Άρθρο της Ειρήνης Δημοπούλου – Παππά στην εφημερίδα «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ»
Με την αναθεώρηση του Συντάγματος την οποία προωθεί ο Αντώνης Σαμαράς, η κυβέρνηση θα θελήσει αφ’ ενός να μετατοπίσει το θέμα της συζήτησης από την πλήρη αποτυχία της οικονομικής της πολιτικής, κι από την άλλη να εγκλωβίσει τα κόμματα σε μια συζήτηση που θα φαίνεται λογική και επιβεβλημένη μέσα στο κλίμα «τα αλλάζουμε όλα» που προωθεί εκ νέου ο Πρωθυπουργός.
Τα κόμματα που «μαζί τα φάγανε» έχουν κάθε λόγο να θέλουν μια τέτοια συζήτηση. Χρεωκοπημένα, κυριολεκτικά με ατασθαλίες και δάνεια αγύριστα, και ιδεολογικά, με αοριστίες και υπεκφυγές στα θέματα που απασχολούν τον Λαό, και, κυρίως, τελειωμένα πολιτικά αφού άλλα δεν μπορούν να διοικήσουν και άλλα ούτε καν θέλουν, βρίσκουν διέξοδο στις κυβερνητικές αμπελοφιλοσοφίες που θα πάρουν θέση στο προσκήνιο καθώς τα αδιέξοδα της κυβέρνησης θα εντείνονται και θα έρχεται κοντύτερα ο χρόνος των εκλογών.
Η αναθεώρηση όμως του Συντάγματος θα έχει μεταξύ άλλων και μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα παράμετρο. Στην Επιτροπή η οποία αναμένεται να συσταθεί στις αρχές Δεκεμβρίου με επικεφαλής τον συνταγματολόγο και βουλευτή της ΝΔ Προκόπη Παυλόπουλο, θα συζητηθεί το άρθρο 29 το οποίο αφορά τα πολιτικά κόμματα. Συγκεκριμένα θα συζητηθεί «η δημοκρατική οργάνωση των κομμάτων», η «οικονομική διαφάνεια» και ρητές διατάξεις για το «πότε ένα κόμμα υπηρετεί την Δημοκρατία».
Η εσωκομματική δημοκρατία είναι ζήτημα αυτών που απαρτίζουν ένα κόμμα. Εάν διαφωνούν, εάν δεν εισακούονται, αποχωρούν και προσχωρούν σε έναν άλλο σχηματισμό ή δημιουργούν δικό τους. Όσο για την οικονομική διαφάνεια, τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα επί δεκαετίες αλλά και τα σταλινικά απολιθώματα του Περισσού δεν διαθέτουν την στοιχειώδη αξιοπιστία για να οριοθετήσουν την διαφάνεια, αλλά μπορούν κάλλιστα να θεσμοθετήσουν τον κατά παραγγελίαν κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Μένει επομένως ο τρίτος στόχος, το πότε ένα κόμμα υπηρετεί την Δημοκρατία.
Είχα την εντύπωση ότι τα πολιτικά κόμματα και οι πολιτικοί άνδρες και γυναίκες, υπάρχουν για να εξυπηρετούν την Πατρίδα και τον Λαό. Να υπηρετούν αυτό που σαφώς το Σύνταγμα ορίζει (ακόμη) ως Έθνος. Η άποψη ότι τα κόμματα υπάρχουν για να υπηρετούν ένα σύστημα διακυβέρνησης, είναι πράγματι καινοφανής.
Βρίσκεται όμως και σε αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα. Σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας που δημοσιοποίησε η ΕΛΣΤΑΤ, το 45% του συνολικού πληθυσμού (άνδρες και γυναίκες) δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται καθόλου το πολιτικό σύστημα, ενώ πλήρη εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα έχει μόλις το 0,6%! Με άλλα λόγια, ένας στους δύο Έλληνες δεν εμπιστεύεται την Δημοκρατία των κ.κ. Σαμαρά, Βενιζέλου, κ.λ.π. αυτοαποκαλούμενων «του συνταγματικού τόξου». Αυτοί ακριβώς οι ανυπόληπτοι που χαίρουν της εμπιστοσύνης του 0,6% των Ελλήνων, θα θέσουν τους όρους σύμφωνα με τους οποίους ένα κόμμα υπηρετεί την Δημοκρατία;
Και ποια εχέγγυα φέρνουν στην Δημοκρατία; Μήπως τις συλλήψεις δημοκρατικά εκλεγμένων Βουλευτών επειδή κόβουν ψήφους από τα κόμματά τους; Μήπως τις δεκάδες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου με τις οποίες έχουν παρακάμψει την Ολομέλεια της Βουλής για να αποφύγουν φθορές και «ατυχήματα» ή το καταχώνιασμα στα συρτάρια πάνω από 100 δικογραφιών που αφορούν υπουργούς και πρώην πρωθυπουργούς; Μήπως την συστηματική άρνηση του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου, τις ωμές παρεμβάσεις στην Δικαιοσύνη ή την περιφρόνηση του Κοινοβουλίου από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό που εμφανίζεται μόνον για να ψηφίσει τα μέτρα της Τρόικα;
Τις πραγματικές προθέσεις της συγκυβέρνησης εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο ο Πρόεδρος της Βουλής Μεϊμαράκης –αποκαλούμενος από κάποιους κύριος «Μπροστάντζας» των υποβρυχίων-, ο οποίος πρότεινε ευθέως την θεσμοθέτηση της αναστολής του Συντάγματος, δηλαδή την δια του νόμου και της Δημοκρατίας εγκαθίδρυση δικτατορίας, επικαλούμενος την «κρίση». Δήλωσε συγκεκριμένα : «Καταθέτω πρόταση για να μπορούμε να αποφεύγουμε τις αγκυλώσεις, τώρα, σε περίοδο κρίσης, σύμφωνα με την οποία ζητώ: Μη θεμελιώδεις συνταγματικές διατάξεις να μπορούμε να τις τροποποιούμε ανεξάρτητα από το αν η Βουλή είναι Αναθεωρητική ή όχι, με εντολή της προηγούμενης με μια πολύ αυξημένη πλειοψηφία, 3\5ή 4\5».
Σε αυτήν την Δημοκρατία που θα την κόβει και θα την ράβει κάθε φορά στα μέτρα του πιστεύει ο Σαμαράς και το αντισυνταγματικό τόξο. Την Δημοκρατία αυτή θα κρίνεται εάν υπηρετεί ένα κόμμα ή όχι.
Και αυτός είναι ένας ακόμη πολύ σοβαρός λόγος που, όσοι πιστεύουν ακόμη στην Ελευθερία, πρέπει να απομακρύνουν τάχιστα τον Σαμαρά και τους συνοδοιπόρους του από κάθε επαφή τους με την εξουσία.
ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΠΠΑ