Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014, τα σχολεία όλης της χώρας, με εντολή της ανθελληνικής πολιτικής ηγεσίας, διοργανώνουν για πρώτη φορά φέτος την «Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού» με θεματικό άξονα «Ρατσισμός και Διαφορετικότητα, όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι»
Τα τελευταία 40 χρόνια ο αφελληνισμός της ελληνικής εκπαίδευσης πραγματοποιήθηκε βάση σχεδίου, με αυξανόμενη ένταση στην πορεία. Το σχέδιο περιελάμβανε το «τι θα διδαχθεί, πως και ποιοι θα το διδάξουν». Καινούρια βιβλία, χωρίς ίχνος Ελλάδας, με άφθονες πολυπολιτισμικές αναφορές, κατάλληλα «επιμορφωμένοι» εκπαιδευτικοί και ένα ασφυκτικό αναλυτικό πρόγραμμα, δηλητηρίασαν τις αθώες παιδικές ψυχές και δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί, ότι έχει συντελεσθεί μια πνευματική γενοκτονία. Σήμερα το σχολείο είναι ίσως ο πρώτος κρατικός θεσμός, όπου ο πολυπολιτισμικός αχταρμάς είναι κυρίαρχος.
Το συνειδητό έγκλημα που διέπραξαν οι θολοκουλτουριάρηδες, με την ανοχή και ενίοτε συνεργασία των χρήσιμων ηλίθιων της γνωστής χαζοχαρούμενης παράταξης, είναι κατ’ αρχήν σαφέστατη παραβίαση του Συντάγματος και ειδικότερα του άρθρου 16, παρ. 2, όπου καθορίζονται οι σκοποί της Ελληνικής Παιδείας «H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον όμως, οποιαδήποτε προσπάθεια ανάπτυξης εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης, στο σύνολο των μαθητών, είναι εξ ορισμού «ρατσιστική», ακριβώς εξαιτίας του μείγματος στο οποίο απευθύνεται.
Ενδιαφέρον όμως έχει να δούμε τι πράγματι είναι ο ρατσισμός και ποιος είναι ο ορισμός του στο ελληνικό σχολείο σήμερα.
Η λέξη προέρχεται από το «race» που σημαίνει φυλή και θα μπορούσε να λεχτεί και ως φυλετισμός. Κατά βάση δηλώνει την ελευθερία να υπερασπίζεται κάποιος τη διαφορετικότητα της ράτσας του, της φυλής του. Η διαφορετικότητα των φυλών είναι γεγονός αυταπόδεικτο. Δεν χρειάζεται βαθιά επιστημονική γνώση για να πεις ότι οι ευρωπαίοι είναι διαφορετικοί από τους αφρικανούς και τους ασιάτες. Σε καμιά περίπτωση η έννοια της λέξης δεν υποδηλώνει «στάση υπεροχής» κάποιας φυλής σε σχέση με μια άλλη, πάρα μόνο τη διαφορετικότητα τους. Άσχετο με το φυλετισμό είναι και το αίσθημα του μίσους προς κάθε άλλη φυλή. Η σύνδεση του φυλετισμού με το «μίσος» εισάγεται για πρώτη φορά το 1930 από τον Λ. Τρότσκι, τον ουκρανοεβραίο μπολσεβίκο, στο έργο του «Ιστορία της ρωσικής επανάστασης».
Στο ελληνικό σχολείο έχει πραγματοποιηθεί μια σκόπιμη στρέβλωση θεμελιωδών εννοιών και ταυτόχρονη εισαγωγή επιπλέον χαρακτηριστικών, που δεν αλλοιώνουν απλώς, αλλά κυριολεκτικά αντιστρέφουν την έννοια. Ο Ρατσισμός από θεμελιώδες δικαίωμα στην υπεράσπιση της διαφορετικότητας της φυλής, αλλοιώθηκε σε εχθροπάθεια των «ανώτερων» προς τους «κατώτερους», υιοθετώντας άκριτα την τροτσκιστική θεώρηση, που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Έφτασαν στο σημείο μάλιστα να καταργήσουν και αυτή την έννοια της φυλής, αφού πλέον ο όρος χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει κοινωνικό, θρησκευτικό ή σεξουαλικό μίσος κατά της διαφορετικότητας, που σαφέστατα αντιβαίνει στην ουσία του ρατσισμού, ο οποίος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη συνέχεια του αίματος, τη συγγένεια, τη φυλή.
