Ένας από τους άγραφους νόμους της αλλοπρόσαλλης σημερινής κοινωνίας, δημιούργημα της μεταπολίτευσης, είναι και η γνωστή ρήση «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». Από πρόεδρος (ανύπαρκτου) κόμματος και παντογνώστης «ξερόλας», μέχρι απόλυτος αναλυτής του ποδοσφαίρου, που δυστυχώς τα «κυκλώματα» δεν σε άφησαν να κάνεις προπονητική καριέρα ανάλογη του Μουρίνιο.
Με αυτό το δεδομένο, λοιπόν, δεν πρέπει να φαίνεται σε κανέναν Έλληνα περίεργο το γεγονός ότι η αργόσχολη Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη-πρώην Παρθένη δηλώνει «εξωσυστημική»! Πάλι καλά, γιατί με τα λεφτά και την εκπορευόμενη από αυτά ισχύ που διαθέτει ο σύζυγός της θα μπορούσε να δηλώνει από προλετάρια εργάτρια σε φάμπρικα και θεωρητικός του μαρξισμού-λενινισμού μέχρι ερευνήτρια του σουμεριακού πολιτισμού και εισηγήτρια της μεταφυσικής σύνδεσης της φιλοσοφίας Βουντού των αφρικανών Βουσμάνων με τη Βουκολική ποίηση των Ουκρανών τροβαδούρων του 19ου αιώνα…
Πολύ χειρότερα, κάποιοι άλλοι επεκτείνουν το νόημα της συγκεκριμένης ρήσης στο ότι τα πράγματα στη ζωή κυλούν αποκλειστικά όπως αυτοί τα αντιλαμβάνονται. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος π.χ. θεωρεί ότι «το μνημόνιο ήταν ευτυχία για τον τόπο», ενώ ο Σπύρος-Άδωνις Γεωργιάδης, εκτός του ότι φουσκώνει με περηφάνια και τιμή όταν συχνά-πυκνά υποστηρίζει ότι είναι ο μνημονιακότερος βουλευτής, θεωρεί ότι μας κάνει και χάρη κάθε φορά που βγαίνει στους τηλεοπτικούς δέκτες. Από την άλλη, ο Δημήτρης Ψαρράς του «Ιού», όταν δεν ασχολείται μανιωδώς με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, έχει σχηματίσει προφανώς την εντύπωση ότι το ισραηλινό κράτος όχι μόνο δεν διαπράττει εθνοκάθαρση στην Γάζα αλλά πετάει γαρύφαλλα και σοκολάτες στα γυναικόπαιδα των Παλαιστινίων.
Γι’ αυτό, άλλωστε, με την άψογη αντικειμενικότητα που τον χαρακτηρίζει, δεν αναφέρει απολύτως τίποτα για το ασήμαντο αυτό ζήτημα και ασχολείται με άλλα διεθνή ζητήματα πολύ ευρύτερης και καυτής σημασίας, όπως π.χ. τα έργα και τις ημέρες του Δημάρχου της Νέας Υόρκης… Για να επανέλθουμε, όμως, στην «εξωσυστημική» Γιάννα Αγγελοπούλου, δηλώνει και κάτι άλλο. Ότι, δηλαδή, θα μπορούσε να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, επειδή της φαντάζει ως κάτι «το νέο». Βεβαίως, αυτό «το νέο» που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει έντονα με τα όσα προπαγάνδιζε ο Αντόνιο Γκράμσι στην Ιταλία την δεκαετία του ’30, αλλά αυτό προφανώς δεν έχει καμία ουσιώδη σημασία μπροστά στην έκδηλη και ειλικρινή κοινωνική-ταξική ανησυχία της «σιδηράς κυρίας».
Στην αποκορύφωση της διαλεκτικής της σκέψης η κυρά Γιάννα δήλωσε με στόμφο ότι «όταν μιλώ για το νέο, δεν εννοώ necessarily ένα νέο κόμμα». Είναι τόσο «προχωρημένη» και «άνετη» στο λέγειν η διακεκριμένη αυτή κοσμοπολίτισσα ώστε, κάνοντας μια υψηλή επίδειξη της ρητορικής της δεινότητας, περιφρονεί την «πασέ» και «μπανάλ» Ελληνική γλώσσα που μιλάνε οι αγράμματοι, αστοιχείωτοι και άξεστοι χωριάτες. Γι’ αυτό, άλλωστε, τα αστραφτερά “necessarily” μπαινοβγαίνουν στην αστείρευτη δεξαμενή του ποιητικού προφορικού της λόγου, ως μια ωδή στην greeklish αισθητική που χρησιμοποιεί «ο καλός κόσμος». Και για όποιον αδαή, απληροφόρητο, αγροίκο τολμάει να αμφισβητεί τόσο την ασύλληπτη πνευματική καλλιέργεια της Γιάννας Αγγελοπούλου όσο και το αλάνθαστο πολιτικό αισθητήριο, με τα οποία αντιλαμβάνεται τα όσα συμβαίνουν έξω από την πολυτελή έπαυλή της, είπαμε: «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις»…
Γιώργος Μάστορας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/skepseis-panw-sthn-rhsh-sthn-ellada-eisai-oti-dhlwseis#ixzz3I2bp5tJx