Καθώς διανύουμε τις πρώτες ημέρες της νέας συγκυβέρνησης, η οποία αυτή τη φορά έχει στην σύνθεση της ως μετόχους τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, ας προσπαθήσουμε να βγάλουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα γύρω από την αντιμετώπιση που θα έχει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ απ’ αυτήν. Η συγκέντρωση της 31ης Ιανουαρίου για την τραγική επέτειο των Ιμίων καθώς και η παράλληλη αντισυγκέντρωση, μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα, των παρακρατικών «αντιφασιστών» οδηγούν σε ορισμένες αρχικές σκέψεις. Με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τον βασικό και κυρίαρχο φορέα αυτής της συγκυβέρνησης είναι ολοφάνερο ότι από την δική του συμπεριφορά βγαίνει και η κεντρική γραμμή των κυβερνητικών κινήσεων προς την αντιμετώπιση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Σίγουρα δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αγνοηθεί το γεγονός ότι οι παρακρατικές συμμορίες της άκρας αριστεράς ανέκαθεν δημιουργούσαν παράνομες αντισυγκεντρώσεις σε βάρος των νομίμων συγκεντρώσεων της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Τόσο επί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όσο κυρίως επί της συγκυβέρνησης έκαναν ό,τι μπορούσαν προκειμένου οι επικεφαλής τους να μπορούν να δικαιολογούν τον μισθό του δημοσίου υπαλλήλου που έπαιρναν.
Τώρα, όμως, με την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία είδαμε κάτι πρωτόγνωρο στην δράση των συγκεκριμένων παρακρατικών κύκλων. Ο εσμός των έμμισθων υπαλλήλων, των «χρήσιμων ηλιθίων», των ψυχικά ανισόρροπων και των λοιπών συμπλεγματικών που αποτελούν τους χαχανούληδες του περιφερόμενου αντιφασιστικού θιάσου, έκανε επίδειξη δύναμης στους άντρες των ΜΑΤ, οι οποίοι είχαν παραταχθεί απέναντι τους, όταν η πορεία των μόλις μερικών εκατοντάδων ανθελλήνων τερμάτισε την διαδρομή της μπροστά τους. Αποθρασυνόμενοι πλήρως και εντελώς ανενόχλητοι οι παρακρατικοί έβγαιναν φωτογραφίες μαζί με τους εμβρόντητους αστυνομικούς, ενώ πολύ χειρότερα στην συνέχεια έγραψαν συνθήματα(!) πάνω στις κλούβες των ΜΑΤ, για να αποχωρήσουν στο τέλος χωρίς το παραμικρό πρόβλημα. Έχοντας υπόψιν ότι η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχε και αυτή στην διοργάνωση της συγκεκριμένης αντισυγκέντρωσης, καταλαβαίνουμε ότι με την ενέργεια αυτή επιχειρεί να νομιμοποιήσει την παρουσία και την δράση των παρακρατικών αντιφασιστικών ομάδων.
Πρέπει να σκεφτούμε πολύ σοβαρά ότι η εγκαθίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία τον απογυμνώνει πλέον από τον οποιοδήποτε καταγγελτικό ρόλο και αντικυβερνητικό περιεχόμενο, καθώς είναι υποχρεωμένος να την διαχειριστεί. Η μοιραία φθορά του ΣΥΡΙΖΑ στην άσκηση της εσωτερικής πολιτικής, καθώς η μεταστροφή του σ’ ολοένα και πλησιέστερες προς το Μνημόνιο θέσεις θα αυξάνει σε καθημερινή βάση, θα τον οδηγήσει σε δυσχερή πολιτικά θέση. Οι καταγγέλλοντες θα γίνουν πλέον καταγγελλόμενοι, με τους συμβιβασμούς και τις υποχωρήσεις απέναντι στους τοκογλύφους και το εγχώριο εκδοτικό κατεστημένο να πληθαίνουν. Το «αντίτιμο» γι’ αυτή την υποχωρητικότητα θα είναι ασφαλώς η ανοχή και η στήριξη τόσο του ξένου παράγοντα όσο και των ντόπιων «τσιφλικάδων» απέναντι στη νέα κυβέρνηση, της οποίας ο αναντικατάστατος μέτοχος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη μεριά, όμως, η διολίσθηση σε καθεστωτικές θέσεις στην διαχείριση της μνημονιακής πολιτικής «πρέπει» να έχει ως αντίβαρο ένα «επαναστατικό» προφίλ σε άλλο τομέα. Την ίδια ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ στην οικονομική του πολιτική θα ανάβει «φλας» αριστερά και ταυτόχρονα θα στρίβει δεξιά, θα εκτονώνει την οργή των μελών του στον «αντιφασιστικό αγώνα» και στην με κάθε τρόπο παρεμπόδιση της πολιτικής δράσης της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, παίρνοντας έτσι την σκυτάλη της κρατικής καταστολής από την προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά. Κατ’ ουσίαν, δηλαδή, τα πρόσωπα στο κυβερνητικό πάνθεον μπορεί να άλλαξαν, όμως το σύγχρονο «κυνήγι μαγισσών» θα συνεχιστεί ακάθεκτο. Τόσο για λόγους τυφλής εμπάθειας όσο και πολιτικής σκοπιμότητας ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει το πνίξιμο της φωνής του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος, ακριβώς επειδή γνωρίζει ότι το μακροπρόθεσμο πολιτικό του συμφέρον προϋποθέτει κάτι τέτοιο.
Ο «αντιφασισμός» (και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους ο ανθελληνισμός) αποτελούσε επί διακυβέρνησης ΝΔ κεντρική πολιτική επιλογή και συνεχίζει να αποτελεί και επί της σημερινής διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, μάλιστα, στις αντιεθνικιστικές μανίες των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι ο Τσίπρας -βλέποντας μακροπρόθεσμα- γνωρίζει ότι η ουσιαστική αμφισβήτηση της κυβερνητικής πολιτικής και επομένως της παραμονής του στον κυβερνητικό θώκο δεν πρόκειται να έρθει από την ευρισκόμενη σε βαθύτατη κρίση και παρακμιακή κατάσταση ΝΔ, αλλά από το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Ταυτόχρονα, στην προσπάθεια αυτή του ΣΥΡΙΖΑ θα σιγοντάρουν με τον τρόπο τους τόσο οι ΑΝΕΛ, όσο και η ΝΔ. Ο Καμμένος γνωρίζει ότι η συγκυβέρνηση εκτός από τη νομή της εξουσίας εμπεριέχει και τον κίνδυνο της φθοράς, με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ να κερδίζει την μερίδα του λέοντος από τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους των ΑΝΕΛ. Το ίδιο ισχύει, ακόμη πιο πολύ, στη ΝΔ, η οποία γνωρίζει ότι η εκλογική συντριβή της δεν είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί. Το χειρότερο θα είναι η σταδιακή «αποψίλωση» των μέχρι τώρα ψηφοφόρων της από την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Μέσα από τα πλαίσια αυτά, λοιπόν, μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ παραμένει ο μεγάλος εχθρός του καθεστώτος. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-antifasismos-ws-epishmh-epilogh#ixzz3S5mxMMJB