Ο Ι. Δραγούμης μιλώντας για το σχολείο λέει ότι «Τα Ελληνικά σχολεία είναι για δύο σκοπούς: να ανοίγουν τα μυαλά και να φουσκώνουν το παιδί με τον εθνισμό του. Η παράδοση είναι ο σύνδεσμος των ατόμων μίας φυλής, τωρινών και περασμένων, που τα κάνει έθνος. Ιστορία είναι η συνείδηση του συνδέσμου αυτού. Να νοιώθεις την καταγωγή σου, την συνέχεια του εθνικού εγώ σου, την ιστορία που σου κάνει συνειδητό το πέρασμα του έθνους σου μέσα στους αιώνες». Το χειρότερο όλων λοιπόν δεν είναι αυτή καθεαυτή η εννοιολογική στρέβλωση, αλλά οι συνέπειές της και κυρίως η αντιστροφή της. Έντεχνα στην έννοια της ισότητας κρύβουν την «ομοιότητα», καταργώντας στην ουσία την «διαφορετικότητα». Σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον η ανοχή και η ανάγκη συνύπαρξης ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ την εγκατάλειψη θεμελιωδών αξιών και ειδικότερα των αξιακών προϋποθέσεων αυτού του ίδιου του πολιτισμού, που γεννά το Έθνος. Η παράδοση και η ιστορία εγκαταλείπονται ή «προσαρμόζονται», ώστε να γίνουν ανεκτά. Κάπως έτσι τα θύματα της γενοκτονίας γίνονται «απώλειες εξαιτίας του συνωστισμού». Ακόμα και στην πιο ήπια μορφή του, ο πολυπολιτισμικός συγχρωτισμός καταντά μια φθίνουσα πορεία οπισθοδρόμησης και αποδυνάμωσης, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην εξαφάνιση του Έθνους. Αυτή ακριβώς η επιβολή είναι η πλέον επώδυνη μορφή καταπίεσης που βιώνουμε σήμερα στη χώρα μας.
Κλείνοντας πρέπει να γίνει και μια αναφορά στην έννοια που συχνά συνδέουν με το ρατσισμό. Είναι η Ξενοφοβία, ο φόβος, η καχυποψία απέναντι σε κάθετι ξένο, διαφορετικό. Ας ξεκαθαρίσουμε κατ’ αρχήν ότι ως Έλληνες δεν έχουμε λόγο να φοβόμαστε κανέναν. Πολύ περισσότερο δεν έχουμε λόγο να φοβόμαστε κάποιον που ήρθε νόμιμα στη χώρα μας και εργάζεται ειρηνικά για την καλυτέρευση της ζωής του και την προκοπή του. Δεν έχουμε λόγο να τον φοβόμαστε όταν έρθει ως επισκέπτης για να χαρεί τον ήλιο ή να θαυμάσει τα μνημεία του ελληνικού πολιτισμού. Αν όμως αυτός ο «άλλος» έχει έρθει απρόσκλητος να εγκατασταθεί στο σπίτι μας, αν έχει εισβάλει στη γη των πατέρων μας, αν απειλεί τον πολιτισμό μας, τη ζωή μας, την οικογένεια μας, την τιμή και την αξιοπρέπεια μας, τότε έχει κάθε λόγο να μας ΦΟΒΑΤΑΙ. Ακόμα και έτσι όμως αυτός ο «άλλος» είναι ο ξενόφοβος, όχι εμείς. Αυτός είναι ο εισβολέας και εναντίον του έχουμε κάθε δικαίωμα να πάρουμε ΟΠΟΙΟ ΝΟΜΙΜΟ ΜΕΤΡΟ κρίνουμε απαραίτητο για να διαφυλάξουμε τα πάτρια.
Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί έχουν Εθνικό χρέος και Συνταγματική εντολή ν’ αντισταθούν σε κάθε διοργάνωση που δηλητηριάζει το μυαλό των παιδιών μας και υποθηκεύει και αυτήν ακόμα τη βιολογική τους ύπαρξη.
ΛΕΜΕ ΟΧΙ στο ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Καρανικόλας Χρήστος, εκπαιδευτικός – Τ.Ο. Θεσσαλονίκης
– See more at: http://www.xathess.gr/index.php/enimerosi/view/996#sthash.AJrH99mp.JyygBk20.dpuf