Αγανακτούν οι αστοί που έφτασε τελικά το μακρύ χέρι του ανθελληνικού κράτους μέχρι την τσέπη τους. Δεν αγανακτήσαν όμως όταν το παιδί του γείτονα πέθαινε από την πρέζα που πούλαγε το ίδιο το κράτος ακόμα και μέσα στα σχολεία. Τους πείραξε το κόψιμο του επιδόματος τους, όμως ξεχάσανε εν ριπεί οφθαλμού τους νεκρούς που έσπειρε το αριστερό παρακράτος στην Marfin, στην προσπάθεια του κράτους να περιορίσει την δίκαιη οργή του Λαού. Ανησυχούν για την, συνεχώς διογκούμενη, ανεργία, όμως πονηρά εισπράττανε σε χρήμα την αγωνία του γείτονα τους που έμενε άνεργος από τους ίδιους, αφού αυτοί προσλαμβάναν λαθρομετανάστες στα χωράφια, στις οικοδομές, στα εστιατόρια. Βρίζουν τους πολιτικούς και βλέπουν με δυσπιστία οτιδήποτε μη ελεγχόμενο, οτιδήποτε δεν πλασάρεται από τους δέκτες της παραπληροφόρησης και της αλητείας. Οτιδήποτε, δηλαδή, δεν προβάλλουν τα φερέφωνα του καθεστώτος. Κοιτάν με αγωνία τις εξελίξεις σχετικά με τους φυσικούς πόρους της Ελλάδας, όμως πριν λίγο καιρό που δεν ξέραν για τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο χειροκροτούσαν τον Λάκη και όποιον έλεγε ότι το “Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του”. Ακόμα και τώρα βλέπουν ως “δίκαια” τα μέτρα που αρπάζουν τα δικαιώματα άλλων κλάδων, όσο τα δικά τους μένουν σχετικά ανέπαφα, αδιαφορώντας για το ότι Η ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΓΟΡΓΑ. Σαν στρουθοκάμηλοι κρύβουν το κεφάλι τους μες την άμμο προσπαθώντας να μην δουν την άσχημη αλήθεια για την κοινωνία μας. Είναι οι δέσμιοι του σπηλαίου, αυτοί που θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να καταπνίξουν την αλήθεια, για να μην τους διαταράξει τον ύπνο τον βαθύ, στον οποίο βρίσκονται. Είναι οι αστοί.
Μαζί τους από κοντά οι αριστεροί ταγοί του καθεστώτος. Οι φρουροί της Βουλής, τα ορφανά του Στάλιν, του Μπακούνιν, του Τσαουσέσκου, του Μάο και του Χότζα. Οι δολοφόνοι της Marfin, οι μόνιμοι προβοκάτορες που καλούνται να διαλύσουν τις συγκεντρώσεις, όταν η κατάσταση ξεφύγει από την περιφρούρηση του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αυτοί που ποτέ δεν συλλαμβάνονται και μπροστά τους οι βόμβες μολότωφ, γίνονται σαμπουάν και οι αντισφυξιογόνες μάσκες, διακοσμητικά. Είναι οι υποστηρικτές των λαθρομεταναστών, των δολοφόνων, των πρεζέμπορων, γιατί κατ’ αυτούς είναι φιλολαϊκό να στηρίζεις τον έμπορο θανάτου και να τον ονομάζεις “παλικάρι από το Μπαγκλαντές” προκειμένου να στηρίξεις την προπαγάνδα των Μάκηδων και των Λάκηδων. Είναι που μιλούν για σοσιαλισμό, όταν ακόμα και το ίδιο τους το κόμμα τους πετάει στυγνά στον δρόμο προκειμένου να μην ελαττωθεί το κέρδος του και δεν μπορέσουν τα στελέχη του να πληρώσουν την βενζίνη για το Lexus, ασχέτως που αυτό είναι δωρεά, βάσει νόμου, του Ελληνικού Λαού. Είναι αυτοί που το παίζουν αντικαθεστωτικοί και δεν έχουν το μυαλό για να καταλάβουν ότι εφόσων τα ΜΜΕ και η ελίτ της σύγχρονης πλουτοκρατίας τους στηρίζει και προπαγανδίζει τις “ιδέες” τους, τότε ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤΙ ΠΑΕΙ ΣΤΡΑΒΑ ΜΕ ΤΗΝ “ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ” ΤΟΥΣ! Είναι οι αντανακλάσεις του σπηλαίου, οι ζωντανοί νεκροί, τα μισθαρνά όργανα των δεσμωτών, του καθεστώτος. Είναι οι αριστεροί.
