Άρθρο του Κώστα Αλεξανδράκη στην Εθνική εφημερίδα “Εμπρός”
Τρεις ειδήσεις, που αντικατοπτρίζουν τρία φαινομενικά διαφορετικά γεγονότα, αναδεικνύουν μία και μόνη απτή ζοφερή πραγματικότητα που βιώνει το Ελληνικό Έθνος.
Από την μία μεριά έχουμε τις συνεχείς τουρκικές προκλήσεις, οι οποίες κορυφώθηκαν ύστερα από την έμμεση προτροπή των αμερικανών και την υποχωρητικότητα των δύο ελλαδικών κυβερνήσεων. Οι τούρκοι κόντεψαν να ελλιμενίσουν πολεμικά πλοία στον Πειραιά, αφού έφτασαν μέχρι τα στενά του Καφηρέα.
Από την άλλη έχουμε την αποβολή ενός Έλληνα μαθητή από έναν τουρκόφρονα διευθυντή σχολείου, επειδή ο πρώτος απαίτησε την έπαρση της ελληνικής Σημαίας και την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου. Οποίο θράσος να ζητάει κανείς τα προφανή όταν διευθυντής ενός ελληνικού σχολείου είναι κάποιος που ευθαρσώς φωτογραφίζεται κάτω από πορτραίτο του Κεμάλ Ατατούρκ.
Το τρίτο που χρήζει αναφορά είναι η επίθεση που δέχτηκαν Έλληνες εκπαιδευτικοί από δολοφόνους της αριστερός, κατά τη διάρκεια των εκλογών για τα αρμόδια συνδικαλιστικά όργανα. Οι εκπροσωπούντες τους Έλληνες Εθνικιστές υπό την επωνυμία, «Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών», δέχτηκαν επίθεση εντός του προαυλίου του σχολείου από άτομα φέροντα κουκούλες και δολοφονικά εργαλεία, επειδή – όπως ειπώθηκε στα ΜΜΕ – «προκαλούσαν με την παρουσία τους»!
Φαιδρότητα να γίνεται λόγος περί δημοκρατίας όταν γίνονται επιθέσεις κατά τη διάρκεια εκλογών. Ανοησία να μιλάμε για Εθνική Κυριαρχία όταν δεν μπορούμε να σηκώσουμε την Σημαία μας στην Κατερίνη!
Τα παραπάνω δεν θα πρέπει να θεωρούνται ως ξεχωριστές ειδήσεις, αφού στην ουσία πρόκειται για το ίδιο ακριβώς πράγμα. Ουσιαστικά πρόκειται για την τελετή διαδοχής από τους εθνομηδενιστές στους εχθρούς του Έθνους. Είναι ουσιαστικά η συνέχεια του Ρεπούσειου λόγου, που ευτέλιζε συστηματικά την Ελληνική Ιστορία και τον πυρήνα του Έθνους.
Πλέον αυτοί που επιβουλεύονται την Ελλάδα και τον Λαό της δεν συνιστούν μόνο εξωτερική απειλή, αλλά έχουν διεισδύσει στα ενδότερα της ελληνικής κοινωνίας, αλώνοντας την Παιδεία, την Θρησκεία, το Κράτος, την Κεντρική πολιτική σκηνή.
Όταν φτάνουμε να ερωτώνται οι τουρκόφρονες για το αν θα αναρτηθεί η Ελληνική Σημαία σε ένα δημόσιο κτήριο, όταν
εκπαιδευτικοί δέχονται δολοφονική επίθεση εντός σχολικού χώρου, στην διάρκεια εκλογών, τότε καταλαβαίνουμε ότι τα πράγματα είναι κάτι παραπάνω από ζοφερά. Φαιδρότητα να γίνεται λόγος περί δημοκρατίας όταν γίνονται επιθέσεις κατά τη διάρκεια εκλογών. Ανοησία να μιλάμε για Εθνική Κυριαρχία όταν δεν μπορούμε να σηκώσουμε την Σημαία μας στην Κατερίνη!
Τα παραπάνω εξωφρενικά, αλλά δυστυχώς αληθινά, καθιστούν επιτακτική την ανάγκη της ενημέρωσης όλων των Ελλήνων για την κατάσταση, ώστε να αντιληφθούν τι οι ίδιοι πρέπει να πράξουν για να βελτιωθεί. Ο μόνος πολιτικός σχηματισμός που θέλει και μπορεί να αλλάξει αυτή τη ζοφερή κατάσταση υπέρ του Ελληνικού Λαού είναι η Χρυσή Αυγή. Αυτό το αντιλαμβάνεται ο καθένας και το αντιλαμβάνεται και το καθεστώς, γι’ αυτό έχει στην φυλακή τον Αρχηγό και βουλευτές της. Όμως, ο μεγάλος τρόμος τους είναι το να γίνει ολόκληρος ο Ελληνικός Λαός η Χρυσή Αυγή. Οπότε αυτό είναι που πρέπει να γίνει.
Πρέπει να κάνουμε τον φόβο τους πραγματικότητα, γενόμενοι εμείς οι ίδιοι η Χρυσή Αυγή. Μεταλαμπαδεύοντας την Φωνή της Αντίστασης και σε άλλους Έλληνες και εξασφαλίζοντας ότι την ημέρα των εκλογών δεν θα πάει ούτε μια ψήφος χαμένη. Γινόμαστε εμείς οι ίδιοι η Χρυσή Αυγή. Απελευθερώνουμε όλοι μαζί την Πατρίδα μας!