Οι αδυναμίες εντοπίζονται αρχικά στον σχεδιασμό των εκάστοτε επικεφαλής του χώρου της υγείας, αναφορικά με αυτό το ζήτημα. Πρώτον, τα ασφαλιστικά ταμεία δεν καλύπτουν τις εξετάσεις για τους καρκινικούς δείκτες, εξετάσεις απαραίτητες στα στάδια ανίχνευσης, προσδιορισμού της διάγνωσης και πρόγνωσης. Δεύτερον δεν υφίσταται ολοκληρωμένο αρχείο ογκολογικών ασθενών, παρά τα κονδύλια της Ε.Ε. που είχαν διατεθεί γι’ αυτόν το σκοπό. Τρίτον και σοβαρότερο, δεν εκπροσωπείται η παιδιατρική ογκολογία στις δημόσιες μονάδες υγείας, παρά το γεγονός ότι καταγράφονται 300 νέα περιστατικά παιδικού καρκίνου κάθε χρόνο.
Πέρα από την απρονοησία σχετικά με την περίθαλψη των καρκινοπαθών, τραγικές εμφανίζονται και οι ελλείψεις σε προσωπικό, εξοπλισμό και αναλώσιμα. Από τη μια πλευρά, στην πλειονότητα των δημόσιων νοσοκομείων απουσιάζουν εξειδικευμένοι ιατροί, όπως οι ογκολόγοι – παθολόγοι. Από την άλλη πλευρά, οι ελλείψεις σε εξοπλισμό είναι κραυγαλέες. Χαρακτηριστικά, στα περισσότερα κρατικά νοσοκομεία δεν υπάρχει η ανάλογη μονάδα διάλυσης κυτταροστατικών φαρμάκων (πρόκειται για φάρμακα που χορηγούνται ως χημειοθεραπεία), με αποτέλεσμα η προετοιμασία τους να γίνεται σε πρόχειρες συνθήκες, σε νεροχύτες και νιπτήρες.
Με βάση τα παραπάνω, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το 96% των καρκινοπαθών έχουν βιώσει σοβαρή επιδείνωση της υγείας τους, λόγω της καθυστέρησης της προβλεπόμενης θεραπείας (σύμφωνα με έρευνα επ. καθηγητή Πολιτικής Υγείας). Εν ολίγοις, όποιος βρίσκεται αντιμέτωπος με την νόσο αυτή αλλά αδυνατεί να στραφεί στον ιδιωτικό τομέα, καταλήγει σε αδιέξοδο…
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-dialush-tou-ethnikou-susthmatos-ugeias-odhgei-se-apognwsh-tous-karkinopat#ixzz3TKSuPhsD