Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος
Ας πάμε τώρα στα παρασκήνια του «Κόκκινου Δεκέμβρη» και στην στάση των ξένων δυνάμεων. Κατ’ αρχάς, είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι ο Στάλιν τήρησε τις συμφωνίες με τους Άγγλους. Έτσι, αρκετόν καιρό πριν από τα Δεκεμβριανά, βρισκόταν στην Ελλάδα 6μελής σοβιετική στρατιωτική αποστολή, υπό τον Συνταγματάρχη Ποπώφ, η οποία διέμενε στην «Μεγάλη Βρετανία», μαζί με τους «μοναρχοφασίστες» και «τυράννους του ελληνικού λαού» υπουργούς της κυβερνήσεως Παπανδρέου, και τους Εγγλέζους της Στρατιωτικής Διοικήσεως. Η στρατιωτική αυτή αποστολή ήταν μια άτυπη σοβιετική διπλωματική αντιπροσωπεία στην Αθήνα. Η παραμονή της σοβιετικής αποστολής συνεχίστηκε κανονικά και κατά την περίοδο του Κόκκινου Δεκέμβρη, σα να μην συνέβαινε τίποτα! Επίσης, την ίδια ώρα που μαίνονταν οι μάχες, ο κατευθυνόμενος σοβιετικός τύπος δεν αφιέρωσε ούτε μια γραμμή στην «εθνική μας αντίσταση» και στον «τιτάνιο αγώνα της για τη λευτεριά». Πλήρης σιωπή! Κι όχι μόνον αυτό. Ο ίδιος ο Ποπώφ αρνήθηκε δύο φορές κατά την περίοδο των γεγονότων να δεχθεί αντιπροσωπία του ΚΚΕ! Επίσης, σ’ ένα διάλειμμα της γνωστής συσκέψεως Άγγλων- Παπανδρέου-ΕΑΜ, που έγινε με την συμμετοχή του Τσώρτσιλ, ο Ποπώφ ενημέρωσε τους εκπροσώπους του ΕΑΜ για την πρόθεση της ΕΣΣΔ να αποστείλει, εντός των ημερών, επίσημη διπλωματική αντιπροσωπεία στην Αθήνα, πράξη που θα σήμαινε την επίσημη αναγνώριση της «μοναρχοφασιστικής» κυβερνήσεως Παπανδρέου, ως μόνης νόμιμης κυβερνήσεως της χώρας! Μάλιστα, δύο μέρες μετά την αναχώρηση του Τσώρτσιλ, ακολούθησε ενημέρωση του Έλληνα πρεσβευτή στην Μόσχα για τον επικείμενο διορισμό σοβιετικού πρεσβευτή στην Αθήνα. Την μη ανάμειξη της Μόσχας υπέρ του ΚΚΕ, την αναγνώρισε και ο ίδιος ο Τσώρτσιλ: «Ο Στάλιν τήρησε αυστηρώς και πιστώς τη συμφωνία μας του Οκτωβρίου και κατά την Δεκεμβριανή ανταρσία ούτε μία λέξη μομφής εσημειώθη στην Πράβδα ή την Ιζβέστια»
Έκαναν του κεφαλιού τους οι κουκουέδες;
Εγώ, όμως, δεν πείθομαι και επιμένω: πως οι «Έλληνες» κομμουνιστές, οι οποίοι ήταν μια ζωή δουλικά υποταγμένοι σε όλες τις θελήσεις της Μόσχας, στα Δεκεμβριανά έκαναν του κεφαλιού τους; Και γιατί άραγε παράκουσαν οι ηγέτες του ΚΚΕ τον Στάλιν τον Δεκέμβριο του ’44, τότε που υπήρχε στην Ελλάδα μια κάποια κυβέρνηση, κάποιες αξιόμαχες και ετοιμοπόλεμες στρατιωτικές μονάδες, όπως η Ταξιαρχία του Ρίμινι, ο Ιερός Λόχος, η Εθνοφυλακή, αλλά και εγγλέζικο στρατιωτικό σώμα, το οποίο διέθετε βαρύ οπλισμό, αεροπορία, τεθωρακισμένα κ.λπ. κι όχι αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα (12 Οκτωβρίου 1944), τότε δηλαδή που δεν είχε επιστρέψει στην Ελλάδα από το Κάιρο η κυβέρνηση Παπανδρέου, τότε που δεν είχαν αποβιβαστεί ακόμα τα βρετανικά στρατεύματα, οι Ριμινίτες και οι Ιερολοχίτες, τότε που το ΚΚΕ είχε ήδη καταλάβει την μισή Ελλάδα (την Νότια) και που μπορούσε κάλλιστα να καταλάβει πανεύκολα και την άλλη μισή; Τι συνέβη, λοιπόν; Μήπως, τελικά, οι ηγέτες του ΚΚΕ ακολούθησαν τις εντολές του Στάλιν;
Τους διέταξε να κάνουν εμφύλιο πόλεμο για να τον… χάσουν!
