Στην συνέντευξή του ο σταρ Γιάν(ν)ης είπε πως ουσιαστικά είχαμε δυο επιλογές: είτε να κάνουμε αυτά τα καραγκιοζιλίκια και να ευχόμαστε ένα πιο light μνημόνιο είτε να φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ. Γιατί δεν κάνει ο δημοκράταρος αυτός ένα δημοψήφισμα να δούμε αν οι Έλληνες θέλουν τόσο πολύ την Ευρώπη; Ή μήπως όταν πήγαινε ο διανοητής πρωθυπουργός μας στο Τέξας διαβεβαίωσε τους καουμπόηδες ότι οτιδήποτε και να γίνει δεν πρόκειται να επιλέξει την έξοδο από το Ευρώ; Άρα, το θέμα δεν είναι η απόφαση του “κυρίαρχου και σοφού” ελληνικού λαού. Το θέμα είναι ότι ο ίδιος ο Τσίπρας το επέλεξε για τους “δικούς του” λόγους και όχι γιατί το θέλει ο λαός. Επίσης, είπε στην συνέντευξη του αυτός ο αρσενικός (κατά Πανούση) πως η δημοκρατία στην Ευρώπη δεν υφίσταται πια αλλά το θέμα είναι αν θα το παραδεχτούμε. Διότι αν το παραδεχτούμε τότε θα αποδειχτεί ότι έχει δίκιο η Χρυσή Αυγή. Δηλαδή, το πρόβλημα αυτού του δημοκράτη δεν είναι το ότι δεν υπάρχει δημοκρατία στην Ευρώπη αλλά το ότι δεν πρέπει να το καταλάβει ο κόσμος. Αυτοί είναι οι πραγματικοί δημοκράτες: υποκριτές και ανεύθυνοι.
Α.Μ.
Αφού μετά βαΐων και κλάδων υποδεχτήκαμε, το μπαρουτοκαπνισμένο εκ Βρυξελλών κυβερνητικό κλιμάκιο, ήταν δε, και τόσο το μέγεθος της επιτυχίας των διεξαγομένων διαβουλεύσεων που δε μπορούμε ακόμη να πιστέψουμε ότι τα… καταφέρανε. Μετά την είδηση της επιτυχίας της Ελληνικής πλευράς, αγέρας ανακούφισης φύσηξε σ’ όλη την υφήλιο, ξύπνησε ακόμη και αυτούς που κοιμόνταν, μεταφορικώς και κυριολεκτικώς, και όλοι μαζί βγήκαν στα μπαλκόνια τους παίρνοντας ανάσες αξιοπρέπειας. Ο δε Πρωθυπουργός δε χόρταινε να επαναλαμβάνει στην κ.ο του Σύριζα, για δέκα και πλέον ώρες, την επιτυχία του. (Πρέπει συχνά να ευθυμολογούμε για να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε και στις δυσκολίες των καιρών.) Πολλές ήταν οι εξωτερικές απειλές που δέχτηκε το ‘Έθνος μας στο πέρασμα των αιώνων. Απειλές που μπορούσαν να μας εξαφανίσουν ως Έθνος, αλλά ευτυχώς ποτέ δεν τελεσφόρησαν. Θα κάνω μία μικρή, αναγκαία όμως, ιστορική αναδρομή. Αναγκαία γιατί, καλό είναι να μην ξεχνάμε τι ημών προηγήθηκε και στα οποία οφείλουμε την σημερινή μας ύπαρξη αλλά και την υπόσταση μας ως Έθνος. Δεν θα αναφερθώ στο σύνολο των εξωτερικών απειλών που δέχτηκε η Χώρα μας ανά τα βάθη των αιώνων, αλλά για τις ανάγκες του σημερινού πολιτικού κειμένου, μόνο σε ορισμένες απ’ αυτές που θεωρώ και τις πλέον σημαντικές. Στα επακόλουθα ιστορικά γεγονότα υπάρχουν κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες οι οποίες διαμόρφωσαν και έκριναν την ιστορική έκβαση. Λεπτομέρειες που λίγοι γνωρίζουν, απλά γιατί δεν αναφέρονται – σκοπίμως- στα ευρέως διανεμημένα σχολικά βιβλία και όχι μόνο. Κατά την ανάγνωση κάντε, παρακαλώ, και τους κατάλληλους συνειρμούς με τη σημερινή πραγματικότητα. Ας δούμε λοιπόν: Κατά τη δεύτερη Περσική εισβολή στη Χώρα μας, που έγινε το 480 π.