Άρχισε να… κελαηδάει το αηδόνι, ο Γιώργος Σούκουρας, που σύμφωνα με την βουλευτή του μορφώματος Καμμένου, Ξουλίδου, επιχείρησε να την εξαγοράσει για να ψηφίσει σαμαροβενιζελικά για πρόεδρο. Έτσι, σε συνέντευξη που έδωσε στο ραδιόφωνο του Βήματος, ο εν λόγω παραδέχεται κατ’ αρχάς ότι επισκέφθηκε την βουλευτή στο γραφείο της στη βουλή. Βέβαια, αρνείται την απόπειρα δωροδοκίας κι ότι έχει σχέση με τη νουδούλα, αλλά αυτά σε πρώτη φάση. Ιδού τι ομολόγησε:
«Τίποτα δεν έγινε. Όταν πας στο καφενείο και κάνεις μια κουβέντα του καφενείου, το ίδιο ακριβώς ήταν και αυτές οι κουβέντες μου με την κυρία Ξουλίδου, την οποία εκτιμώ αφάνταστα. Λέτε πράγματα ανύπαρκτα… Στο κτίριο της Βουλής, στην οδό Βουλής 1, υπάρχει το γραφείο της κυρίας Ξουλίδου και έχω πάει εκεί, έχει καταγραφεί το όνομά μου. Και εκεί μάλιστα – γιατί δεν ξέρω τον όροφο – μόλις γύρισα από το ασανσέρ, τέρμα δεξιά είναι το γραφείο της. Πήγα, μιλήσαμε και γνωριζόμαστε προσωπικά, έχουμε συναντηθεί».
Και βέβαια, εδώ προκύπτει το ερώτημα για ποιον λόγο πήγε στο γραφείο της Ξουλίδου. Και η δικαιολογία που χρησιμοποιεί (ότι πήγε γιατί την… εκτιμά αφάνταστα) είναι τουλάχιστον αστεία. Προς τι η κατ’ αρχάς ομολογία και η τακτική της «μισής αλήθειας»; Μήπως το… αηδόνι στέλνει με αυτόν τον τρόπο προειδοποίηση, πως αν εγκαταλειφθεί στην τύχη του απ’ αυτούς που οφείλουν να τον προστατεύσουν, την επόμενη φορά θα… κελαηδήσει όλη την αλήθεια;