Ένα ακόμη καλοκαίρι πέρασε με τα κατά τόπους «πολιτιστικά δρώμενα» στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, να συνεχίζουν την παραγωγή υποκουλτούρας, κακογουστιάς, μιμητισμού, ξενομανίας, αριστεροφροσύνης και «αντιφασισμού» και μάλιστα υπό την αιγίδα των κατά τόπους δημοτικών και περιφερειακών αρχών σε συνεργασία με τους διάφορους «πολιτιστικούς» συλλόγους.
Ένα ατέλειωτο δηλαδή βλαχομπαρόκ, αποτέλεσμα υπόγειων συναλλαγών διάφορων αιρετών με τα ιδιωτικά συμφέροντα των τοπικών κοινωνιών, γέννημα κι αυτό της δημοκρατίας, όπως την εννοούν τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου», που μόνο τον πολιτισμό δεν προάγει.
Ως γνωστόν, ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία του ελληνικού πολιτισμού και πόλος έλξης των ξένων επισκεπτών διαχρονικά, είναι ο Παρθενώνας. Δεν γνωρίζω αν οι αρχιτέκτονες Ικτίνος και Καλλικράτης, όταν έχτιζαν αυτό το μοναδικό ιστορικό μνημείο απέβλεπαν στο να «αβαντάρουν» τα σουβλατζίδικα και τις ταβέρνες πέριξ του ιερού βράχου, αλλά πιστεύω πως δεν ήταν αυτό το κίνητρό τους.
Παρεμπιπτόντως βέβαια σήμερα, κάποιοι επωφελούνται από την κοσμοσυρροή στην συγκεκριμένη περιοχή για να βγάλουν το ψωμί τους και αυτό δεν είναι καθόλου κακό, ούτε κατακριτέο, αλλά προφανώς ο πολιτισμός δεν μπορεί να αποσκοπεί σε κάτι τέτοιο ως κύριο στόχο.
Άλλο πράγμα είναι το παράπλευρο όφελος που προκύπτει από την υγιή πολιτισμική άνθηση ενός τόπου κι άλλο τα συμφέροντα μιας περιοχής να διοργανώνουν ένα «νταβαντούρι» για να τα οικονομήσουν στο όνομα του πολιτισμού.
Κάποια στιγμή σε αυτόν τον τόπο, θα πρέπει να ξεπεράσουμε την σύγχυση που καλλιεργήθηκε συστηματικά, αλλά όχι τυχαία, κατά την μεταπολίτευση, μέσα από την ταύτιση των εννοιών: τουριστική «ατρακσιόν» και πολιτιστικό δρώμενο.
Η αθλιότητα όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, που προφανώς ή μισούσαν κάθε τι ελληνικό ή εξέφραζαν το ανθελληνικό μένος ξένων κέντρων εξουσίας, ήταν η αιτία για να μετατραπεί η ζώσα ελληνική παράδοση σε ένα κακόγουστο φολκλόρ, περνώντας έμμεσα την αντίληψη πως κάθε τι γνήσια ελληνικό, σήμερα δεν μπορεί να λειτουργήσει παρά μόνο ως μουσειακό έκθεμα στο όνομα της ’κονόμας .
Το νοσηρό και εξόχως αντιδημοκρατικό, αντικοινωνικό, ανθελληνικό και με ξεκάθαρες οικονομικές στοχεύσεις, αλλά και ψηφοθηρικό-πελατειακό αλισβερίσι των τοπικών δημοτικών αρχών με τα οικονομικά συμφέροντα σχεδόν κάθε περιοχής, υπό την «καθοδήγηση» και σε πολλές περιπτώσεις και την «οικονομική ενίσχυση» από το υπουργείου πολιτισμού, εμπέδωσαν στην κοινωνία μια σκόπιμη σύγχυση γύρω από την έννοια: πολιτιστικό δρώμενο.
