Πριν από λίγες ημέρες συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την άνανδρη δολοφονία των Συναγωνιστών μας Γιώργου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη από αδίστακτους ακροαριστερούς εγκληματίες. Το Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014, ανήμερα της συμπλήρωσης ενός έτους από το τραγικό αυτό περιστατικό, οι Χρυσαυγίτες Σύντροφοι, Άνδρες και Γυναίκες, των Ηρωικών Αδερφών μας Τίμησαν την Μνήμη τους, όπως ακριβώς τους άξιζε. Λιτά, αλλά συνάμα τόσο Υπερήφανα.
Τώρα, που χρονικά έχουν περάσει λίγες ημέρες από την συγκεκριμένη εκδήλωση Τιμής και Μνήμης, θεωρώ ότι είναι η ευκαιρία να ειπωθούν ορισμένα πράγματα γύρω απ’ όσα συνδέονται και σχετίζονται με τα Αθάνατα, Αιώνια και Αξέχαστα Πρόσωπα του Γιώργου και του Μάνου. Να αντλήσουμε διδάγματα και εμπειρίες από τα τεκταινόμενα, όχι μόνο των τελευταίων ημερών αλλά και απ’ όλη την διάρκεια αυτού του ενός έτους που μεσολάβησε από την ημέρα που οι ζωές μας άλλαξαν για πάντα. Να δούμε ποιο είναι το χρήσιμο υλικό που πρέπει να κρατήσουμε μέσα μας, προκειμένου να συνεχίσουμε να πορευόμαστε προς την εκπλήρωση των σκοπών και των στόχων του Γιώργου και του Μάνου, που άλλωστε αποτελούν και δικές μας επιδιώξεις. Να διαπιστώσουμε, όμως, επίσης και το τι θα πρέπει να αποφύγουμε σ’ αυτήν ακριβώς την συνέχεια της πορείας μας. Για Εμάς τους Χρυσαυγίτες η 1η Νοεμβρίου 2013 αποτελεί ένα κομβικό σημείο για την πορεία μας, ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Όπως κάθε σημαντικό γεγονός, το οποίο σηματοδοτεί κατευθύνσεις και νοηματοδοτεί συνειδήσεις, έτσι και η 1η Νοεμβρίου 2013 κινδυνεύει από την «αρρώστια» της μουσειοποίησης. Μια «αρρώστια» η οποία μπορεί να εκδηλωθεί με διαφόρους τρόπους και διάφορες κατευθύνσεις. Θεωρώντας ότι για την Στάση και τον Τρόπο Ζωής που εκφράζει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ η συγκεκριμένη επέτειος αντιστοιχεί σε μια εσωτερική Κινηματική Μνήμη που καθορίζει επακριβώς τον Ηρωικό χαρακτήρα της Κοσμοθεωρίας του Ελληνικού Εθνικισμού, αν μη τι άλλο σίγουρα δεν θα θέλαμε σε καμία περίπτωση να δούμε φαινόμενα εκφυλισμού, αφυδάτωσης και ενσωμάτωσής της στην κυρίαρχη ιδεολογία. Ο τρόπος, με τον οποίο Τιμήσαμε και πολύ περισσότερο ο τρόπος με τον οποίο θα συνεχίσουμε να Τιμούμε από εδώ και πέρα τον Γιώργο και τον Μάνο, οφείλει να οδηγεί σε πηγές έμπνευσης, θάρρους και αγωνιστικού χαρακτήρα και όχι στην οποιαδήποτε είδους «φετιχοποίηση» πλευρών της υπόθεσης αυτής, που τροφοδοτούν ουσιαστικά την αδράνεια και την ανάπαυση και στέκουν τροχοπέδη στην ροή της πραγματικότητας και των οριζόντων της.
Αντιλαμβανόμενοι, λοιπόν, την 1η Νοεμβρίου 2013 ως ένα πολύ σημαντικό ιστορικό γεγονός, αντλούμε πείρα και διδάγματα απ’ αυτό. Ένα πολύ σημαντικό δίδαγμα είναι ότι το Δένδρο της Λευτεριάς για την Πατρίδα μας ανέκαθεν χρειαζόταν το Αίμα των καλύτερων παιδιών της για να μπορέσει να δυναμώσει τις ρίζες του και να απλώσει τα κλαδιά του. Αποτελεί την αιώνια επιβεβαίωση της ρήσης «Το αίμα των ηρώων είναι ιερότερο από το μελάνι των σοφών και την προσευχή των πιστών». Αυτό σημαίνει ότι το να Τιμούμε Έντιμα, Ειλικρινά, Επιβεβαιωμένα την Μνήμη και την Θυσία του Γιώργου και του Μανώλη, επιβάλλει σε όσους ενστερνιζόμαστε τα ίδια ιδανικά -για τα οποία αγωνίστηκαν και Εκείνοι- να κινούμαστε με συγκεκριμένες δραστήριες πράξεις και όχι να παραμένουμε σε στείρες και ανώδυνες θεωρητικολογίες. Οι χιλιάδες των Ελλήνων που παρέστησαν στο Νέο Ηράκλειο το Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014 δεν πρέπει επ’ ουδενί να θεωρήσουν ότι η συμμετοχή τους αυτή αποτελεί και την ολοκληρωτική τους «προσφορά» προς όλα όσα ισχυρίζονται ότι πιστεύουν. Η τυχόν «εξαφάνισή» τους από την ενεργητική συνεισφορά στον εθνικιστικό αγώνα μέχρι τον επόμενο Νοέμβριο θα αποτελεί μια εντελώς λανθασμένη συμπεριφορά απέναντι στις Ιδέες τους και τους Μάρτυρες της 1ης Νοεμβρίου 2013. Η πραγματική απόδοση Τιμής στον Γιώργο και τον Μάνο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να έχει τον χαρακτήρα ενός τυπικού «μνημοσύνου», αποκομμένου από την βιοθεωρητική διάσταση του Εθνικισμού. Όσο σημαντικό κι αν είναι (και σίγουρα είναι) το πολύ μεγάλο πλήθος όσων παρευρέθησαν την 1η Νοεμβρίου στο Νέο Ηράκλειο, ευρύτερη σημασία έχει η διάρκεια, η μονιμότητα στον Εθνικό και Κοινωνικό ακτιβισμό. Επειδή αυτό που μπορεί να ανησυχήσει πραγματικά τόσο το ανθελληνικό καθεστώς, όσο και τα παρακρατικά σκυλιά του δεν είναι η παροδική, συναισθηματικού τύπου παρουσία σε μια συγκέντρωση, αλλά η συνεχής και ενεργή πολιτική δράση. Για να συνεχίσουμε τον Αγώνα του Γιώργου και του Μάνου. Για να βρεθούν και να τιμωρηθούν όσο το δυνατόν συντομότερα οι φυσικοί και οι ηθικοί αυτουργοί της άνανδρης και αποτρόπαιης δολοφονίας τους. Για να επιστρέψει κάποτε η Αληθινή Δικαιοσύνη στην Χώρα που την γέννησε. Επειδή, Τιμώντας αυτούς που πέρασαν κι αυτούς που θα έρθουν, οι Νεκροί και οι Αγέννητοι θα είναι αυτοί που θα μας κρίνουν! ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/timwntas-alhthina-tous-hrwes-mas#ixzz3J8JutupF
