Ας παρακάμψουμε το ειρωνικό ερώτημα «και ποιος ενδιαφέρεται για το τι λέει η συγκεκριμένη κυρία;», γιατί η ουσία δεν βρίσκεται στο ότι ο Λαός μας δεν ασχολείται με το τι πιστεύει η Αγγελοπούλου, αλλά στο πολιτικό μήνυμα που περνούν τα λεγόμενα της.
Το ενδιαφέρον, λοιπόν, βρίσκεται στα όσα υπερασπίζει η πάμπλουτη αυτή Κυρία για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το Ποτάμι: «Μ΄αρέσει κάθε τι που είναι νέο. Όταν κοιτάς το παλιό και δεν σου αρέσει, οι επιθυμίες σου σε σπρώχνουν εκ των πραγμάτων προς το νέο. Τα κόμματα που λέτε εκπροσωπούν το νέο, αλλά το θέμα είναι αν θα μείνουν στα λόγια ή θα πάνε και στις πράξεις. Αρχή άνδρα δείκνυσι… Λίγο παρακάτω, απτόητη η Αγγελοπούλου, λέει ότι: «όταν ένα κόμμα ξεκινά από τις δύο-τρείς μονάδες και φθάνει να κινείται γύρω στο είκοσι πέντε, είτε μας αρέσει είτε όχι είναι κάτι νέο, τουλάχιστον για τους ανθρώπους που το έχουν επιλέξει. Μου έδειξε τις προάλλες ο γιός μου κάτι που είχε πει ο Κέινς όταν τον ρώτησαν γιατί είχε αλλάξει άποψη: Όταν τα δεδομένα της πραγματικότητας αλλάζουν και οι απόψεις μου. Εσείς τι κάνετε»;
Στο.. αποκορύφωμα της υποστηρίζει ότι: «Ελπίζω σε οτιδήποτε είναι νέο και κινεί τα πράγματα προς διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που υπάρχει τώρα και η οποία δεν είναι καλή. Οι άνθρωποι αυτής της χώρας βλέπουν πως τους συμπεριφέρεται το πολύπλοκο πολιτικό-μιντιακό-επιχειρηματικό σύστημα και δεν είναι ευχαριστημένοι. Οτιδήποτε τέτοιο νέο θα πίστευε ότι μπορεί να κινήσει τα πράγματα διαφορετικά, ναι, θα το ψήφιζα. Θα ψήφιζα για να έρθει αυτό το νέο. Όταν μιλώ για το νέο, δεν εννοώ necessarily ένα νέο κόμμα, εξάλλου δεν έχω κάνει κόμμα και δεν θα κάνω. Όμως δεν μπορώ να αδιαφορώ. Ακούω και παρακολουθώ: και τον Τσίπρα και τον Θεοδωράκη και τον Σαμαρά, εκτός από τα κόμματα που διαφωνώ εκ προοιμίου με τις θέσεις τους. Στον Τσίπρα βλέπω ένα νέο άνθρωπο ο οποίος προσπαθεί να προσεγγίσει αυτό που εγώ λέω αντισύστημα».
Δεν χρειάζεται να ταλαιπωρήσει πολύ ο οποιοσδήποτε το μυαλό του για να διαπιστώσει ότι είναι απολύτως φυσιολογικό η Αγγελοπούλου να έχει να πει «καλό λόγο» για τον Τσίπρα και τον Θεοδωράκη, καθώς και τα κόμματα τους. Ακόμα και τον Σαμαρά παρακολουθεί, όπως λέει, γιατί όλα αυτά τα πρόσωπα και οι καταστάσεις αποτελούν αναπόσπαστο μέρος ενός συστήματος, στο οποίο άλλωστε ανήκει και η ίδια η Αγγελοπούλου. Το «νέο», όπως το οραματίζεται η «σιδηρά κυρία» του εγχώριου καπιταλισμού, αποτελεί ένα «σοβάδιμα» του συστήματος, το οποίο χρειάζεται κατά καιρούς τις εφεδρείες του.
Γι΄ αυτό, άλλωστε, τόσο αυτή όσο και ο μεγαλωμένος στα πούπουλα γιόκας της δεν έχουν κανένα πρόβλημα να φλερτάρουν με τον ΣΥΡΙΖΑ, να τον ψηφίζουν, ακόμη και να ενταχθούν σε αυτόν. ΄Η, ως εναλλακτική λύση, να πάνε στην επιτομή της τηλεοπτικής μιζέριας, τον Θεοδωράκη. Γιατί αυτά τα κόμματα και οι εκφραστές τους δεν αποτελούν καμία απειλή για την ίδια, τους ομοίους της και τα συμφέροντα τους.
Το πρόβλημα όλης αυτής της «παρέας» είναι τα πραγματικά αντισυστημικά κόμματα, αυτά που – όπως χαρακτηριστικά περιγράφει η Αγγελοπούλου – «διαφωνώ εκ προοιμίου με τις θέσεις τους». Τουτέστιν, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι δεδομένο ότι αποτελεί απαγορευμένο πόλο έλξης για την Αγγελοπούλου, ακριβώς γιατί οι θέσεις του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος αντιμάχονται τα δικά της συμφέροντα και την ισχύ που διαθέτει τόσο αυτή όσο και οι όμοιοι της.
Αλλά και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ως ένα Γνήσιο Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα, δεν θα μπορούσε να βρει κανένα κοινό σημείο αναφοράς και συμφωνίας με ό,τι εκφράζει η Αγγελοπούλου και το σινάφι της. Οι απόψεις της εν λόγω κυρίας, οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες της στο πολιτικό σκηνικό, αποτελούν μια σαφή ένδειξη (αν όχι απόδειξη) του τι πραγματικά μπορεί να θεωρηθεί ως συστημικό και τι όχι.
Γιώργος Μάστορας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/tautopoihsh-ths-aggelopoulou-me-suriza-kai-potami.-me-thn-chrush-augh-diafw#ixzz3GipgfgHY