Δίπλα από όλους αυτούς, πτυόμενο και αλώβητο, το άλλο πρόσωπο του καθεστώτος. Οι κεντροδεξιοί, οι κεντροαριστεροί, οι κυβερνώντες και οι αντιπολιτευόμενοι. Οι συντηρητικοί και οι “προοδευτικοί”, οι δημοσιογράφοι. Αυτοί που δέχονται την χλεύη και τις επιθέσεις των πάντων γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η εξουσία τους είναι εξασφαλισμένη, όσο στέκονται στην πύλη για το κάστρο της τα “ιερά τέρατα”, τα “τοτέμ” του καθεστώτος, η δημοκρατία που “δεν πρέπει να κινδυνεύσει”, η “έννομος τάξη”, η “πολιτική ορθότητα”, ο “πολιτικός πολιτισμός”. Δεν ανησυχούν γιατί “μόνο αυτοί έχουν την εμπειρία” και αυτό είναι το μόνο στο οποίο έχουν δίκιο. Πράγματι είναι οι μόνοι που έχουν την εμπειρία, όχι όμως για τον λόγο που το λένε, αλλά γιατί είναι οι μόνοι που γνωρίζουν πως είναι να έρπεσαι, να γλύφεις και να παρακαλάς. Είναι οι μόνοι που έχουν την εμπειρία της παντελούς έλλειψης τσίπας και ντροπής, είναι οι μοναδικοί που ποζάρουν ως “ελληνοκεντρικοί” και παράλληλα ξεπουλάνε την Παιδεία και ποζάρουν δίπλα στην υπουργό μπας βγουν κανά λεπτό παραπάνω στην οθόνη προβολής των οπτικών ναρκωτικών. Δεν ανησυχούν γιατί οι δημιουργοί του σπηλαίου τους έχουν διορίσει και είναι ευχαριστημένοι από αυτούς. Είναι αυτοί που πάντα αγκαλιάζουν τον διαμαρτυρόμενο μόνο για να τον προδώσουν πίσω από την πλάτη του. Είναι αυτοί που λένε πως σε “καταλαβαίνουν” μέχρι να φτάσουν οι εκλογές. Είναι οι σκώληκες, οι έρπωντες στην Γη, οι χθόνιοι, οι δεσμώτες του σπηλαίου.
Υπάρχουν και οι σκιές, οι άνθρωποι πίσω από τις μαριονέτες. Αυτοί που με ψυχρούς υπολογισμούς καθορίζουν την μοίρα του κόσμου, αυτοί που διατάζουν από την πορεία της Παιδείας μέχρι την εξωτερική πολιτική των κρατών. Είναι οι τραπεζίτες, οι οίκοι αξιολόγησης, οι διεθνείς τοκογλύφοι, οι αιώνιοι σιωνιστές. Είναι οι άνθρωποι πίσω από τις κουρτίνες, οι σύμβουλοι των υπερκυβερνήσεων, οι αόρατες δυνάμεις, μπροστά στις οποίες οι κυβερνώντες αδύναμοι δηλώνουν, ενώ στην ουσία, φυσικά, είναι υπάλληλοι τους. Είναι οι χρηματοδότες, ή μάλλον καλύτερα επενδυτές, όλου του συστήματος, είναι οι ιερείς του σύγχρονου Μαμμωνά, οι δημιουργοί και του μαρξισμού και του φιλελευθερισμού. Είναι οι δημιουργοί του σπηλαίου, οι σχεδιαστές του, αυτοί που το μόνο που φοβούνται είναι το στατιστικό σφάλμα της δημιουργίας τους. Είναι οι χαρτογιακάδες που μισούν την έννοια του Αίματος και της Τιμής, αφού δικός τους “θεός” είναι μόνο το χρήμα. Μόνος τους σκοπός η επικράτηση επί ενός κόσμου ερειπίων, μπάσταρδων και ανίκανων για αντίσταση ανθρώπων. Είναι ο Εχθρός!
Απέναντι όλων αυτών ζει το μόνο λάθος τους. Ο μόνος εχθρός στον οποίο όλοι οι παραπάνω συμφωνούν. Το μόνο που καταφέρνει να τους ενώσει φανερά, γιατί στα κρυφά είναι μονίμως ενωμένοι. Ζει ο Ζωντανός στην Γη των Πεθαμένων. Αυτός που δεν καταφέρουν να του κάμψουν το σώμα με τα ναρκωτικά τους. Αυτός που δεν καταφέραν να τον κάνουν φοβισμένο κουτάβι με τα ψέμματα τους. Αυτός που δεν κατάφεραν να μισθώσουν την οργή του για τους σκοπούς τους. Αυτός που δεν “μεγάλωσε” και δεν “ωρίμασε ποτέ”, αυτός που δεν έγινε “καθώς πρέπει” γιάπης. Αυτός, ο μόνος, που έλαβε, από τον Θεό, Ψυχή. Αυτός που ποτέ δεν έκανε πίσω ούτε ένα χιλιοστό στην μάχη ενάντια στον εχθρό. Αυτός που εις βάρος της όποιας μικροαστικής του ανησυχίας έδωσε και δίνει καθημερινά τον υπέρ πάντων Αγώνα, χωρίς να υπολογίζει συνέπειες κι διώξεις. Είναι αυτός που με το ήθος και την αυταπάρνησή του, δίνει το παράδειγμα για τους νέους. Ο τελευταίος φάρος του Ελληνικού Έθνους. Είναι αυτός που ανέβηκε στο Φως από το Σπήλαιο και κατέβηκε και πάλι για να πει την Αλήθεια στους δέσμιους, αδιαφορώντας αν αυτοί θα προσπαθήσουν να τον σκοτώσουν. Είναι ο Χρυσαυγίτης!
Κώστας Αλεξανδράκης
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ti-einai-o-chrusaugiths1#ixzz3R9D368hu