Τον Δεκέμβριο του 1944, ο Β΄ Π. Π. συνεχιζόταν. Ναι μεν ο Στάλιν ήταν σύμμαχος και είχε υπογράψει συμφωνίες με τους Άγγλους και τους Αμερικανούς, είχε δε «ειδική σχέση» με τον Ρούσβελτ, αλλά ήταν και εξαιρετικά δύσπιστος κι έτρεμε στην ιδέα ότι στο τέλος «θα του τη φέρουν». Ειδικά στον Τσώρτσιλ δεν είχε καμμία εμπιστοσύνη και φοβόταν ότι θα παρασύρει εναντίον του τον Ρούσβελτ. Τι ακριβώς φοβόταν ο Στάλιν; Ότι, οι Γερμανοί – σχεδόν απίθανο με ηγέτη τους τον Χίτλερ, αλλά εξαιρετικά πιθανό με κάποιον από τους Στρατηγούς που σχεδίαζαν να τον ανατρέψουν- θα υπέγραφαν ανακωχή με τους Αγγλοαμερικανούς και μετά όλοι μαζί θα στρέφονταν εναντίον της ΕΣΣΔ. Είχε, επίσης, ο Στάλιν την έμμονη ιδέα, ότι αν οι Αγγλοαμερικανοί καταλάμβαναν πριν απ’ αυτόν την Γερμανία, θα διέλυαν την συμμαχία μαζί του και θα επιτίθονταν στην Σοβ. Ένωση. Είναι κυνικό το συμπέρασμά μου, αλλά από έναν άνθρωπο σαν τον Στάλιν, που διέταξε την δολοφονία εκατομμυρίων ανθρώπων όλα πρέπει να τα περιμένει κανείς. Η γνώμη μου είναι, ότι ο Στάλιν διέταξε την ηγεσία του ΚΚΕ να προκαλέσει με κάθε τρόπο εμφύλιο πόλεμο, στον οποίο δεν είχε σκοπό να αναμιχθεί βοηθώντας το ΚΚΕ, αντιθέτως είχε σκοπό να τους πουλήσει, μόνο και μόνο για να αποδείξει ότι είναι αξιόπιστος σύμμαχος, που τιμά τις συμφωνίες που υπογράφει, ώστε να καλλιεργήσει κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης και να φάει με την ησυχία του την μισή Ευρώπη που του παραχώρησαν οι Αγγλο-αμερικανοί. Ίσως δε, του ζητήθηκε να κάνει κάτι τέτοιο, να δώσει δηλαδή ένα έμπρακτο παράδειγμα των καλών του προθέσεων, με θύμα την Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, όλο αυτό το σατανικό σχέδιο που παίχτηκε πίσω από τις πλάτες των απλών κομμουνιστών, ήταν σίγουρα εις γνώσιν της ηγεσίας του ΚΚΕ! Την άποψη αυτή ενισχύει και ο Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του, όταν γράφει ότι: «Είχε φτάσει ο καιρός όπου οι διάφορες συμφωνίες μας θα δοκιμάζονταν στην πράξη. Στην διάσκεψη της Μόσχας, είχα πετύχει την αποχή της Ρωσίας, πράγμα που πλήρωσα πολύ ακριβά».
Τα ντοκουμέντα αποδεικνύουν την εντολή της Μόσχας για τα Δεκεμβριανά!
Μάλιστα, υπάρχει και απόδειξη για την ενθάρρυνση του ΚΚΕ στο αιματοκύλισμα της Ελλάδος, η οποία έγινε μέσω του Βουλγάρου ανθρώπου του Στάλιν, Γκεόργκι Δημητρώφ, ή «παππού». Συμφώνως, λοιπόν, με τα έγγραφα από τα βουλγαρικά αρχεία (με πηγή το βιβλίο «Εμφύλιος Πόλεμος – Έγγραφα από τα γιουγκοσλαβικά και βουλγαρικά αρχεία», εκδόσεις «Βήμα»:
Έγγραφο 1ο (με το οποίο αποδεικνύεται ότι η σοβιετική γραμμή στο ΚΚΕ δίδεται μέσω Βουλγαρίας): Ραδιοτηλεγράφημα (αρ. 171) του Dimitrov προς τον Kostov για την αποκατάσταση επικοινωνίας του ΚΚΕ με τη σοβιετική πλευρά, μέσω Βουλγαρίας (18.11.1944): «Δώστε στον Αναστασιάδη τον κωδικό του Petrov, όμως προσωρινά ας επικοινωνεί κρυπτογραφικά μαζί μας μέσω της δικής σας οδού».