Το «όφελος» για τους μισέλληνες διπλό: Αντικατάσταση της ελληνικής παράδοσης, των ιστορικών εθισμών και των ζωτικών θεσμών συναλληλίας με νέα ξενόφερτα ήθη, αντιλήψεις και τρόπο ζωής (βαρβαριστί life style) και μετατροπή του ενεργού πολίτη σε καταναλωτή για να τον αφαιμάσσουν οικονομικά, αλλά και για να χειραγωγούν τη θέλησή του μέσω του δανεισμού που έγινε απαραίτητος για την κάλυψη της καταναλωτικής του μανίας.
Τίποτε από όλα αυτά βέβαια δεν ήταν δυνατόν να επιβληθεί χωρίς τη βοήθεια της διεθνιστικής, αθεϊστικής και «ανθρωπιστικής» αριστεράς. Αυτό το γνήσιο «τέκνο» της παγκοσμιοποίησης, η οποία παρότι φορτωμένη με μια σωρεία αποτρόπαιων εγκλημάτων και θηριωδιών, που μπροστά τους ωχριούν κατά πολύ οι σημερινές φρικαλεότητες των κανίβαλων τζιχαντιστών, αφού πρώτα θυματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης με τη βοήθεια προβεβλημένων «καλλιτεχνών» και ανθρώπων του «πνεύματος» (με το αζημίωτο φυσικά), κατάφερε να επιβάλλει τα «ιδανικά» της στη σημερινή Ελλάδα. Δηλαδή τον ανθελληνισμό – διεθνισμό και τη μάσα.
Έτσι λοιπόν σήμερα, στη χώρα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, του Λεωνίδα, του Μεγαλέξανδρου και του Κολοκοτρώνη, κάποιος τουρίστας μπορεί για παράδειγμα να απολαμβάνει την μπύρα του βλέποντας ταυτόχρονα το πως γινόταν κάποτε ο χωριάτικος ελληνικός γάμος, παρακολουθώντας σε αναπαράσταση μια νύφη πάνω σε ένα γαϊδούρι να την περιφέρουν στους δρόμους ενός τουριστικού χωριού σαν αξιοθέατο. Δίπλα στο γαϊδούρι ο γαμπρός και λίγο πιο πίσω οι συμπέθεροι. Ακολουθούν ο κλαριντζής κι ο βιολιτζής. Και όλος αυτός ο θίασος των διαπομπευόμενων απελπισμένων να περιφέρεται για λίγα ευρώ ανάμεσα στις καφετέριες και τους δρόμους του χωριού προς τέρψη των τουριστών και «προαγωγή» του ελληνικού πολιτισμού.
Τέτοιες καταπληκτικές ευκαιρίες επαγγελματικής απασχόλησης προωθεί η «κυβέρνηση» Σαμαρά – Βενιζέλου, ακολουθώντας τις σοφές συμβουλές των «εταίρων» μας. Οι οποίοι, αφού πρώτα μας έκλεισαν όλα τα εργοστάσια και στη συνέχεια κατέστρεψαν την πρωτογενή μας παραγωγή, ακολούθως υποχρέωσαν τους νέους και μορφωμένους Έλληνες να μεταναστεύσουν στις δικές τους χώρες για να δουλέψουν για την ανάπτυξη των δικών χωρών.
Βέβαια, σαν καλοί εταίροι δεν μας ξέχασαν. Το κενό των νέων μας φροντίζουν και το αναπληρώνουν με τους «παράτυπους» μετανάστες, οι οποίοι όμως είναι κάπως «χαμηλής ποιότητας», όπως άλλωστε παρατήρησε και …ο Νίκος Δένδιας (τζιχαντιστές, ουαχαμπιστές, βαρυποινίτες κλπ).
Μας επιτρέπουν ωστόσο την εκμετάλλευση του τουρισμού. Όχι φυσικά του τουρισμού που αφήνει τα μεγάλα κέρδη, όπως για παράδειγμα τα μεγάλα ξενοδοχειακά συμφέροντα που ήδη έχουν περάσει σε ξένα χέρια, αλλά τις θέσεις σερβιτόρων, καθαριστριών και μαγείρων σε αυτές τις επιχειρήσεις ή και σε περιφερόμενους θιάσους σαν αυτόν που περιέγραψα παραπάνω. Εύγε κυβέρνηση! Εύγε αντιπολίτευση! Εύγε «συνταγματικό τόξο»! Εύγε αείμνηστε «Εθνάρχη», που μας έβαλες στην ευρωπαϊκή «οικογένεια» και μας έσωσες!
