Site icon ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Οι «ιδεολογικοί» προπάτορες της Χούντας Βενιζέλου – Σαμαρά

Οι «ιδεολογικοί» προπάτορες της Χούντας Βενιζέλου – Σαμαρά

του Κώστα Αλεξανδράκη, μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή

Πολλοί εκ των αναγνωστών θεωρούν ότι η φρικωδία του ολοκληρωτισμού είναι αποκλειστικό προνόμιο των «κόκκινων» σταλινικών απολιθωμάτων και των «ροζ» απομειναριών του Τσαουσέσκου. Οι φιλελεύθεροι εχθροί του Εθνικισμού, προσπαθούν να επιβάλλουν το μύθευμα ότι οι Εθνικιστές είναι “ολοκληρωτικοί”, “ενάντιοι στην ελευθερία” και άλλα τέτοια φαιδρά που πολλάκις έχουν επαναληφθεί στα διάφορα μέρη της “Χρυσαυγιάδας” που προβάλλεται από τα κανάλια, όποτε η κυβέρνηση βρίσκεται σε πολιτική αμηχανία. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική, αφού και οι λεγόμενοι φιλελεύθεροι έχουν εντός της ιδεολογίας της την εγκαθίδρυση δικτατορίας, με μόνη διαφορά ότι στην μία περίπτωση έχουμε την κυριαρχία του αντίστοιχου κομμουνιστικού κόμματος και στην άλλη την κυριαρχία των αγορών.

Η λήξη του Β’ Παγκοσμίου συνέπεσε χρονικά με την σχεδόν ταυτόχρονη έκδοση του πρώτου τόμου του σημαίνοντος πονήματος του Ιουδαίου φιλοσόφου Karl Popper[1], υπό την επωνυμία “Open Society and its enemies”[2]. Το γεγονός ότι το εν λόγω βιβλίο υπήρξε ο ονοματοδότης του ιδρύματος, μέσω του οποίου χρηματοδοτούνται οι διεθνείς επεμβάσεις, του γνωστού και μη εξαιρετέου George Soros[3], μας αναγκάζει εκ των πραγμάτων να αναφερθούμε στις ιδέες που παρατίθενται σε αυτό το βιβλίο, οι οποίες – προεξαγγελτικά τονίζουμε – απηχούν τον πυρήνα της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Πριν προχωρήσουμε στον κύριο κορμό της σκέψεως του Popper, αξίζει να σταθούμε στους μακαρισμούς της αυθεντικής έκδοσης του πρώτου τόμου της «ανοιχτής κοινωνίας»[4]. Εκεί ο Popper αισθάνεται «υποχρεωμένος στον καθηγητή F.A. von Hayek. Χωρίς το ενδιαφέρον και την στήριξη του οποίου το βιβλίο δεν θα είχε εκδοθεί». Αξίζει, λοιπόν, να παραθέσουμε ένα ενδεικτικό απόσπασμα από το βιβλίο του καθηγητή Hayek, ο οποίος φρόντισε ώστε να εκδοθεί και το βιβλίο του Popper, ώστε να βοηθηθούμε στην έκδοση χρήσιμων συμπερασμάτων: «Τα προβλήματα που ανακύπτουν  από ένα δωρεάν σύστημα υγείας γίνονται ακόμα πιο δύσκολα από το γεγονός ότι η πρόοδος της Ιατρικής έχει την τάση να αυξάνει τις προσπάθειες της όχι κυρίως στην αποκατάσταση της εργασιακής ικανότητας, αλλά στην ανακούφιση από τον πόνο και την επέκταση του προσδόκιμου ζωής»[5].

Όπως γράφει ο ίδιος o Popper στην εισαγωγή του εργώδους πονήματός του, ο στόχος της «ανοιχτής κοινωνίας» είναι «να σκιαγραφήσει κάποιες από τις δυσκολίες που συναντάει ένας πολιτισμός που στοχεύει στον ανθρωπισμό και τον ορθολογισμό, στην ισότητα και την ελευθερία»[6]Όπως φαίνεται μελετώντας κανείς βαθύτερη την σκέψη του Popper, «Άγιο Δισκοπότηρο» της σκέψεώς του είναι η «ανεκτικότητα» και η «δημοκρατία», οι οποίες έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τον «ολοκληρωτισμό» που πρεσβεύουν φιλόσοφοι όπως ο Πλάτωνας, τον οποίο πέρα από «φασίστα», ο Popper αποκαλεί και «προδότη» του Σωκράτη (!), ορμώμενος από μία εξωφρενική προσωπική του κρίση, η οποία βρίθει εμπάθειας και της ελλείπει έστω και η ελάχιστη χροιά επιστημονικότητας.