Έγγραφο 2ο : Ραδιοτηλεγράφημα του Kostov (αρ. 22) προς τον Dimitrov για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα (13.12.1944): «Οι Έλληνες ζητούν την αποκατάσταση της επικοινωνίας με ασύρματο μαζί σου. Ο Ρούσσος επέστρεψε από το Βελιγράδι και αναχώρησε. Ο αγώνας στην Αθήνα συνεχίζεται, όχι ανεπιτυχώς. Οι δικοί μας δεν έχουν την πρόθεση να συνθηκολογήσουν». Ιδού και η απάντηση:
Έγγραφο 3ο : Ραδιοτηλεγράφημα του Kostov προς το ΚΚΕ για τη γνώμη του Dimitrov σχετικά με τις μάχες της Αθήνας (15.12.1944): «Ο Ρούσσος αναχώρησε πριν από λίγες μέρες. Ο παππούς συμβουλεύει ο αγώνας να συνεχιστεί. Εμείς κάνουμε κάθε τι το δυνατό». Υπάρχει περίπτωση ο Δημητρώφ να έπαιζε παιχνίδια για λογαριασμό άλλων; Αποκλείεται! Γιατί εκτός όλων των άλλων είχε και τον σοβιετικό στρατό απάνω από το κεφάλι του, οπότε αν παρέκλινε έστω και κατά κεραία από τις εντολές του Στάλιν, θα έμενε χωρίς… κεφάλι. Οπότε…
Και νέα στοιχεία!
Αυτές τις ημέρες, θα εμφανισθούν και νέα στοιχεία, ενθαρρύνσεως του ΚΚΕ για τα Δεκεμβριανά και από τον Τίτο! Πρόκειται για έγγραφα από τα γιουγκοσλαβικά αρχεία, τα οποία θα παρουσιαστούν στο κοινό σε επιστημονικό συνέδριο που θα διεξαχθεί τις επόμενες ημέρες από το ΑΣΚΙ της Θεσσαλονίκης.
Όπως, λοιπόν, αποκαλύπτουν τα έγγραφα, στις 15 Νοεμβρίου 1944, με εντολή του Σιάντου, αντιπροσωπεία του ΚΚΕ έχουσα ως επικεφαλής τον Στέργιο Αναστασιάδη, επισκέφθηκε το Βελιγράδι, για να λάβει διαταγές από τον Τίτο, σχετικώς με την τακτική που θα ακολουθούσε. Ο Τίτο, λοιπόν, απορρίπτει την διάλυση του ΕΛΑΣ (η απόφαση της κυβερνήσεως Παπανδρέου ήτο η διάλυσις όλων των ενόπλων ομάδων, άρα και του ΕΛΑΣ), διατάσσει το ΚΚΕ να αποχωρήσει από την κυβέρνηση «εθνικής ενότητος» και να κάνει ανταρσία, υποσχόμενος βοήθεια. Ιδού: «Σας επαναλαμβάνω, κρατήστε γερά τον στρατό σας. Άκουσα ότι θέλετε να τον διαλύσετε και θύμωσα. Ένα σας λέω: είναι καλύτερα να έχετε ένα σίγουρο τάγμα ενόπλων, παρά έξι υπουργούς στην κυβέρνηση. Εμείς θα σας βοηθήσουμε. Θα είναι και για εμάς καλύτερα. Εμάς μας συμφέρει το κόμμα σας να κρατάει τα πάντα. Εάν δεν έχετε στρατό δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα».
Έκανε, λοιπόν, του κεφαλιού του τότε ο Τίτο, ενεργώντας παρά τις διαταγές του Στάλιν; Ασφαλώς όχι! Διότι, όταν αργότερα ο Τίτο σήκωσε δικό του μπαϊράκι, επήλθε ρήξη με τον Στάλιν. Αλλά, το 1948, όχι το 1944! Επιπλέον, το 1944 υπήρχε σοβιετικός στρατός στην Γιουγκοσλαβία (ενώ το 1948 είχε αποχωρήσει) κι αν ο Στάλιν αντιλαμβανόταν ότι ο Τίτο ενεργούσε αντίθετα με τις διαταγές του, ο κόκκινος στρατός θα τον καρατομούσε αυθημερόν!
