Λίγες μέρες μετά την ίδρυση του “Εθνικιστικού Μετώπου Εκπαιδευτικών“, ο τομέας Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αποφάσισε να συμετάσχει στις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου 2014 για τα υπηρεσιακά συμβούλια, κατεβάζοντας ψηφοδέλτιο για το Περιφερειακό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΠΥΣΠΕ) στη Διεύθυνση Π.Ε. Δυτικής Θεσσαλονίκης
Είναι η πρώτη φορά που ένα εθνικιστικό ψηφοδέλτιο διεκδικεί την ψήφο των εκπαιδευτικών για τα υπηρεσιακά συμβούλια και είναι η πρώτη φορά που το άνομο και διεφθαρμένο σύστημα έχει λόγους να ανησυχεί.
Τα υπηρεσιακά συμβούλια, στελεχωμένα από επαγγελματίες συνδικαλιστές και επίδοξους δασκαλοπατέρες έχουν εδώ και χρόνια απολέσει την ουσία του θεσμικού τους ρόλου κι έχουν μετατραπεί σε χώρους εξυπηρέτησης πελατών και πελατειακών συμφερόντων, άσκησης κομματικής πολιτικής και προώθησης “ημετέρων”. Δεν είναι να απορεί κανείς για την κατάντια της παιδείας, όταν τα υπηρεσιακά συμβούλια, που έχουν μεγάλη ευθύνη της λειτουργίας των σχολείων, λειτουργούν σαν κομματικά καφενεία.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, το ΕΜΕ αποφάσισε να αναμετρηθεί με τις δυνάμεις του συστήματος σ’ αυτό το χώρο, να κοιτάξει στα μάτια αυτό το κομματικό συνοθύλευμα της συναλλαγής και της παρακμής και να δώσει την ευκαιρία στους συναδέλφους εκπαιδευτικούς να επιλέξουν την αλλαγή, την ανανέωση και τις νέες ιδέες στην παιδεία και να απορρίψουν στην πράξη τις αρτηριοσκληρωτικές, απολιθωμένες και παλαιοκομματικές νοοτροπίες και πρακτικές που ταλανίζουν το χώρο τα τελευταία σαράντα χρόνια.
Απέναντί μας βρίσκεται το μωσαϊκό των μνημονιακών παρατάξεων, πνευματικά παιδιά των πολιτικών κομμάτων που βύθισαν στη δυστυχία τον ελληνικό λαό και ξεπούλησαν την πατρίδα μας και των απάτριδων διεθνιστών που εμφανίζονται ως δήθεν αντίπαλοι των πρώτων αλλά συνεργάζονται θαυμάσια μαζί τους όταν οι συνθήκες και τα συμφέροντά τους το απαιτούν. Αυτό άλλωστε επιτάσσει η ανθελληνική συστημική μηχανή της οποία γρανάζια αποτελούν οι μεν και οι δε.
Τι θα μπορούσε να πει κανείς γι’ αυτόν τον θλιβερό περιφερόμενο θίασο επαγγελματιών συνδικαλιστών που γυρίζουν στα σχολεία, αντί να βρίσκονται στις τάξεις ή τα γραφεία τους, επιχειρώντας να “ενημερώσουν” τους συναδέλφους, καθώς τους θεωρούν ηλίθιους και ανίκανους να ενημερωθούν ή να αποφασίσουν μόνοι τους; Πόσο μεγαλύτερη απαξίωση μπορεί να δείξει κάποιος σ’ έναν δάσκαλο, όταν τον θεωρεί βλάκα και τον αντιμετωπίζει όπως ο κομματάρχης της δεκαετίας του ’50 αντιμετώπιζε τους ψηφοφόρους και πελάτες του;
Καλούμε όλους τους συναδέλφους της Διεύθυνσης Π.Ε. Δυτικής Θεσσαλονίκης και ειδικότερα:
- αυτούς που πονάνε βλέποντας την κατάντια της παιδείας μας
- αυτούς που κάποια στιγμή βρέθηκαν όμηροι των συνδικαλισταράδων του ΠΥΣΠΕ, παρακαλώντας για μια απόσπαση ή μια τοποθέτηση που δικαιούνταν έτσι κι αλλιώς
- αυτούς που παραγκωνίστηκαν, διώχθηκαν, αδικήθηκαν γιατί “δεν είχαν κάποιον δικό τους μέσα”
- αυτούς που πιστεύουν πως αυτή η μπακαλίστικη και κομματικογενής τακτική πρέπει να σταματήσει
- αυτούς που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα αλλά νιώθουν μόνοι τους
- αυτούς που δεν θεωρούν τον εαυτό τους άβουλο ψηφοφόρο που περιμένει από τους συνδικαλιστές να του πει τι να κάνει και πώς να το κάνει, αλλά έχουν δική τους κρίση και αποφασίζουν μόνοι τους
- αυτούς που έχουν εθνική συνείδηση και πιστεύουν πως η παιδεία θα πρέπει να είναι εθνική και όχι κομματική
- να στηρίξουν στις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου το ψηφοδέλτιο του Εθνικιστικού Μετώπου Εκπαιδευτικών.
