Παρά το γεγονός ότι είναι οριστικά ξοφλημένος από την συστημική πολιτική σκηνή ο Φώτης Κουβέλης θεωρεί πως μπορεί να συνεχίζει να παριστάνει τον σοβαρό πολιτικό παράγοντα και το μετρ των «συναινέσεων». Μπορεί να βγαίνει στα ΜΜΕ και να μιλά με το γνωστό του ύφος, υποστηρίζοντας ότι χρειάζεται συστράτευση όλων των πολιτικών δυνάμεων για τη διαπραγμάτευση και την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, μπορεί να πηγαίνει στον Παπούλια και να λέει τα ίδια, πλην όμως ουδείς εκτιμά πλέον την προθυμία του.
Όλοι τον θεωρούν άχρηστο και ανίκανο, τον αντιμετωπίζουν ως λιποτάκτη της συγκυβέρνησης τον Ιούνιο του 2013 και «ουρά» πια του ΣΥΡΙΖΑ και αρχίζουν να τον αντιμετωπίζουν όπως ακριβώς του αρμόζει, δηλαδή ως το απόλυτο τίποτα του καθεστωτικού πολιτικού κόσμου. Ο ίδιος καταλαβαίνει πολύ καλά πως του φέρονται και προσπαθεί να βρει τρόπους να διαφύγει από το πολιτικό αυτό αδιέξοδο. Κάνει, όμως, το λάθος να συμπεριφέρεται ως μία ντεφορμέ πρώην ποδοσφαιρική βεντέτα που νομίζει ότι μπορεί ακόμη να παίξει μπάλα στις μεγάλες κατηγορίες και τους μεγάλους συλλόγους.
Ο «αρχηγός» σε (από)κομμα χωρητικότητας τηλεφωνικού θαλάμου, προσπαθώντας να σώσει το τομάρι του και να στερεώσει το έδαφος για τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, κατέθεσε πριν από λίγες ημέρες πρόταση στην Ε.Ε. της ΔΗΜΑΡ να σταματήσει ο πολιτικός διάλογος με το ΠΑΣΟΚ. Έναν διάλογο τον οποίο είχε εξαναγκαστεί να προτείνει το καλοκαίρι, υπό το βάρος της εκλογικής συντριβής και υπό την πίεση της ομάδας Λυκούδη. Στο άκουσμα της πρότασης Κουβέλη ακόμη και οι μέχρι πρότινος «δικοί του», που τον στήριζαν στην διαλυτική πολιτική που ακολουθούσε μέχρι τώρα, ξεσηκώθηκαν ρωτώντας τον γιατί στην πρόταση του δεν περιλαμβάνει και τον τερματισμό του διαλόγου με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο τόσο «σταθερός» στις απόψεις του Κουβέλης άρχισε να αμφιταλαντεύεται και στο τέλος, πιεζόμενος από τους ίδιους τους προεδρικούς, αναγκάστηκε να αλλάξει (!) την αρχική του εισήγηση και να προτείνει τελική διακοπή του διαλόγου προς όλες τις πλευρές. Πέρα από την αναμφισβήτητη «σοβαρότητα» και «σταθερότητα» του αποτυχημένου αυτού πολιτικάντη της ανανεωτικής «ροζ» αριστεράς αυτό το οποίο διαφαίνεται στον ορίζοντα είναι πως ό,τι απόμεινε από το ναυάγια της ΔΗΜΑΡ οδεύει προς μία ακόμη διάσπαση. Η διάσπαση, της διάσπασης, ω διάσπαση…
Γιώργος Μάστορας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-sobarothta-kai-h-statherothta-tou-koubelh#ixzz3J5VLvBMk