χ., ο Ξέρξης είχε καταλάβει τη μισή σχεδόν Ελλάδα και η αντίδραση των τότε Ελλήνων ήταν σαν … χάδι. Ευτυχώς όχι όλων των Ελλήνων. Μάλιστα κατά την πρώτη Περσική εισβολή και όχι μόνο, βρέθηκαν πολλοί Έλληνες, λ.χ. ορισμένοι αρχηγοί των τότε πόλεων-κρατών, εξόν Αθηνών και Σπάρτης, που συνέστησαν υποταγή στις επιταγές των εισβολέων · σας θυμίζει κάτι αυτό με το… σήμερα; Την εποχή εκείνη υπήρξαν κάποιοι σώφρονες αλλά και τολμηροί συνάμα Έλληνες που το στρατιωτικό και πολιτικό αισθητήριό τους, έσωσε την κατάσταση στο παρά πέντε. Από τη μία ήταν ο Λεωνίδας, βασιλεύς των Λακεδαιμονίων, και από την άλλη ο Θεμιστοκλής, στρατηγός και πολιτικός της δημοκρατικής παράταξης στην κλασσική Αθήνα. Ο μεν πρώτος, μετά από την κοινή απόφαση που πήρε με το Θεμιστοκλή, ξεκίνησε με οκτώ περίπου χιλιάδες στρατού για να σταματήσει την προέλαση του Ξέρξη, στις Θερμοπύλες. Όταν κατά τη διάρκεια της τρίτης μέρας της μάχης υπερφαλαγγίστηκαν οι Έλληνες από τους Πέρσες- με τις ευλογίες του προδότη Εφιάλτη- ο Λεωνίδας έδιωξε το μεγαλύτερο σώμα του στρατού του, και έμειναν στο πεδίο της μάχης, αυτός, με την επίλεκτη φρουρά των τριακοσίων Σπαρτιατών καθώς και επτακόσιοι Θεσπιείς. Ήξερε εκ των προτέρων την έκβαση αυτού που θα αντιμετώπιζε ο Λεωνίδας, αλλά προτίμησε την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία. Στην Αθήνα, πριν ξεκινήσει η μάχη των Θερμοπυλών, τα πράγματα δεν ήταν και τόσο καλά. Υπήρχε τεράστια διάσταση απόψεων των είκοσι και πλέον αρχηγών, που ηγούνταν των διαφόρων πόλεων κρατών, με το Θεμιστοκλή. Με τους μεν να υποστηρίζουν ότι έπρεπε να οχυρωθούν στον Ισθμό της Κορίνθου και το Θεμιστοκλή να υποστηρίζει τη διεξαγωγή ναυμαχίας. Αποδείχτηκε το δίκιο του Θεμιστοκλή που ήταν ο μόνος εκ των αρχηγών που είχε αναλογιστεί την επικινδυνότητα αλλά και την κρισιμότητα της καταστάσεως. Είκοσι μέρες μεσολάβησαν από τη μάχη των Θερμοπυλών ως την μεγαλύτερη ναυμαχία της ιστορίας. Η πτώση του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες δεν ήταν άσκοπη. Καθυστέρησε την άφιξη του Ξέρξη στην Αθήνα κατά τέσσερεις ημέρες. Η καθυστέρηση αυτή έδωσε την ευκαιρία στο Θεμιστοκλή και ένωσε τους Έλληνες, καταποντίζοντας, στη συνέχεια, τον Ξέρξη στα στενά της Σαλαμίνας. Μη σας φανεί παράξενο, αλλά οι τέσσερεις αυτές μέρες άλλαξαν τον ρου της παγκόσμιας ιστορίας. Η Ελλάδα έσωσε τον εαυτό της, αλλά συνάμα, – άθελά της – και την υπόλοιπη Ευρώπη από τις ορδές του βασιλείου των Αχαιμενιδών. Η δεύτερη ιστορική περίπτωση αφορά την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η Ελληνική επικράτεια προ της αλώσεως της Πόλης. Λόγω της παρακμάζουσας Βυζαντινής αυτοκρατορίας ο Ελλαδικός χώρος είχε γεμίσει από κρατίδια, ηγεμονίες και δουκάτα. Είχε πραγματικά κατακερματιστεί παρουσιάζοντας φαινόμενα εθνικής αποσυνθέσεως. Είχαμε ως λαός χάσει τον σοβαρότερο παράγοντα της αυτοτέλειά μας: την αντίληψη της δυνάμεως εκ της πανελληνίου ενότητας. Η πτώση της