Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου
Περίπου 700 μετανάστες διαφόρων εθνικοτήτων, επιβαίνουν στο φορτηγό πλοίο «baris» με σημαία Κιραμπάτι, που έχει μείνει ακυβέρνητο από τα ξημερώματα λόγω μηχανικής βλάβης, 30 ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά της Κρήτης.
Ειλικρινά είναι απορίας άξιο, πώς όλα τα σαπιοκάραβα που μεταφέρουν λαθρομετανάστες, διασχίζουν ωκεανούς και μόλις εισέλθουν στα Ελληνικά χωρικά ύδατα παρουσιάζουν μηχανική βλάβη ή βουλιάζουν.
Δηλαδή τώρα να υποθέσουμε ότι το συγκεκριμένο πλοίο ξεκίνησε από την Ωκεανία διέπλευσε τον Ινδικό Ωκεανό, περιέπλευσε την Αραβική χερσόνησο, πέρασε από τη διώρυγα του Σουέζ, βγήκε στη Μεσόγειο και παρουσίασε μηχανική βλάβη έξω από την Κρήτη;
Και οι επιβαίνοντες 700 στον αριθμό παρακαλώ. Ούτε 100, ούτε 200, ούτε 300.
Σύμφωνα μάλιστα με τις τελευταίες πληροφορίες, στο σημείο βρίσκονται παραπλέοντα πλοία καθώς και πλοίο του πολεμικού ναυτικού και διεξάγονται διαπραγματεύσεις για το πού θα οδηγηθεί το πλοίο.
Και φυσικά, είμαστε απόλυτα βέβαιοι, ότι θα οδηγηθεί, πού αλλού, στην Κρήτη. Υπάρχει ποτέ περίπτωση η κυβέρνηση των ξενόδουλων ανδρείκελων να ορθώσει ανάστημα και να πει ότι η Χώρα δεν μπορεί να αντέξει πλέον, άλλους λαθρομετανάστες;
Επειδή η Ελλάδα είναι το σταυροδρόμι τριών ηπείρων και η είσοδος της Ευρώπης δεν σημαίνει ότι θα μετατραπεί και στο χαλάκι, που ο κάθε τριτοκοσμικός λαθρομετανάστης θα σκουπίζει τα άπλυτα πόδια του.
Όπως προαναφέραμε στο πλοίο επιβαίνουν 700 μετανάστες διαφόρων εθνικοτήτων.
Είναι τόσο δύσκολο ή απίθανο δέκα από αυτούς να είναι από την Λιβερία και να έχουν προσληφθεί από τον ιό του Έμπολα;
Δεν γνωρίζει η κυβέρνηση των θεράποντων των ξένων συμφερόντων, ότι με την ανεύθυνη, ξενόδουλη και υποτελή συμπεριφορά της, μπορεί να επιφέρει στην Χώρα μια ολοσχερή καταστροφή, μεγαλύτερη από αυτές που έχει προξενήσει μέχρι σήμερα και που ονομάζεται θανατηφόρα λοιμώδης νόσος;
Ή έχουμε το υγειονομικό και νοσοκομειακό υπόβαθρο, για ν’ αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την εξάπλωσή της;
Τώρα θα μιλήσει κάποιος για ανθρωπισμό και για πολιτισμένη συμπεριφορά.
Τι σόι ανθρωπισμός είναι αυτός που σε κάνει να ριψοκινδυνέψεις, να φέρεις τον θάνατο μέσα στο σπίτι σου, στα ίδια σου τα παιδιά και τι σόι πολιτισμός είναι αυτός που επιτρέπει στους κυβερνώντες για κάποιους διεθνείς κανονισμούς που συστάθηκαν από ασφαλή και αμέτοχα πρόσωπα, να θέτουν σε κίνδυνο τον ίδιο τους το Λαό που τους εξέλεξε ως αντιπροσώπους του;
Το αν εγώ αποφασίσω να μπω σε μια σκάφη και να διαπλεύσω τη Μεσόγειο και μεταξύ Σικελίας και Μάλτας καταποντιστώ, είτε από δυσμενείς καιρικές συνθήκες, είτε λόγω ρήγματος στη σκάφη, είτε γιατί μου επιτέθηκε ένα κοπάδι καρχαρίες, για ποιο λόγο να χαρακτηριστούν απάνθρωποι ή απολίτιστοι οι διασώστες οι οποίοι δεν επιθυμούν να ριψοκινδυνεύσουν τις ζωές τους, για να σώσουν εμένα, από τις δυσμενείς συνέπειες της προσωπικής μου επιλογής;
Αγαπητοί εδώ πλέον δεν παίζουμε.
Ο Έμπολα θερίζει στην Αφρική. Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για χαλαρότητες και κενούς περιεχομένου συναισθηματισμούς.
Φθάνει η εκ του ασφαλούς υποκρισία από τους δήθεν συμπονετικούς διανοούμενους και διεθνιστές.
Εδώ πλέον δεν ομιλούμε φιλοσοφικά ή διαλεκτικά, αναλύοντας θέσεις, πιστεύω και δοξασίες. Εδώ μιλάει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και το οποίο προειδοποιεί ότι κινδυνεύουμε σαν Λαός και σαν κοινωνία από θανατηφόρες ασθένειες, που κάποιοι από αυτούς που με το έτσι θέλω πέρασαν τα σύνορα της Πατρίδας μας, πιθανά κουβαλάνε.
Αγαπητοί μου, πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν άπαντες ότι διεθνώς διεξάγεται ένας ακήρυκτος πόλεμος, που δεν γίνεται με όπλα αλλά με ιδέες. Ένας πόλεμος που δεν τον προκαλέσαμε εμείς, ούτε οδηγηθήκαμε εκεί αυτοβούλως. Είναι κάτι που μας το επέβαλαν οι έμποροι της ανθρώπινης ζωής, αυτοί που απομυζούν την ανθρωπότητα και τους λαούς.
Σε αυτό τον πόλεμο μια πρέπει να είναι η κυρίαρχη ιδέα. Η επιβίωση και η προστασία των οικείων μας, καθώς και η οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική απελευθέρωση της Πατρίδας μας.