Πρόσφατα επίσης είχα την «τύχη» στο πανηγύρι ενός χωριού που βρέθηκα το δεκαπενταύγουστο, να «απολαύσω» το κλασικό δημοτικό τραγούδι: «στου παπα-Λάμπρου την αυλή» και όχι μόνον, σε εκτέλεση «ραπ» ! Πραγματικά ανατρίχιασα από τη «συγκίνηση» και άρχισα να βλέπω με πολύ «θετικό» μάτι την παγκοσμιοποίηση.
Φυσικά οι καταστηματάρχες του χωριού κατευχαριστημένοι από το δήμαρχο και τον πρόεδρο για το …. νταβαντούρι που διοργάνωσαν μέσω του πολιτιστικού συλλόγου, υποσχέθηκαν να τους ξαναψηφίσουν, σε μια κίνηση ευαρέσκειας για το ρόλο τους στην επίτευξη των εισπράξεων της βραδιάς «πολιτισμού».
Σε μιαν άλλη περίπτωση μου έτυχε να παρακολουθήσω σε θεατρική παράσταση την ομηρική «Οδύσσεια» παιγμένη σε κωμωδία. Το ηρωικό έπος που γαλούχησε και νοηματοδότησε τον ελληνισμό διαχρονικά να γελοιοποιείται και να διαπομπεύεται από μια δράκα «καλλιτεχνών», που ανόητοι ή μη, συνέβαλαν και αυτοί στο μέτρο των δυνατοτήτων τους στο ξεχαρβάλωμα και την εθνοαποδόμηση της Ελλάδος, που λυσσαλέα επιδιώκουν ξένα κέντρα εξουσίας.
Και της «πολιτιστικής» ξευτίλας ουκ έστε τέλος.
Πολιτισμός όμως όπως όλοι γνωρίζουμε δεν είναι τίποτε άλλο από τη συλλογική ετερότητα της ιστορίας ενός λαού από τους υπόλοιπους. Επομένως, κάθε προσπάθεια που αλλοιώνει την ιστορία, την παράδοση και τους ιστορικούς του εθισμούς και συντελεί στην ομογενοποίηση του λαού αυτού με τους υπόλοιπους, βάλλει ευθέως εναντίον του πολιτισμού του, άρα και της ελευθερίας των ατόμων που τον συγκροτούν. Συνιστά δηλαδή μια ευθεία προσπάθεια επιβολής ακραίας μορφής πνευματικής δικτατορίας και τυραννίας.
Ας γνωρίζουν όμως όλοι οι επίδοξοι τύραννοι και δικτάτορες του ψευτορωμαίικου, ότι η δύναμη του Ελληνικού Εθνικισμού είναι αστείρευτη και ανεξάντλητη.
Ο Ελληνισμός, έρχεται από πολύ μακριά, από εκεί που αυτοί δεν υπήρξαν ποτέ και πάει ακόμη μακρύτερα, εκεί που αυτοί δεν θα φτάσουν ποτέ. Δυσκολίες σαν τις σημερινές πολλές φορές αντιμετώπισε στην ιστορία του και πάντα βγήκε νικητής.
Όλοι αυτοί που περιμένουν τους Έλληνες Εθνικιστές να κουραστούν, να απογοητευθούν, να φοβηθούν και να τα παρατήσουν, πλανώνται οικτρά.
Οι ήρωες του Ελληνισμού είναι μαζί μας, μας χαμογελούν και μας γνέφουν από ψηλά, δείχνοντας τον ένα και μοναδικό δρόμο: ΕΜΠΡΟΣ, πάντα ΕΜΠΡΟΣ!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/politistika-drwmena-sth-shmerinh-ellada#ixzz3DnD9wZ4H