Βασιλεύουσας, όσο και αν ακούγεται περίεργο, αφύπνισε τους Έλληνες. Κυριολεκτικά το έθνος σώθηκε πάλι την τελευταία στιγμή. Από εκείνη τη χρονική στιγμή και μέχρι το έπος του ’21 έλαβαν χώρα περίπου ογδόντα αιματηρές, επί Ελληνικού εδάφους, επαναστάσεις. Επαναστάσεις πάντα υποκινούμενες από τους λίγους με αποκορύφωμα την λυτρωτική εθνεγερσία του 1821. Τα δύο αυτά ιστορικά γεγονότα είναι ικανά να περιγράψουν και τη σημερινή, γραμμένη με μελανά γράμματα, πραγματικότητα. Σήμερα η απειλή δεν είναι με πολεμικά όπλα, αλλά με οικονομικά μέσα. Στο παραπέντε ακόμη δεν έχουμε φθάσει. Έχουμε λίγο καιρό ακόμη μπροστά μας, αλλά όχι πάρα πολύ. Κάντε τις απαραίτητες συγκρίσεις της σημερινής καταστάσεως με τα προαναφερόμενα ιστορικά γεγονότα και θα καταλάβετε. Είναι απαραίτητες οι συγκρίσεις γιατί ουσιαστικά η σύσταση αυτών που αντιτάχθηκαν στα τότε γεγονότα αλλά και που αντιτάσσονται και στα σημερινά, είναι ίδια και απαράλλακτη. Εμείς ήμασταν τότε, εμείς ήμαστε και σήμερα. Οι Έλληνες πατριώτες! Σήμερα οι ήρωες του «παρελθόντος» είναι πάλι εδώ, στην Ελλάδα, αλλά με διαφορετική ονομασία. Η επαμφοτερίζουσα πολιτική σκηνή δε σταματά να επιβεβαιώνει, σχεδόν σε καθημερινή βάση, τους Έλληνες Εθνικιστές· πώς το μοναδικό πολιτικό κίνημα που όχι μόνο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου αλλά βρίσκεται και στις επάλξεις του αγώνα, για την επικινδυνότητα αλλά και την κρισιμότητα που έχει επέλθει στο Ελληνικό Έθνος, είναι μόνο η Χρυσή Αυγή. Κάντε πάλι τις απαραίτητες συγκρίσεις και θα με θυμηθείτε.
Σ. Π.
Περί Αρετής – Συνέντευξη του πολιτικού κρατούμενου Ηλία Κασιδιάρη στο Panusis.blogspot.gr
Έχει προκαλέσει εντύπωση σε όλους εμάς τους Έλληνες Εθνικιστές το γεγονός ότι έχει παραταθεί η παράνομη κράτηση του Αρχηγού και των Βουλευτών της Χρυσής Αυγής την ίδια στιγμή που ο νέος Υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ κος Πανούσης έχει δώσει εντολή να αφεθούν ελεύθεροι οι Λαθραίοι μετανάστες που κρατούνται στην Αμυγδαλέζα και τα άλλα κέντρα κράτησης. Είναι τραγικό να αφήνει ελεύθερους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επικίνδυνους λαθροεισβολείς τα στοιχεία των οποίων είναι ψευδή και άγνωστα στο Ελληνικό κράτος, προέρχονται κυρίως από τρομοκρατικές Μουσουλμανικές χώρες όπου δρουν και αναπτύσσονται οι Τζιχαντιστές και είναι εν δυνάμει κλέφτες και δολοφόνοι ζώντας ελεύθεροι στην Αθήνα και στα άλλα αστικά κέντρα, κυκλοφορώντας ελεύθεροι και ασύδοτοι χωρίς μόνιμη εργασία και μόνιμη κατοικία. Είναι και φαίνεται τραγικό να είναι ελεύθεροι οι λαθροεισβολείς κακοποιοί και παράνομα φυλακισμένοι οι Εθνικιστές Βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Αν αυτό κάποιοι το λένε Δημοκρατία, εμείς το λέμε Χούντα της Δημοκρατίας όμοια με εκείνη του Νικολάι Τσαουσέσκου και του Ιωσήφ Στάλιν.
Ι.Π.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-fwnh-tou-laou-mhnumata-epistoles-kuriakh-1-martiou-2015#ixzz3T5LnnBQl