Η σύνοψη του έργου του Popper είναι μία πλήρης αντίθεση του πλατωνικού έργου, όπως αυτό εκφράστηκε στην «Πολιτεία». Αυτή μας η έκφραση δεν είναι μία, από μέρους μας, προσπάθεια υποτίμησης του έργου αυτού του στοχαστή, αλλά αποτελεί δική του ομολογία, στην κατακλείδα του πρώτου τόμου του έργου του. «Το μάθημα που όλοι πρέπει να μάθουμε από τον Πλάτωνα είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που προσπαθεί να μας διδάξει. Είναι ένα μάθημα που δεν πρέπει να ξεχαστεί»[7]. Συνεπώς στην αναζήτησή μας για το μάθημα που φιλοδοξεί να διδάξει ο Popper, οφείλουμε να εγκύψουμε στον Πλάτωνα και ακολούθως να πραγματοποιήσουμε μία αφοριστική αναστροφή των γραφομένων.

Εκεί στην άρνηση του Πλάτωνα θα δούμε τον ατομοκεντρισμό, την πλήρη άρνηση κάθε συλλογικής συνείδησης, κυριοτέρως της εθνικής, την αναλγησία της ελεύθερης αγοράς και κυρίως την ανοχή σε ό,τι βλάπτει την κοινότητα ή στην προκειμένη περίπτωση το Έθνος. Η «Πολιτεία» του Πλάτωνα χαρακτηριζόταν από την ιεραρχία, την αίσθηση του Καθήκοντος σε κάθε πολίτη και την ευθυγράμμιση ολοκλήρου του Κράτους στην εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων. Ουσιαστικά πρόκειται για την πρόταση του φιλελευθερισμού για την ταξινόμηση των ανθρώπων. Εκεί που ο Εθνικισμός προτείνει την εθνική συνείδηση και ο μαρξισμός προτείνει την ταξική συνείδηση, ο φιλελευθερισμός προτείνει τον κατακερματισμό της κοινωνίας σε ασύδοτα άτομα, που δρουν χωρίς έναν κοινό σκοπό. Η μη ανοχή του Πλάτωνα σε επιβλαβείς, για την συνοχή της «Πολιτείας», δραστηριότητες ή πρακτικές αποτελεί το Α και το Ω της αντιδιδασκαλίας του Popper.

Και εκεί, σε μία σχετική υποσημείωση, βρίσκουμε την κορωνίδα της σκέψεως του Popper, την επάγουσα τις πρακτικές ενός ολόκληρου παγκόσμιου καθεστώτος. Ο λόγος, φυσικά, για το «Παράδοξο της Ανοχής», το οποίο ενώνει «δεξιούς» και «αριστερούς» στην υπηρεσία της παγκοσμιοποίησης. Καθόλου τυχαίο ότι το επιστέγασμα της φιλελεύθερης σκέψεως δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα μαρξιστικό σύνθημα, όπως θα διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι. Το «Παράδοξο της Ανοχής» που θα δούμε αμέσως μετά είναι και η πυρηνική ιδέα που διέπει τους λεγόμενους πολέμους «εκδημοκρατισμού» που διεξάγουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους σε ολόκληρο τον κόσμο.

«Η απεριόριστη ανοχή οδηγεί στην εξαφάνιση της ανοχής. Αν επεκτείνουμε απεριόριστη ανοχή ακόμα και σε αυτούς που δεν είναι ανεκτικοί, αν δεν είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε την κοινωνία της ανοχής έφοδο των μη ανεκτικών, τότε οι ανεκτικοί θα καταστραφούν και η ανοχή μαζί τους. Με αυτή την δήλωση δεν υπονοώ, παραδείγματος χάριν, ότι θα πρέπει πάντα να καταπιέζουμε την εκφορά μη ανεκτικών φιλοσοφιών. Όσο μπορούμε να τις αντιμετωπίζουμε με λογικά επιχειρήματα και να τις κρατάμε υπό έλεγχο στην κοινή γνώμη, τότε η καταστολή θα ήταν σίγουρα μη ενδεδειγμένη επιλογή. Αλλά πρέπει να διεκδικήσουμε το δικαίωμα να τους καταστείλουμε ακόμα και με την βία αν χρειαστεί.»[8]