Ήταν ο Γ. Σιάντος πράκτορας των Άγγλων;
Υπάρχει και η εκδοχή, να έβαλαν και οι Εγγλέζοι το… χεράκι τους στα Δεκεμβριανά, εφαρμόζοντας στην πράξη το «διαίρει και βασίλευε». Την εκδοχή αυτή ενισχύει η παραδοσιακά βρώμικη βρετανική εξωτερική πολιτική και η παραδοσιακά επιφυλακτική στάση του ελληνικού λαού απέναντί της. Την εκδοχή αυτή ενισχύει επίσης η άποψη του Γ.Γ. του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη (ο οποίος την περίοδο των Δεκεμβριανών βρισκόταν στο Νταχάου) για τον αναπληρωτή του Γ. Σιάντο. Έτσι, σε ομιλία του ενώπιον της 3ης Ολομέλειας της Κ.Ε. του ΚΚΕ, τον Οκτώβριο του 1950, ο Ζαχαριάδης είπε τα εξής: «Αν αραδιάσετε τα γεγονότα κατά ημερομηνίες, θα εύρετε ότι ο Σιάντος ήτο ένας κατάσκοπος των Άγγλων, ένας ύποπτος χαρακτήρας, ένας χαφιές». Επίσης, στο βιβλίο του «Προβλήματα Καθοδήγησης», ο Ζαχαριάδης γράφει: «Επιτρέψαμε στον Σιάντο, ο οποίος ήταν πράκτωρ του εχθρού, να πουλήσει και να καταστρέψει την επανάσταση». Πιστεύω, ότι, οι κατηγορίες του Ζαχαριάδη για τον Σιάντο ήταν άδικες. Άλλωστε, στο ΚΚΕ όποιος αναλάμβανε Γ.Γ. κατηγορούσε τον προηγούμενο ως προδότη! Το ίδιο υπέστη και ο ίδιος ο Ζαχαριάδης, όταν αντικαταστάθηκε αργότερα από άλλον. Το σίγουρο είναι ότι όλοι οι ηγέτες του ΚΚΕ επιλέγονταν από την Μόσχα. Ούτε εκλέγονταν, ούτε αναδεικνύονταν. Όλοι τους, λοιπόν, ήταν απλά όργανα της Μόσχας και τίποτα παραπάνω. Ότι τους έλεγε η Μόσχα έκαναν. Δεν έπαιρναν δικές τους πρωτοβουλίες, ούτε χάραζαν την πολιτική γραμμή του κόμματος. Και ο Σιάντος από την Μόσχα είχε επιλεγεί για να αναπληρώσει τον Ζαχαριάδη. Διάλεξε η Μόσχα έναν πράκτορα των Άγγλων για την προσωρινή έστω ηγεσία του ΚΚΕ; Πολύ αμφιβάλλω. Αλλά, ακόμα κι αν δεχθούμε πως ο Σιάντος ήταν πράκτορας των Άγγλων και παράκουσε τις εντολές του Στάλιν στα Δεκεμβριανά, θα αρκούσε ένα νεύμα του Ποπώφ για να εκπαραθυρωθεί αμέσως από την αρχηγία του ΚΚΕ. Κι είχε όλον τον χρόνο ο Ποπώφ για να το κάνει αυτό πριν τα Δεκεμβριανά. Έχω τη γνώμη, ότι μετά την ήττα στα πεδία των μαχών και το ξεπούλημα από τον Στάλιν, έπρεπε να βρεθεί κάποιος «αποδιοπομπαίος τράγος», για να τα φορτωθεί όλα. Έτυχε αυτός να είναι ο Σιάντος. Επίσης, όπως προανέφερα, πιστεύω, ότι ο Σιάντος είχε λάβει την εντολή από τον Στάλιν να προκαλέσει εμφύλιο πόλεμο (για να τον χάσει!), κατά συνέπεια, αφού ήξερε το μυστικό και υπήρχε ο κίνδυνος να το αποκαλύψει ανά πάσα στιγμή και να εκτεθεί ο Στάλιν ανεπανόρθωτα, έπρεπε να φύγει από τη μέση και να διασυρθεί μετά θάνατον. Πράγματι, λίγο μετά τα Δεκεμβριανά (τον Μάιο του 1945) κατέφτασε στην Ελλάδα ο Ζαχαριάδης. Αμέσως, ο Σιάντος παραμερίστηκε και τον επόμενο χρόνο πέθανε μυστηριωδώς στην κλινική του κομμουνιστή γιατρού Πέτρου Κόκκαλη (πατέρα του γνωστού σημερινού μεγιστάνα). Ήξερε, λοιπόν, πάρα πολλά ο Σιάντος κι έπρεπε να πεθάνει!
