«Αλλού το όνειρο κι αλλού το θαύμα», λέει μια ελληνική παροιμία που φαίνεται να βγαίνει απόλυτα αληθινή στην περίπτωση του Λαϊκού Συνδέσμου.
Και τι δεν έχουμε ακούσει για τα «εγκλήματα», τους «τραμπουκισμούς», το «μίσος» και τις πάσης φύσεως «παρανομίες» της Χρυσής Αυγής. Κι όμως από τις χιλιάδες αυτές «έκνομες» ενέργειες τίποτε δεν έχει πιστοποιηθεί με τρόπο αντικειμενικό και σύμφωνο με τα διεθνή στάνταρτ της αστυνομικής έρευνας και του ισχύοντος ποινικού δικαίου.
Για αυτό και μέχρι στιγμής, όποια επί μέρους υπόθεση της Χρυσής Αυγής έχει εκδικασθεί, έχει καταδείξει το αυτονόητο: Πως ό,τι καταμαρτυρείται σε βάρος του Λαϊκού Συνδέσμου είναι απολύτως αβάσιμο, έωλο και δεν εκφράζει παρά το μίσος των πολιτικών του αντιπάλων και των θιγόμενων έκνομων συμφερόντων που τους στηρίζουν.
Συμφέροντα που έχουν επιδοθεί σε ένα απίστευτο και χωρίς προηγούμενο κοινοβουλευτικό, δικαστικό και κυρίως τηλεοπτικό «μπούλιινγκ» (δηλαδή …. νταηλίκι) σε βάρος του Λαϊκού Συνδέσμου.
Δυο νεαρά παιδιά, μέλη της Χρυσής Αυγής, δολοφονήθηκαν άνανδρα με το «δημοκρατικό» πολιτικό σύστημα ολόκληρο να μην καταδικάζει την ύπουλη δολοφονία, περνώντας εμμέσως πλην σαφώς το μήνυμα πως το να σκοτώνεις Χρυσαυγίτη δεν είναι έγκλημα.
Αναρίθμητες επιθέσεις εναντίον μελών του Λαϊκού Συνδέσμου που έστειλαν ανυποψίαστους ανθρώπους στο νοσοκομείο βαριά τραυματισμένους, καθώς και στοχευμένες καταστροφές καταστημάτων και περιουσιακών τους στοιχείων δεν κατέληξαν ποτέ σε σύλληψη και τιμωρία των υπευθύνων.
Υβρίζονται καθημερινά άνθρωποι και θίγονται υπολήψεις, χωρίς να παρέχεται η δυνατότητα να απαντήσουν έστω και στοιχειωδώς στις καταγγελίες.
Αίρεται μονομερώς η ασυλία κάθε βουλευτή της Χρυσής Αυγής, ακόμη και για το πιο μικρό και «αθώο» παράπτωμα, την ίδια στιγμή που κουκουλώνονται απίστευτα κακουργήματα βουλευτών άλλων κομμάτων.
«Λυντσάρονται» τηλεοπτικά δικαστές που τολμούν να εκφράσουν αθωωτικές δικαστικές αποφάσεις για κατηγορούμενους Χρυσαυγίτες.
«Λυντσάρονται» τηλεοπτικά δικαστές που τολμούν να καταδικάσουν ανθρώπους που μηνύθηκαν από Χρυσαυγίτες.
«Λυντσάρονται» τηλεοπτικά καλλιτέχνες που τόλμησαν να εκφράσουν κάτι, έστω και ελάχιστα θετικό για το Λαϊκό Σύνδεσμο.
Τυγχάνουν προκλητικής προώθησης και προβολής από τα ΜΜΕ, καλλιτέχνες που εκφράστηκαν απαξιωτικά ή και υβριστικά για το Λαϊκό Σύνδεσμο.
Διανομές τροφίμων που έγιναν χωρίς καμιά διάκριση πολιτικών πεποιθήσεων σε όλους ανεξαιρέτως τους άπορους Έλληνες πολίτες, βαφτίστηκαν συσσίτια μίσους. Με το σκεπτικό ότι δεν συμπεριλήφθησαν σε αυτά οι παρανόμως ευρισκόμενοι στη χώρα μας μετανάστες για τους οποίους όμως διατίθενται ήδη αρκετά χρήματα από την ΕΕ, πράγμα που ως γνωστόν δεν συμβαίνει για τους Έλληνες αναξιοπαθούντες.
Εθελοντικές αιμοδοσίες χαρακτηρίστηκαν αιμοδοσίες μίσους γιατί αυτοί που έδωσαν το αίμα τους εξέφρασαν την επιθυμία, όπως άλλωστε είχαν το δικαίωμα (και είναι αυτό που συμβαίνει κατά κανόνα), αυτό να διατεθεί με τον τρόπο που ήθελαν αυτοί.
Ποιος ξεχνάει τη συζήτηση γύρω από το αν χρειάζεται η Βουλή να έχει τριακόσιους βουλευτές, αν αυτοί που απουσιάζουν είναι Χρυσαυγίτες;
Ποιος ξεχνάει τη φωτογραφική απόφαση για τη διακοπή της χρηματοδότησης προς τη Χρυσή Αυγή, την ίδια στιγμή που η χρηματοδότηση των υπόλοιπων κομμάτων και η διασπάθιση των χρημάτων αυτών, κυριολεκτικά «βγάζει μάτια»;
Και ο μακρύς και θλιβερός κατάλογος των περιστατικών του «δημοκρατικού» μπούλιινγκ εις βάρος της Χρυσής Αυγής, καθημερινά μεγαλώνει, προσθέτοντας νέες σελίδες «δόξας» της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας.
Μιας «δημοκρατίας» που σε όλα αυτά για τα οποία κατηγορεί το Λαϊκό Σύνδεσμο, χωρίς όμως να τα αποδεικνύει, απαντά κάνοντας τρίς – χειρότερα πράγματα, επιβεβαιώνοντας απλά τη σοφή ελληνική παροιμία: Αλλού το όνειρο κι αλλού το θαύμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/to-dhmokratiko-bullying-enantion-tou-laikou-sundesmou#ixzz3TzIDkkP3
