Εντελώς αποκομμένος από την Κοινωνία και ανίκανος να αφουγκραστεί τα προβλήματά της ο Σαμαράς («ως μεγαλοαστός που είναι», όπως τον είχε χαρακτηρίσει ο Μπαλτάκος) είναι ολοφάνερο ότι έχει χάσει πλήρως την επαφή με την πραγματικότητα. Θεώρησε ότι η ήττα στις ευρωεκλογές ήταν προϊόν ελεγχόμενης ψήφου διαμαρτυρίας και όχι συνειδητή επιλογή οριστικής άρνησης της ΝΔ. «Μεθυσμένος» από την γλύκα της εξουσίας και χαμένος μέσα στον μικρόκοσμο των παρακμιακών του σκέψεων ξέχασε ακόμη και τον πιο βασικό από τους κανόνες της συστημικής πολιτικής. Ότι, δηλαδή, οι γενικότητες και οι αοριστολογίες στις υποσχέσεις εξανεμίζονται πολύ εύκολα, όταν δεν συνδέονται άμεσα και κυρίως χειροπιαστά με τα προσωπικά ζητήματα που προβληματίζουν τον πολίτη.
«Η σωτηρία της Χώρας», «η παραμονή στην Ε.Ε.», «η εξυγίανση της οικονομίας» και άλλα συναφή, που παραπέμπουν κυρίως σε «τρίτο πρόσωπο», δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τα όσα αφορούν τον Πολίτη σε «πρώτο πρόσωπο». Δεν είναι πολιτικά βιώσιμο να προσφέρει μια κυβέρνηση μόνο «πόνο και δάκρυα» χωρίς ορίζοντα απεμπλοκής απ’ αυτά, επικαλούμενη συνεχώς το γενικό και αφηρημένο καλό. Κάποτε έρχεται η ώρα του προσωπικού και του συγκεκριμένου, με το πολιτικό ερώτημα, το οποίο δημιουργείται, να συμπυκνώνεται στην εξής φράση: «Είναι καλύτερη ή χειρότερη η ζωή μου από προηγουμένως;».
Όποιοι πιστεύουν ότι υπό τις σημερινές συνθήκες ο Ελληνικός Λαός μπορεί να ανέχεται τα πάντα, να κάνει «υπομονή» και να δείχνει ανοχή, υπό την πίεση της απειλής ότι «θα έρθει κάτι χειρότερο», απλώς βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Είναι πολύ εύκολο ο Έλληνας να αυτονομηθεί από ένα τέτοιου είδους δίλημμα και να μετατρέψει πλήρως την πολιτική του άποψη. Η κυβέρνηση, έχοντας εντελώς αλαζονική συμπεριφορά και «κολλημένη» στις πρακτικές του δικομματισμού και των διλημμάτων των προηγούμενων δεκαετιών, αντί να μπορέσει να αφουγκρασθεί τα Εθνικά και Κοινωνικά προβλήματα που ταλανίζουν την Πατρίδα και τον Λαό, θεώρησε ότι μπορεί να συνεχίσει την καταστροφική της πολιτική δίχως συνέπειες γι’ αυτήν. Αντί να λαμβάνει μηνύματα από τον Λαό, αντιθέτως η κυβέρνηση θεώρησε ότι αυτή θα έπρεπε να του στείλει. Και τα μηνύματα που του έστειλε ήταν τα εξής:
A) Θα έπρεπε να ξεχάσει κάθε έννοια Εθνικής Κυριαρχίας και Υπερηφάνειας, δεχόμενος τις κατά σωρηδόν ταπεινώσεις του φρονήματός του και τα ανάλογα ξεπουλήματα της δημόσιας περιουσίας στους διεθνείς τοκογλύφους.
B) Η Χώρα θα μετατραπεί σε «ξενοδοχείο» της Ευρώπης, καθώς η Ελλάδα θεωρήθηκε ως ο πλέον κατάλληλος τόπος προκειμένου να συσσωρευτούν εδώ οι απανταχού λαθρομετανάστες.
Γ) Θα φέρεται κατακτητικά απέναντι στην ιδιωτική ακίνητη περιουσία, χρησιμοποιώντας την για να καλύψει το κενό από τις κομπίνες, τις απάτες και τις ατασθαλίες δεκαετιών. Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ΕΝΦΙΑ.
Δ) Η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας την «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» θα θεωρεί ως τίμιο και σωστό μόνο ό,τι συμφέρει την ίδια. Θα πατρονάρει τις όποιες δικαστικές αποφάσεις και απλώς όσες από αυτές δεν της είναι αρεστές δεν θα τις εφαρμόζει, εφόσον δικαιώνουν τους Πολίτες και όχι αυτήν.
Ε) Οι υποσχέσεις της για καλυτέρευση των συνθηκών από την λαίλαπα του μνημονίου δεν έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία εφαρμογής, αλλά αφορούν ένα χρονικό μέλλον, το οποίο δεν προσδιορίζεται επ’ ουδενί.
Όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα των απατηλών ψευδαισθήσεων της κυβέρνησης, ότι οι Έλληνες όσο κι αν διαμαρτύρονταν, όσο κι αν αγανακτούσαν, δεν θα άφηναν «την σιγουριά» της δοκιμασμένης συνταγής που παραπέμπει στην κινδυνολογία και την αβεβαιότητα του μέλλοντος, στην περίπτωση που η συγκυβέρνηση έχανε τα ηνία της εξουσίας. Η φαιδρή θεωρία των «άκρων» ήταν πολύ φτηνή σε περιεχόμενο προκειμένου να αντέξει στη ροή του χρόνου.
Τώρα, ετοιμάζονται Σαμαράς και Βενιζέλος να παραδώσουν την εξουσία στον ΣΥΡΙΖΑ, ή για την ακρίβεια να συγκυβερνήσουν μαζί του, ενώ την ίδια στιγμή θα βλέπουν την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ να γιγαντώνεται ακόμη περισσότερο. Υπερτίμησαν τις δυνάμεις τους, πιστεύοντας ότι οι εντολείς τους θα τους στηρίξουν μέχρι εσχάτων, κάνοντας και τις απαραίτητες παροχές κάποιων «ψίχουλων» προς αυτούς, για να τα παρουσιάσουν ως «μεγάλη επιτυχία» προς τον Ελληνικό Λαό.
Οι εντολείς, όμως, ετοιμάζονται να τους αφήσουν στα κρύα του λουτρού, αφού μπορούν κάλλιστα να συνεχίσουν «τις μπίζνες» με τον ΣΥΡΙΖΑ και απλώς να έχουν στην κυβέρνηση μαζί του και το δίδυμο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Αρκεί, βεβαίως, να έχουν ξεφορτωθεί ως «βαρίδια» τους μέχρι στιγμής ηγετίσκους τους, οι οποίοι θα την πληρώσουν ως «αποδιοπομπαίοι τράγοι», εισπράττοντας όλο το ανάθεμα για την μέχρι τώρα ανάλγητη κυβερνητική πολιτική. Στην συστημική πολιτική αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα που βολεύει την καθεστωτική εξουσία και όχι τα πρόσωπα, τα οποία έτσι κι αλλιώς ως φορείς εξυπηρέτησης συγκεκριμένων σκοπών και στόχων είναι αναλώσιμα και επομένως με ημερομηνία λήξης. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
Γιώργος Μάστορας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/ta-analwsima-ths-susthmikhs-politikhs#ixzz3GrCPY14Y
