Το δίχως άλλο είναι εξαιρετικά επώδυνο αυτά τα σκοτεινά χρόνια της δουλείας, της παρακμής και της λαγνείας του καταναλωτισμού και των δυτικών προτύπων να αντικρίζεις τον ουρανό που γεννήθηκε η ποίηση, η φιλοσοφία και η τέχνη. Να “λούζεσαι” από το ζωογόνο ελληνικό φως το ιλαρό, που γονιμοποίησε την ελληνική σκέψη και αποκάλύψε το μέτρο, τον ορθό λόγο και τη συμπαντική αρμονία. Να προφέρεις αιματοβαμμένες λέξεις όπως, Θερμοπύλες, Πόλη, Αγιά Σοφιά, Μεσολόγγι, Σμύρνη, Βόρεια Ήπειρος και μετά να συνεχίζεις να ζεις πάλι μέτριος.
Μέτριος μέσα σ’ ένα γκρίζο τοπίο που όμως δεν οφείλεται στα δεινά που σώρευσε η μακρόχρονη δουλεία του Ελληνισμού, πρώτα στους Οθωμανούς και μετά στην “πεφωτισμένη” Εσπερία, (τη “Σκύλα” και τη “Χάρυβδη” του Ελληνισμού), αλλά στους “Έλληνες” συνεργάτες τους ή όπως θα ‘λεγε ο Γιώργος Σεφέρης, αυτές τις:
μαραγκιασμένες ψυχές από δημόσιες αμαρτίες
Όμως ο τόπος που τον πελεκούν και που του καίνε σαν
το πεύκο, και τον βλέπεις
είτε στο σκοτεινό βαγόνι, χωρίς νερό, σπασμένα τζάμια,
νύχτες και νύχτες
είτε στο πυρωμένο πλοίο που θα βουλιάξει καθώς το δείχνουν
οι στατιστικές
ετούτα ρίζωσαν μες στο μυαλό και δεν αλλάζουν
ετούτα φύτεψαν εικόνες ίδιες με τα δέντρα εκείνα
που ρίχνουν τα κλωνάρια τους μες στα παρθένα δάση
κι αυτά καρφώνουνται στο χώμα και ξαναφυτρώνουν
ρίχνουν κλωνάρια και ξαναφυτρώνουν δρασκελώντας
λεύγες και λεύγες
Αυτά τα “κλωνάρια” που φυτρώνουν και ξαναφυτρώνουν στο γόνιμο έδαφος της πατρώας γης δεν άλλα από τους Έλληνες εθνικιστές, που διατηρούν βαθιά μες την ψυχή τους την πίστη στον εθνικό προορισμό. Είναι το φως που παλεύει με το σκοτάδι. Το καλό που αντιμάχεται το κακό.
Η επική πάλη των ηρωικών έγκλειστων στις φυλακές συναγωνιστών και το ηρωικό αίμα του Μανώλη και του Γιώργου, έναν και μοναδικό στόχο είχαν και έχουν: να γίνει το ελλαδικό κράτος ελληνικό ! Κυψέλη αυθεντικής ελληνικής ζωής. Στρατηγείο του εθνικού μας πολιτισμού.
Οι άθλιοι που “πελεκούν και καίνε” αυτόν το τόπο, με όλο το σκότος της μαύρης τους ψυχής, συσκοτίζουν βρώμικα και αποσιωπούν δόλια τον ωραίο πατριωτικό αγώνα των λαμπρών μας αγωνιστών.
Όσους όμως κι αν δολοφονήσουν, όσους κι αν κλείσουν άδικα στη φυλακή, η ιστορική μνήμη έχει μια υπαρκτική αυτονομία που καμιά σκοπιμότητα δεν μπορεί να τη σβήσει.
Σιγοκαίει, σα φωτιά κάτω από τη στάχτη, αδιάφορη για κάθε ανήθικο και ανιστόρητο παρεμβατισμό. Ζει άφθαρτη μέσα στα απαραβίαστα πνευματικά σύνορα της εθνικής μας συνείδησης και σιωπηλά αλλά επίμονα, νοηματοδοτεί, εμπνέει και προστάζει:
Εμπρός, πάντα Εμπρός!!!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ta-aparabiasta-sunora-ths-ethnikhs-mas-suneidhshs#ixzz3MKXU5UbP
