Ο Σιμωνίδης υπήρξε ένας εκ των διασημότερων λυρικών ποιητών της αρχαιότητας, στον οποίο αποδίδεται η τελειοποίηση του επιγράμματος και του ελεγείου. Γεννήθηκε στην Ιουλίδα της νήσου Κέα περί το 556 π.Χ. και απεβίωσε το 468 π.Χ. Είχε ιωνική καταγωγή και ήταν γιος του Λεωπρέπους. Διδάχθηκε ποίηση και μουσική και συνέθεσε παιάνες προς τιμήν του θεού Απόλλωνα, ενώ είχε αποκτήσει μεγάλη φήμη για τις πολυποίκιλες γνώσεις του. Αν και η γνώση γύρω από τη ζωή και τη δράση του είναι ελάχιστη, μια πληθώρα παραδόσεων μας πληροφορεί ότι ο ποιητής διέπρεψε σε πολλά μέρη της Ελλάδας, όπως στην πόλη των Αθηνών υπό την αιγίδα του Ιππάρχου, ενώ το 514 π.Χ., έπειτα από τη δολοφονία του προστάτη του μετοίκισε στην Κραννώνα της Θεσσαλίας, στην αυλή των Αλευαδών και Σκοπαδών, όπου διέμεινε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του. Αργότερα, μετά τη μάχη του Μαραθώνα, επέστρεψε και πάλι στην Αθήνα, την εποχή των Μηδικών Πολέμων, όπου έγραψε τα περίφημα επιγράμματα για τους πεσόντες του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών, μετατρεπόμενος σε υμνητή των ελληνικών νικών. Υπήρξε προσωπικός φίλος τόσο του Θεμιστοκλή, όσο και του Παυσανία, ενώ η ώθηση που έδωσε στην ελληνική εθνική συνείδηση μέσω της ποίησης του, κατά τη διάρκεια του πολέμου με τους Πέρσες, υπήρξε καθοριστική και αναμφισβήτητη. Τα τελευταία έτη της ζωής του τα πέρασε, ως επί το πλείστον, στον Ακράγαντα, αλλά και στην αυλή του Ιέρωνα των Συρακουσών, μαζί με τον ανιψιό του Βακχυλίδη, όπου και απεβίωσε.
Λέγεται ότι τον ποιητή τον έψεξαν, διότι πουλούσε τα ποιήματα του στους αθλητές και στους ισχυρούς, αντί χρυσίου και τιμών. Ωστόσο, το γεγονός ότι κατέστησε την ποίηση επάγγελμα, δεν ελαττώνει καθόλου την αξία του σαν λυρικού ποιητή, εφάμιλλου του Πίνδαρου. Ο Σιμωνίδης αποτέλεσε ένα ξεχωριστό πρότυπο πνευματικού, αλλά και ευαίσθητου ανθρώπου. Θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί ως πρόδρομος των πνευματικών τάσεων που οδηγούν στους σοφιστές, καθώς ήταν πνεύμα εύστροφο, ελαφρά σκεπτικιστικό και απαισιόδοξο, με λεπτό και πνευματώδες ύφος και ελεύθερο από μυστικιστικές επιδράσεις.
Όσον αφορά στο έργο του, ασχολήθηκε με όλα τα είδη της λυρικής ποίησης, προσθέτοντας στο εκπληκτικό και πολύπλευρο ενεργητικό του ελεγείες, ύμνους επινικίων, χορικά ποιήματα διθυράμβους, παρθένια, καθώς και επιγράμματα και θρήνους, για τα οποία έγινε ιδιαιτέρως γνωστός, προκαλώντας έντονο θαυμασμό. Στα ποιήματα του κυριαρχεί το ορθολογικό κριτικό του ταλέντο και το βαθύ συναίσθημα, ενώ με του διθυράμβους του, οι οποίοι δεν σώζονται, πέτυχε πενήντα έξι νίκες. Ακόμη, κατά την νεαρή του ηλικία δίδαξε χορό στο ιερό του Απόλλωνος στην Καρθαία της Κέας και έγραψε επινίκια για πολλούς αθλητές των πανελληνίων αγώνων.
Διαβάστε περισσότερα στην “Αντεπίθεση“
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/simwnidhs-o-keios-ejupswnontas-thn-ellhnikh-ethnikh-suneidhsh#ixzz3OP2TPmao