Η Παιδεία ξυπνάει! Τώρα υπάρχει επιλογή!
Ιδρυτική διακήρυξη του Εθνικιστικού Μετώπου Εκπαιδευτικών
Τα τελευταία σαράντα χρόνια γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς απαξίωσης, αλλοτρίωσης και δίωξης της ελληνικής παιδείας. Μιας παιδείας που από στυλοβάτης του έθνους, έγινε το αποπαίδι του κράτους και από φυτώριο ελεύθερων ανθρώπων και ιδεών μετατράπηκε σε χέρσα γη. Η μετάλλαξη και εν τέλει η καταστροφή της δεν ήταν αποτέλεσμα μόνον ενός κόμματος, μιας κυβέρνησης ή ενός πολιτικού. Ήταν μια εξ αρχής μεθοδευμένη, καλά σχεδιασμένη και άριστα εκτελεσμένη συνωμοσία ενάντια στον ίδιο τον ελληνικό λαό και την πατρίδα μας, ενάντια στο μέλλον των παιδιών μας που ήταν και εξακολουθεί να είναι ο κύριος στόχος, απ’ αυτούς που εδώ και σαράντα χρόνια συναγωνίζονται στο ποιος θα προξενήσει το μεγαλύτερο κακό στους Έλληνες.
Δεν θα μπορούσε κανείς να εκχωρήσει την εθνική μας κυριαρχία, να υποτάξει τη χώρα μας και να εξαθλιώσει το λαό μας, αν πρώτα δεν έπεφτε το κάστρο της παιδείας, η ρίζα που κρατάει το έθνος όρθιο. Δεν θα μπορούσε ποτέ κανείς να επιβάλει την πιο ειδεχθή και απάνθρωπη κατοχή σ’ έναν λαό, όπως αυτή που βιώνει σήμερα η χώρα μας από τους τοκογλύφους και τους Ευρωπαίους δυνάστες μας, αν ο λαός αυτός δεν ήταν έτοιμος να τους δεχτεί και να τους στηρίξει.
Και δεν θα μπορούσε αυτός ο λαός να είναι έτοιμος γι’ αυτό, αν το σχολείο δεν τον είχε ήδη μετατρέψει από ελεύθερο άνθρωπο σε καλό ψηφοφόρο και πιστό χειροκροτητή, από συνειδητοποιημένο Έλληνα σε «πολίτη του κόσμου», γαλουχημένο με τις διεθνιστικές και «προοδευτικές» ιδέες που προωθούν οι κατακτητές μας, οι ηγέτες της Νέας Τάξης που αρρωσταίνουν στην ιδέα οτιδήποτε «εθνικού», όπως ακριβώς και οι ντόπιοι τοποτηρητές και σύμμαχοί τους όλων των αποχρώσεων. Γιατί, όσο ζει η ιδέα του έθνους, όσο ο σκοπός της Παιδείας είναι η «ανάπτυξη εθνικής συνείδησης», όπως ορίζει το Σύνταγμα στο άρθρο 16, κανείς κατακτητής δεν θα έχει εύκολο έργο. Αυτό το γνωρίζουν καλά και οι κατακτητές και οι ντόπιοι υπηρέτες τους.
