Ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί στην ψηφοφορία της Παρασκευής είναι ολοφάνερο ότι έχουμε μπει σ΄έναν κύκλο ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων, ο οποίος σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να έχει διάρκεια μεγαλύτερη των 5 μηνών. Ό,τι κι αν σκαρφιστεί η κυβέρνηση, ο αριθμός των 180 βουλευτών, ο οποίος αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και έτσι να παραταθεί η κυβερνητική θητεία μέχρι το 2016, αποτελεί πλέον ένα άπιαστο όνειρο.
Η ζήτηση ψήφου εμπιστοσύνης από τους Σαμαρά – Βενιζέλο μοιάζει σαν μια κίνηση απελπισίας, η οποία απλώς θα καθυστερήσει το μοιραίο τέλος. Ο πολιτικός χαμαιλέοντας Κουβέλης είπε και επισήμως ότι δεν προτίθεται να είναι ο υποψήφιος της συγκυβέρνησης για την Προεδρία της Δημοκρατίας, αφού προηγουμένως οι Σαμαράς –Βενιζέλος διαπιστώσουν ότι ο μπαρμπα-φώτης ήταν «πολύ λίγος» για να προσελκύσει τους απαραίτητους 180 ψήφους.
Οι κυβερνώντες απελπισμένοι από το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται και με το φάσμα της εκλογικής συντριβής προ των πυλών, συνεχίζουν να ψευδολογούν ασύστολα λέγοντας ότι το μνημόνιο τελειώνει με την αποχώρηση του ΔΝΤ. Η αλήθεια, βεβαίως, είναι πολύ διαφορετική, καθώς στην πραγματικότητα βαδίζουμε προς μια αλλαγή της μορφής της επιτήρησης και της επιβολής της δημοσιονομικής πειθαρχίας και λιτότητας από την Ε.Ε. Θα υπάρχει ένα πανευρωπαϊκό «πρόγραμμα επιτήρησης», επί της ουσίας δηλαδή ένα νέο Μνημόνιο, με αντάλλαγμα κάποια «ψίχουλα» για τις τράπεζες.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, προσπαθεί να κερδίσει ένα μικρό διάστημα ηρεμίας, με την διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης προς αυτήν προκειμένου να «μαντρώσει» τους βουλευτές της και να προχωρήσει σε μια ύστατη προσπάθεια ανεύρεσης των 180 βουλευτών που της είναι απαραίτητες για την επιβίωσή της, όσο ανεδαφικό και αν είναι αυτό. Πιο πιθανό θα είναι να συμβεί κάποιο «απρόοπτο» προηγουμένως και η συγκυβέρνηση να μην προλάβει να φτάσει ούτε καν μέχρι τον Φεβρουάριο. ΄Οσο, όμως, περνάει ο καιρός η τωρινή συγκυβέρνηση φροντίζει να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση εις βάρος των Ελληνικών συμφερόντων και υπέρ των διεθνών τοκογλύφων, δεσμεύοντας ακόμη περισσότερο την χώρα μας σε μνημονιακές αλυσίδες.
Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε και αυτός την πορεία του, με σαφή διαφοροποίηση των θέσεών του τόσο από στελέχη του όσο και από τον ίδιο τον Τσίπρα, καθώς με επίσημες δηλώσεις τους η παρελθοντική καταγγελία του Μνημονίου, έχει μετατραπεί πλέον σε διαπραγμάτευση. Ο δρόμος προς τον «μεγάλο συνασπισμό» προϋποθέτει έναν «ρεαλιστικό» ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα κινηθεί στον αριστερό άξονα της συστημικής πολιτικής, με σαφή εντολή όμως να διαχειριστεί καταλλήλως και όχι να απορρίψει την μνημονιακή πολιτική των προκατόχων του. Βλέποντας ήδη μία εικόνα από το εγγύς μέλλον, ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί στην θέση της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και το ζητούμενο είναι με ποιους θα συνεργασθεί προκειμένου να συνεχιστεί η διατήρηση της Χώρας στο μνημονιακό καθεστώς. Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν, με την μόνη σταθερή, αμετάβλητη και ουσιώδη αξία να βρίσκεται στην μετατροπή της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στον μοναδικό πολιτικό άξονα της Εθνικής και Κοινωνικής Αντίστασης στους διεθνείς τοκογλύφους και την λαίλαπα του Μνημονίου που επέβαλαν δια μέσου των εγχώριων εντολοδόχων τους.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-mnhmoniakh-diadochh-apo-ton-samara-kai-ton-benizelo-ston-tsipra-kai-tous#ixzz3FTyuKVkq