Ένα άσχημο, πολύ άσχημο, φάντασμα του παρελθόντος επέστρεψε για να ταράξει, έστω και για λίγο, ξανά τις ζωές μας. Ο λόγος για τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος επανεμφανίστηκε στα 40χρονα του ΠΑΣΟΚ για να μας δείξει ότι παρέμεινε ίδιος και απαράλλαχτος ως εθνομηδενιστής και «εκσυγχρονιστής».
Η παρουσία του στην εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ ήταν ολοφάνερο ότι έδειχνε την ανάγκη του να φανεί ότι «είναι κάποιος», να επιστρέψει στην επικαιρότητα ξανά, έστω και για λίγες ώρες. Ο τύπος αυτός, που υπηρέτησε το σύστημα και προώθησε την αποεθνικοποίηση του Τόπου όσο λίγοι, αισθάνεται την απόρριψη της κοινωνίας και πάσχει από το σύνδρομο της στυμμένης λεμονόκουπας. Αυτό το σύνδρομο βγήκε και στην ομιλία του προς τους εναπομείναντες πασόκους. Φυσικά, στα λεγόμενά του απουσίασε και η ελάχιστη έλλειψη αυτοκριτικής. Πάντοτε, άλλωστε, ο Σημίτης κινούνταν σ΄αυτόν τον ρυθμό, καθώς συνεχώς έφταιγαν οι άλλοι και ποτέ αυτός. Για την προδοσία των Ιμίων έφταιγαν οι Στρατιωτικοί και όχι ο ίδιος, που έτρεμε εκείνο το βράδυ και περίμενε εναγωνίως τι θα τον διατάξουν από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Για την ληστεία του Χρηματιστηρίου έφταιγαν εκείνοι που έπαιξαν και πιάστηκαν κορόιδα. Το μόνο που είχε πει τότε ο θλιβερός πρωτοπόρος του «εκσυγχρονισμού» ήταν η έκφραση «λύπη» για τον κόσμο ο οποίος έχασε τα λεφτά του «στον κουβά» του Χρηματιστηρίου. Ο επικεφαλής μιας κυβέρνησης, η οποία έχωσε αρκετούς αφελείς στον λάκκο των λεόντων, που έβγαλε μέχρι και προεκλογικές αφίσες για να διαφημίσει τον χρηματιστηριακό τζόγο, που οι υπουργοί της λειτουργούσαν σαν κράχτες και αβανταδόροι, μόνο «την λύπη του» αισθάνθηκε υποχρεωμένος να εκφράσει, χωρίς καν δυο λόγια (έστω και υποκριτικής) αυτοκριτικής. Αυτό εκφράζει το ηθικό ανάστημα του εν λόγω πολιτικάντη.
Ακόμη και για την προεκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ το 2004 δεν έφταιξαν τα 8 χρόνια διακυβέρνησης από τον ίδιο, αλλά ο «χαζός του χωριού», δηλαδή ο Γιωργάκης, ο οποίος ανέλαβε το κόμμα λίγο πριν τις εκλογές! Αυτό δείχνει το πολιτικό του ανάστημα, καθώς «την έκανε» από την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ λίγο πριν την μάχη των εκλογών, για να μην φάει «στη μάπα» την εκλογική συντριβή.
Πολλοί το είχαν καταλάβει αυτό τότε, ελάχιστοι όμως θα περίμεναν ότι θα είχε το θάρρος να φορτώσει στον Τζέφρυ και στο δίμηνο της προεκλογικής περιόδου την ευθύνη για την δική του 8ετία διακυβέρνησης.
Έκτοτε η πορεία του Σημίτη είναι γνωστή. Κινείται ως συνταξιούχος της πολιτικής, περιμένοντας καμιά εορταστική εκδήλωση (όπως τώρα με το ΠΑΣΟΚ) για να παίρνει τον λόγο, να εκθειάζει τον εαυτούλη του και να δει έστω και για λίγο το όνομά του στις εφημερίδες.
Αυτό και τίποτα παραπάνω, καθώς οι εξελίξεις έδειξαν ότι δεν είχε τα φόντα να γίνει έστω «Κώστας Μητσοτάκης του ΠΑΣΟΚ».
Ο Ιστορικός του Μέλλοντος θα χαρακτηρίσει τον Σημίτη ως έναν άσημο πολιτικό, ο οποίος προσπάθησε, αλλά δεν τα κατάφερε όπως ήθελε, να γίνει ένας σύγχρονος Ηρώστρατος.
Γιώργος Μάστορας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/to-fantasma-tou-parelthontos-parousia-shmith-ta-genethlia-tou-pasok#ixzz3CMWxF7S3