Δυστυχώς για το λαό μας, σ’ αυτό το έργο οι κατακτητές μας δεν ήταν μόνοι. Βρήκαν πιστούς και πρόθυμους συμμάχους μέσα στην εκπαίδευση, που προθυμοποιήθηκαν να μετατρέψουν τα σχολεία σε πολιτικές γιάφκες, τους εκπαιδευτικούς σε πελάτες υπό ομηρία και τους μαθητές στους αυριανούς χειροκροτητές τους. Είναι οι ίδιοι που η λέξη «έθνος» τους προκαλεί αναφυλαξία, όπως ακριβώς και στα αφεντικά τους και που ανέλαβαν να γκρεμίσουν πρόθυμα κάθε τι που θα εμπόδιζε την κατοχή της χώρας μας, χύνοντας εκ των υστέρων κροκοδείλια δάκρυα για το αποτέλεσμα αλλά πάντοτε εκτελώντας τις εντολές των ξένων αφεντικών τους με συνέπεια.
Είναι οι ίδιοι που επιδιώκουν να απαξιώσουν τον εκπαιδευτικό για να του προσφέρουν μετά τη ανύπαρκτη βοήθειά τους, και που με σύμμαχο το Υπουργείο Παιδείας έχουν οδηγήσει τους εκπαιδευτικούς στη μιζέρια, τη φτώχεια και την κοινωνική απαξίωση.
Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση, εμείς, οι Έλληνες εθνικιστές εκπαιδευτικοί δεν μπορούσαμε να παραμείνουμε απαθείς. Δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπίζουμε την καταστροφή του εκπαιδευτικού κορμού της χώρας μας χωρίς αντίδραση. Αποφασίσαμε λοιπόν να σηκώσουμε τη σημαία του αγώνα και να μπούμε μπροστά στη μάχη, σαν ανάχωμα στα σχέδια όλων αυτών που ευθύνονται για την διάλυση της ελληνικής παιδείας και την απαξίωση των εκπαιδευτικών.
Δημιουργήσαμε το «Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών» και αποφασίσαμε να αγωνιστούμε σαν μία γροθιά ενάντια στα σχέδια ντόπιων και ξένων εχθρών που βλέπουν την παιδεία σαν ένα εμπόδιο στην πραγματοποίηση των αντεθνικών τους σχεδίων.
Ξέρουμε ότι ο αγώνας μας δεν θα είναι ούτε εύκολος ούτε σύντομος. Ξέρουμε πως οι εχθροί του λαού μας θα μας πολεμήσουν λυσσαλέα, θα μας συκοφαντήσουν αδιάντροπα, θα προσπαθήσουν να μας τρομοκρατήσουν. Δεν μας απασχολεί και δεν μας τρομάζει τίποτε απ’ αυτά. Δεν μας ενδιαφέρει τι λένε οι εχθροί μας για μας, γιατί γνωρίζουμε πως δεν κρινόμαστε ούτε χαρακτηριζόμαστε απ’ αυτά που λένε οι άλλοι για μας αλλά μόνον από τις δικές μας πράξεις. Εμείς παίρνουμε εντολές μόνον από τη συνείδησή μας κι από κανέναν άλλο.
Έχουμε σαν οδηγό μας τις πανάρχαιες και αέναες αξίες του έθνους μας και το συμφέρον του λαού μας και ο σκοπός μας είναι μοναδικός και σαφής:
Να πάρουμε πάλι τη χώρα μας πίσω και για πάντα. Αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε μόνον με παιδεία που είναι εθνικά προσανατολισμένη, με εκπαιδευτικούς που θα έχουν τη θέση που τους αξίζει στην κοινωνία και με σχολεία που θα διαπαιδαγωγούν τους αυριανούς ελεύθερους, σκεπτόμενους Έλληνες.
Ζήτω η Νίκη!
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/telos-anochhs-sthn-anthellhnikh-propaganda-to-ethnikistiko-metwpo-ekpaideut#ixzz3G9Wee2Mr
