Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου
Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου του 2013. Η ημέρα που η δημοκρατία, η δικαιοσύνη και το σύνταγμα καταλύθηκαν, η ημέρα που ξεκινούσε μια μετέπειτα εκτροπή του πολιτεύματος.
Μέλη του Ελληνικού κοινοβουλίου σύρθηκαν σιδηροδέσμιοι, εν μέσω πάνοπλων κουκουλοφόρων της Αντιτρομοκρατικής από τις οικίες τους στη ΓΑΔΑ και κατόπιν στον ανακριτή, για να «αποφασιστεί» ή ήδη προαποφασισμένη προφυλάκιση κάποιων εξ αυτών. Η εξέλιξη της συλλήψεως και της προσαγωγής δεν ήταν τίποτα άλλο, από μια καλοστημένη θεαματική, εκδήλωση που απώτερο σκοπό της είχε να παραγκωνίσει τη λογική και την κριτική σκέψη, διεγείροντας το συναίσθημα, επιβάλλοντας έτσι την αποδοχή προκαθορισμένων συμπερασμάτων, μέσω της φιλμικής διαδικασίας.
Και για να γίνουμε λίγο πιο συγκεκριμένοι, όταν ομιλούμε για φιλμική διαδικασία, εννοούμε το όλο πανηγύρι των πάνοπλων κουκουλοφόρων ανδρών, των αυτοκινήτων με τα φυμέ τζάμια, των μεταγωγών από το κτήριο της ΓΑΔΑ στην Ευελπίδων με συνοδεία μοτοσικλετιστών, περιπολικών και συμβατικών αστυνομικών αυτοκινήτων, καθώς και της πλήρους τηλεοπτικής κάλυψης από σύσσωμα τα ΜΜΕ τα οποία το αστικό καθεστώς επιστράτευσε, για να προβάλουν την όλη διαδικασία, σαν κινηματογραφικό φιλμ. Αν έβαζαν και στρατό στην συνοδεία, θα ήταν σίγουρη αντιγραφή από την ταινία του 1973 του σκηνοθέτη Τζών Μίλιους «Ντίλλιγκερ», στη σκηνή που ο διαβόητος εγκληματίας οδηγείται στα δικαστήρια, όπου στον εξωτερικό χώρο υπάρχουν στοιβαγμένοι σάκοι με άμμο και βαρέως τύπου πολυβόλα με στρατιώτες.
Ειλικρινά, μέλη του Ελληνικού κοινοβουλίου προσήχθησαν ενώπιον της δικαιοσύνης με τέτοια μέτρα ασφαλείας που ούτε ανώτερα στελέχη της Μαφία δεν προσάγονται, στις δίκες στο Παλέρμο.
Φυσικά το μήνυμα ήταν σαφέστατο, όπως φυσικά και η προτροπή. Το οπτικό ερέθισμα είναι η κατάληξη, όχι η λογική σειρά σκέψεων και επιχειρημάτων.
Και το οπτικό ερέθισμα υπαγορεύει ότι, αφού σύρονται αλυσοδεμένοι με τέτοια δρακόντεια φρούρηση οι άνθρωποι θεωρούνται εκ των προτέρων εγκληματίες.
Γι αυτό και τα εγκάθετα ΜΜΕ, αμέσως άρχισαν τις τηλεδίκες και τις υψηλού επιπέδου νομικές αναλύσεις καταλήγοντας σε ετυμηγορίες. Επιπλέον δεκάδες αναφορές έγιναν εκείνη την ημέρα ντροπής, όσον αφορά τα αδιάσειστα «ανατριχιαστικά» στοιχεία που είχε η Πολιτεία, εις βάρος του Εθνικιστικού Κινήματος. Που από αυτά εν τέλει, τίποτα δεν αποδείχτηκε.
Τον Απρίλιο του επόμενου έτους το Πανελλήνιο συγκλονίστηκε από τις αποκαλύψεις Μπαλτάκου, βάσει των οποίων περίτρανα πλέον αποδεικνύονταν, ότι όλη η σκευωρία εις βάρος της Χρυσής Αυγής ήταν δημιούργημα του πρωθυπουργού της Χώρας σε συνεργασία με τους υπουργούς Δικαιοσύνης και ΠΡΟ ΠΟ, με τη συμμετοχή ανώτερων δικαστικών λειτουργών. Ο λόγος; Η άγρα ψήφων. Έτσι απλά.
Σε μια πολιτισμένη και πραγματικά δημοκρατική χώρα, η κυβέρνηση που σχεδίασε, διοργάνωσε και εφάρμοσε αυτή τη σκευωρία θα κατακρημνίζετο στο πρώτο εικοσιτετράωρο μετά τις αποκαλύψεις, γιατί εδώ πλέον δεν ομιλούμε απλά για τη φυλάκιση και διαπόμπευση αθώων, αλλά για κατάλυση της δημοκρατίας, ευτελισμό της δικαιοσύνης και εκτροπή του πολιτεύματος.