Αλήθεια, πόσο «προφητικός» μπορεί να είναι ο Popper, προβλέποντας αυτά που συνέβησαν στην Ελλάδα από τον Σεπτέμβριο του 2013 με την παράνομη, αντισυνταγματική και ενάντια σε κάθε αίσθηση Δικαίου δίωξη εναντίον της Χρυσής Αυγής; Η Χρυσή Αυγή εναντιώθηκε, υπό την πλατωνική έννοια της μη ανοχής σε φαινόμενα ή δραστηριότητες που βλάπτουν το Έθνος, στο εθνοκτόνο μνημόνιο, την λαθρομετανάστευση, τους κλέφτες και τους απατεώνες που λυμαίνονταν τα δημόσια ταμεία και την πολιτική σκηνή του τόπου. Το καθεστώς των κλεφτών και των απατεώνων, όμως, επέλεξε να εφαρμόσει κατά γράμμα τις προσταγές του μέντορα απάντων των φιλελευθέρων, Karl Popper, επιχειρώντας την με την βία καταστολή της δράσεως της Χρυσής Αυγής ενάντια στα άνομα συμφέροντα που σχεδιάζουν το ξεπούλημα της Πατρίδας και την φτωχοποίηση του Λαού.

Το «επιχείρημα» του Popper που τόσο ταιριάζει με την ρήση του Friedrich Von Hayker ότι «προσωπικά προτιμώ έναν φιλελεύθερο δικτάτορα από μια μη φιλελεύθερη δημοκρατική κυβέρνηση»[9]χρησιμοποιήθηκε στην Ελλάδα για την εγκαθίδρυση της χούντας του μνημονίου. Η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας ένα συγκεκριμένο παραδικαστικό κύκλωμα, αλλοίωσε την λαϊκή ετυμηγορία και σε αγαστή συνεργασία με τα κανάλια, προσπάθησε να εξουδετερώσει τους μοναδικούς που αντιστάθηκαν στο ξεπούλημα της Ελλάδας. Παρόμοιες φιλελεύθερες δικτατορίες έστηνε κατά τις δεκαετίες του 60’ και του 70’ ο Kissinger, με σκοπό την εξαγορά των υποδομών αυτών των χωρών, έναντι πινακίου φακής, από τους παγκόσμιους τοκογλύφους της εποχής.

[1]Sir Karl Raimund Popper (1902 – 1994): Ιουδαίος φιλόσοφος και πολιτικός επιστήμονας, του οποίου η οικογένεια μεταστράφηκε στον Λουθηρανισμό. Πρώην μαρξιστής και κύριος πρεσβευτής του φιλελευθερισμού, υπήρξε από τους πρώτους και κύριος κήρυκες της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

[2]Karl Popper – The Open Society and Its Enemies, Vol 1. The Spell Of Plato, 1945 (Routledge), London

[3]George Soros: Ουγγροεβραίος επιχειρηματίας, γεννηθείς το 1930. Πρόεδρος της εταιρείας Soros Fund Management και του οργανισμού Open Society Foundations. Υπήρξε μαθητής του Karl Popper στο London School of Economics. Το ίδρυμα χορηγιών του είχε ενεργή συμμετοχή τόσο στην Επανάσταση των Ρόδων στην Γεωργία, όσο και στην έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί, την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, στην Ουκρανία. Θεωρείται ένας εκ των θερμότερων χρηματοδοτών «προοδευτικών» προγραμμάτων στις ΗΠΑ που αφορούν θέματα, όπως η αποποινικοποίηση των ναρκωτικών. Η, για την Ελλάδα, σημαντική δραστηριότητα του Soros είναι η χρηματοδότηση του CDRSEE, μορφωτικού ιδρύματος, που στεγάζει πάσης φύσεως αντεθνιστές, όπως η Χριστίνα Κουλούρη και η Θάλεια Δραγώνα, εκδίδοντας βιβλία που προπαγανδίζουν θέσεις ενάντια στην πραγματικότητα, μόνιμα εναντίον της Ελλάδος και της Ελληνικής Ιστορίας.

[4] Karl Popper – The Open Society and Its Enemies, Vol 1. The Spell Of Plato, 1945 (Routledge), London, σελ. 3

[5] Friedrich Von Hayek – «Το Σύνταγμα της Ελευθερίας», σελ 299 – University of Chicago Press 1978

[6] Karl Popper – The Open Society and Its Enemies, Vol 1. The Spell Of Plato, 1945 (Routledge), London, σελ. 5

[7]Ο.π. σελ. 176

[8] Ο.π. σελ. 226

[9] Greg Grandin, καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (2006). Empire’s Workshop: Latin America, the United States, and the Rise of the New Imperialism. Metropolitan. σελ. 172-173

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/oi-ideologikoi-propatores-ths-chountas-benizelou-samara#ixzz3GUoEWLXI

Exit mobile version