Δεν προκύπτει βρετανικός δάκτυλος.
Εφόσον, λοιπόν, ο Σιάντος δεν ήταν πράκτορας των Άγγλων, καταρρέει η θεωρία περί της αγγλικής ευθύνης για τα Δεκεμβριανά. Επίσης, αν υπολογίσουμε τα δεδομένα της εποχής, και πάλι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι Άγγλοι δεν προκάλεσαν τα Δεκεμβριανά. Δεν μπορούσαν να ρισκάρουν, οι Άγγλοι, πρόκληση εμφυλίου πολέμου, εφόσον δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι θα επικρατούσαν οι φίλιες προς αυτούς δυνάμεις. Υπενθυμίζω, ότι την ημέρα που ξεκίνησε η κομμουνιστική ανταρσία, η φιλοβρετανική κυβέρνηση Παπανδρέου ήλεγχε το κέντρο της Αθήνας, τα νησιά, την Κρήτη, την Ήπειρο και την Ανατολική Μακεδονία. Κι αν δεν υπήρχε η συγκλονιστική αντίσταση των ανδρών του Συντάγματος Μακρυγιάννη, η Αθήνα θα είχε πέσει στα χέρια των κομμουνιστών κι όλα θα είχαν τελειώσει! Να υπενθυμίσω, επίσης, ότι οι βρετανικές δυνάμεις που βρίσκονταν στην Αθήνα πριν τα Δεκεμβριανά ήταν απελπιστικά μικρές, ενώ οι σοβαρές ενισχύσεις έφτασαν πολύ αργότερα, στις 15 Δεκεμβρίου. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει επίσης, το γεγονός ότι οι βρετανικές ενισχύσεις ήρθαν άρον-άρον από το μέτωπο της Ιταλίας, στο οποίο οι μάχες μαίνονταν και η έλλειψη των δυνάμεων που μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα έγινε αισθητή τις επόμενες μέρες. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Τσώρτσιλ επισκέφθηκε την Ελλάδα κατά την διάρκεια της κρίσης για να παρέμβει προσωπικά και επιτόπου. Η επίσκεψή του δεν ήταν επίσκεψη αναψυχής, αλλά επίσκεψη υψηλού κινδύνου και υψηλού ρίσκου. Θα διακινδύνευε ο ίδιος ο Τσώρτσιλ τη ζωή του εάν οι μυστικές του υπηρεσίες είχαν στήσει την κομμουνιστική ανταρσία; Μ’ όλα αυτά δεν θέλω βέβαια να ευλογήσω την βρετανική πολιτική γενικά, αλλά στην περίπτωση των Δεκεμβριανών δεν προκύπτει βρετανικός δάκτυλος.
Η «περίεργη» στάση των ΗΠΑ στα Δεκεμβριανά.
Η στάση, όμως, των ΗΠΑ στα Δεκεμβριανά, ήταν πραγματικά πολύ περίεργη. Είναι ενδεικτική η δήλωση του Αμερικανού υπουργού εξωτερικών Στεττίνιους, την παραμονή της ανταρσίας: «Πολιτική των ΗΠΑ ήταν πάντοτε να απέχουν από κάθε επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις των άλλων εθνών. Συμφώνως με την πολιτικήν αυτήν, οι ΗΠΑ αποφεύγουν με σχολαστικότητα να επεμβαίνουν στις υποθέσεις των χωρών, οι οποίες απελευθερώνονται από τους Γερμανούς. Η πολιτική των ΗΠΑ αντίκειται σε οποιαδήποτε επέμβαση, η οποία θα επηρέαζε την εσωτερική κατάσταση, οιασδήποτε από τις χώρες που απελευθερώνονται. Ο αμερικανικός λαός, βεβαίως, αντιμετωπίζει με συμπάθεια τις προσδοκίες των κινημάτων αντιστάσεως και των αντιφασιστικών στοιχείων στις απελευθερωθείσες χώρες. Ο αμερικανικός λαός γνωρίζει ότι οι ομάδες αυτές, οι οποίες πολέμησαν τόσο θαρραλέα κατά των Γερμανών, δεν προτίθενται να παρεμποδίσουν τις παρούσες τόσο σημαντικές στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της Γερμανίας» (πηγή: «Πως θεμελιώθηκε η Pax Americana » – Γ. Γεωργαλά, σελ. 939). Η δήλωση αυτή δημοσιεύθηκε στην πρώτη σελίδα του «Ριζοσπάστη» της 3ης Δεκεμβρίου και υπήρξε η καλύτερη ενθάρρυνση προς τους κομμουνιστές για την έναρξη του «δευτέρου γύρου»!