Σε μια πολιτισμένη και πραγματικά δημοκρατική χώρα, όπου ο κοινοβουλευτισμός θα λειτουργούσε προς όφελος της κοινωνίας και του Λαού και όχι ως μέσο επίτευξης προσωπικών φιλοδοξιών και πλουτισμού, η αξιωματική αντιπολίτευση θα είχε άμεσα απαιτήσει, έστω και με ακραία διαλεκτική την παρουσία του πρωθυπουργού στο κοινοβούλιο και την διενέργεια άμεσων εκλογών.
Πέραν από τις ιδεολογικές και θεωρητικές διαφορές με τους προφυλακισμένους, πέρα από την εκ διαμέτρου αντίθετη πολιτική θέση, μόνο και μόνο για λόγους δεοντολογίας και κατάλυσης των θεσμών, θα είχε εγείρει κοινοβουλευτική καταιγίδα.
Τίποτα από αυτά δεν συνέβη.
Το γιατί το γνωρίζουμε όλοι και το έχουμε αναλύσει πολλάκις. Θα το επαναλάβουμε απλά σε μια πρόταση. Διότι αστική δημοκρατία και αριστερά, είναι οι δυο διαφορετικές όψεις του αυτού νομίσματος.
Σεπτέμβριος λοιπόν του 2013.
Μέχρι τον Μάρτιο λοιπόν του 2015 πρέπει οπωσδήποτε το αστικό καθεστώς να προχωρήσει στη διαβόητη δίκη της Χρυσής Αυγής. Αν τολμά! Χωρίς στοιχεία, χωρίς διασταυρούμενος μαρτυρίες, χωρίς αποδείξεις, χωρίς συγκεκριμένα γεγονότα, χωρίς τεκμήρια, αλλά με αλλοπρόσαλλες και συνεχώς αναιρούμενες δηλώσεις του τύπου, «νομίζω», «εκτιμώ» «υποθέτω». Ή θεωρεί κάποιος ότι όλο αυτό το φωτογραφικό υλικό, που συνεχώς προβάλλεται από τα ΜΜΕ, με αθλοπαιδιές, θερινές κατασκηνώσεις, νυκτερινές πορείες ή οι προ τριακονταετία θέσεις και φωτογραφίες ρετρό των μελών μας, μπορούν να στοιχειοθετήσουν κατηγορίες;
Εδώ ένα και ένα κάνουν δυο. Aν μας αρέσει η γυμναστική, το αθλητικό παράστημα και η δερματοστιξία, αυτό είναι αναφαίρετο συνταγματικό δικαίωμά μας. Ούτε οι περιβόητες αποθήκες με τον οπλισμό ευρέθησαν, ούτε υπάρχει συγκεκριμένη τηλεφωνική συνομιλία που κάποιος από τους προφυλακισμένους Συναγωνιστές, δίνει σαφείς εντολές για τέλεση εγκλημάτων ή κακουργηματικών πράξεων κατά ζωής, ούτε κλέπτες είμαστε, ούτε υπεράκτιες εταιρείες διατηρούμε, ούτε χρηματοδοτούμαστε ή χρηματιζόμαστε από σκοτεινούς κύκλους. Ας λέει ο κύριος Ντογιάκος, ότι όλη η κοινοβουλευτική ομάδα πρέπει να παραπεμφθεί για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, με απώτερο σκοπό να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή. Όπως τελικά αποδεικνύεται οι υπερφίαλες δηλώσεις από τους διώκτες και κατήγορούς μας περισσεύουν. Αυτό που τους λείπει, είναι τα καταδικαστικά στοιχεία.
Γιατί αγαπητοί μου, αν όντως υπήρχαν, αν όντως είχαν αποδείξεις, όχι για όλα όσα μας κατηγορούν, αλλά για το ένα δέκατο μόνο, η δίκη της Χρυσής Αυγής θα είχε γίνει στις 29 Σεπτεμβρίου 2013.
Για να δούμε λοιπόν μέχρι τον Μάρτιο τι θα συμβεί. Τα χρονικά περιθώρια για την καταρρέουσα κυβέρνηση Σαμαρά, έχουν στενέψει ασφυκτικά.
Προσωπική εκτίμηση του γράφοντος, είναι ότι δίκη δεν πρόκειται να γίνει.
Γιατί αν γίνει σίγουρα θα αποτελέσει σενάριο για ταινία παρωδίας για την κινηματογραφική βιομηχανία, που οι εισπράξεις της θα σπάσουν τα box offices.