητορική μίσους”. Δεν θυμάστε την αθλήτριά μας, την Βούλα Παπαχρήστου που αποκλείσθηκε για αντιγραφή ενός ανεκδότου που ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, επιμένω, δεν ήταν ρατσιστικό;
Άρχισα λοιπόν και εγώ να γίνομαι ενεργός στον παλιό λογαριασμό μου στο facebook. Bολικό, δεν λέω, γιατί και με φίλους μιλούσα και με συναγωνιστές, ακόμα και με τους βουλευτές μας.Υπήρχε γρήγορη και άμεση ενημέρωση για τα συνδικαλιστικά του επαγγέλματος αλλά και για τον θαλασσινό όμιλό μου.Με τον καιρό όμως αντιλήφθηκα ότι αυτή η ευκολία εξαργυρώνονταν με το φακέλωμα μου. Στην ουσία πρόδιδα και τις κινήσεις των φίλων μου. Δεν λέω ανέβαζα και στοιχεία που κάποιους πίστευα ότι τους αφύπνιζα αλλά ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΗΤΤΗΤΟΙ. Τελευταία όλα αυτά τα σκεφτόμουν συνέχεια.
Άρχισα να μην αναρτώ κάτι το προσωπικό και μόνο στοιχεία ενάντια στην χούντα Σαμαρά-Βενιζελου. Δεν νομίζω να πέτυχα κάτι. Κείμενα, εικόνες, βίντεο που περνούσαν φευγαλέα και δεν μπορούσε κάποιος να δει άμεσα μετά από λίγες ώρες. Δίπλα σε αυτό και το μαρτύριο να βλέπω φρικτά πράγματα για τα πιστεύω μου. Ο κάθε θρασύδειλος έκανε μία σελίδα και έβριζε την Ελλάδα, λοιδορούσε την θρησκεία, άλλαζε την ιστορία μου.
Τι είδα…Εικόνες Αγίων παραποιημένες, την σημαία μου να καίγεται, την Εβραϊκή σημαία να ανεμίζει με φόντο νησί μας, τα Ίμια να χαρακτηρίζονται Τούρκικα, να δοξάζεται ο Σατανάς και κάποιοι τραγόμορφοι, οι παλιοί θεοί όπως έγραφαν. Και η πλάκα είναι ότι μέσα στα νεύρα μου και στην αγανάκτησή μου οι αναρτήσεις στις σελίδες τους και η διαμαρτυρίες στους διαχειριστές του fb οδηγούσαν πάντα, μα πάντα, στην κονσερβοποιημένη απάντηση ότι “δεν παραβιάζει τους όρους λειτουργίας μας“. Μα βρίζει την θρησκεία μου, την χώρα μου, την σημαία μου, προάγει τον σατανισμό…
“Εξετάσαμε την καταγγελία σας και δεν παραβιάζει του όρους λειτουργίας του Facebook” η απάντηση πάλι. Και όταν ανέβασα Ελληνικές σημαίες και μαιάνδρους στις σελίδες αυτές πήρα επανειλημμένως ban-αποκλεισμό ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ λόγω ρητορικής μίσους. Πολλές φορές έλαβα μηνύματα για τα άβατάρ από διαφόρους περιηγητές του fb ακόμα και από συναδέλφους και από άτομα του θαλασσινού ομίλου γιατί αισθάνονταν προσβολή. Την μία γιατί είχα κάποιο εθνικό σύμβολο, την άλλη γιατί κάποιοι Σπαρτιάτες πολεμιστές τους τρόμαζαν, την παράλλη γιατί παραποιούσα μία εικόνα της Μέρκελ.
Ποτέ όμως δεν με ενόχλησε το fb γι’ αυτά, ίσως γιατί δεν ενόχλησα τα αφεντικά τους. Ε, λέω θα σας κάνω να με διώξετε να τελειώνουμε. Βάζω φωτογραφία “σεντόνι” μία Παλαιστίνια να κλαίει και άβαταρ μία σβάστικα που συνεχίζει στα άκρα σε άστρο του Δαυίδ. Και μετά από 10 μέρες διαγράφεται το προφίλ μου απροειδοποίητα. Στέλνω τα χαιρετίσματά μου και μου απαντούν ότι παραβίασα τους κανόνες τους, δηλαδή πρόσβαλα τα αφεντικά τους, τους Εβραιοσιωνιστές. Βρε αθεόφοβοι οι προσβολές κατά του Ελληνοχριστιανισμού τι έγιναν; Τους απάντησα με ένα εθνικιστικό κείμενο, απαγορεύοντας ακόμα και με νομικά μέσα να επικοινωνήσουν στο μέλλον μαζί μου και…. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Μετά από αυτή την εμπειρία μου αισθάνομαι την ανάγκη να σας προτρέψω να εγκαταλείψετε το fb ή να μην το χρησιμοποιείτε. Σας φακελώνουν και μαζεύουν στοιχεία που μπορούν να κατηγορήσουν στο μέλλον συναγωνιστές, εσάς ακόμα και στελέχη μας στα πλαίσια της “συλλογικής ευθύνης”. Μία χαρά ζω, κινούμαι και ενημερώνομαι χωρίς το facebook. Μπορούμε να τα λέμε και στο τηλέφωνο, με sms, με e-mail αν και αυτά παρακολουθούνται επίσης, γι΄αυτό ακόμα καλύτερα σε προσωπική συνάντηση. Αφήστε τους υπηρέτες των σιωνιστών να ασχολούνται με τα θύματά τους, τους χρήστες του facebook.
Aδιαφορώντας και μη φανερώνοντας την ζωή σας τους βλάπτετε. Νίκη απέναντι στο σύστημα δεν είναι μία καυστική ανακοίνωση για την χούντα στο facebook, αλλά η απομάκρυνση από τον «μεγάλο αδελφό». Με την ενδεχόμενη ψήφιση του αντιρατσιστικού θα εγκλωβιστείτε περισσότερο και καλύτερα να κατεβούμε στους δρόμους με τoυς άλλους συναγωνιστές ενόψει των αγώνων που μας περιμένουν παρά να το παίζουμε επαναστάτες του πληκτρολογίου σε έναν αγώνα ψηφιακό “πουλημένο” από τα αποδυτήρια και χωρίς αντίκρισμα.
Παράκληση: Αφήστε το πληκτρολόγιο, κλείστε τον ρουφιάνο και ελάτε στο πεζοδρόμιο, εκεί που 30 και πλέον χρόνια δίνει τις μάχες του το εθνικιστικό κίνημα.
Ζήτω ο αγώνας! Λευτεριά στον Αρχηγό και στους Συναγωνιστές μας!
Παναγιώτης Κελεπούρης
Ιατρός Καρδιολόγος
Μέλος του Δικτύου Ελλήνων Ιατρών
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-pagida-tou-facebook#ixzz3C2i2g9zX