Άρθρο στην εφημερίδα «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ«
Στην πρώτη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδος της Ν.Δ. η βουλευτής Ντόρα Μπακογιάννη είπε το αυτονόητο ότι δηλαδή στα 40 χρόνια της ιστορίας της το λεγόμενο κόμμα του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού το οποίο έχει εξελιχθεί στην πραγματικότητα σε έναν νεοφιλελεύθερο αχταρμά γεμάτο και με πρώην(;) μαρξιστικούς βακίλους, άπαντες οι πρωθυπουργοί της παρατάξεως μετά την ήττα τους στις εκλογές επαραιτούντο από την αρχηγία του κόμματος. Ο Σαμαράς βεβαίως δεν έχει καμμία διάθεση προς τούτο… Δεν έχει το θάρρος να αποχαιρετήσει την Αλεξάνδρεια που έχασε και να αντιληφθεί την ήττα του. Προτιμά να συμπαρασύρει σε ακόμη μεγαλύτερη πτώση το κόμμα του παρά να χάσει την ηγεσία. Είναι γεγονός βεβαίως ότι η απόφασή του αυτή δεν αποτελεί προσωπική του και μόνον επιλογή, αλλά και την βούληση μίας δράκας συμβούλων, οι οποίοι δεν έχουν κανέναν λόγο πολιτικής υπάρξεως στον τόπο, παρά μόνον σαν παρατρεχάμενοι και παρακοιμώμενοι του Αντώνη Σαμαρά. Άλλωστε αυτόν τον ρόλο έχουν παίξει και στο παρελθόν σαν εξαπτέρυγα του Σαμαρά στην μακαρίτισσα Πολιτική Άνοιξη.
Από την άλλη πλευρά, στην πραγματικότητα και επί της ουσίας ο Σαμαράς μπορεί να κοιμάται ήσυχος αφού δεν διεκδικεί την θέση του ουδέν πρώτης τάξεως στέλεχος της Ν.Δ. με ευκρινή πολιτική οντότητα, αλλά κάποιες “δευτεράτζες” στους οποίους δεν θα κακοέπεφτε να γίνουν αρχηγοί της Ν.Δ. ακόμη κι αν αυτή είναι πασίδηλο ότι καταρρέει. Οι πολιτικοί οι οποίοι θα μπορούσαν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην δημόσια ζωή αρνούνται να παραλάβουν το πολιτικό πτώμα της Ν.Δ. και να αναλάβουν τα έξοδα της κηδείας. Αναμένουν σαν καλοί αριβίστες την κατάλληλη στιγμή της ανανήψεως ώστε να εμφανιστούν σαν Μεσσίες.
Σε αρκετές δημοσκοπήσεις, οι οποίες δημοσιεύθηκαν τις τελευταίες ημέρες και ομιλούμε για δύο μήνες μετά τις εκλογές, η Ν.Δ. του Σαμαρά κινείται μεταξύ του 16% και 20% και αναμένεται και συνέχεια… Αυτός και μόνον είναι ένας αρκετός λόγος για να μη θέλουν κάποιοι να πάρουν την καρέκλα του Σαμαρά και τις ευθύνες για την όπως όλα δείχνουν συνεχιζόμενη κατάρρευση.
Πέρα όμως από το πρόβλημα ηγεσίας, το οποίο είναι εμφανές ότι υπάρχει, μόνο και μόνο για τον λόγο ότι το αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι ο ίδιος ο Σαμαράς, η Ν.Δ. σήμερα διακατέχεται από βαθύτατο υπαρξιακό πρόβλημα πολιτικής υπάρξεως. Τα περί “αριστεράς παρενθέσεως” παρηγόρησαν για λίγες ημέρες έως εβδομάδες τους σαμαροφύλακες, αλλά ξεθύμαναν πριν ακόμη τα πιστέψει κανείς. Τι έχει να προτείνει λοιπόν σήμερα η Ν.Δ. πολιτικά; Οι εκκλήσεις περί πατριωτισμού και αντικομμουνισμού από τους ανθρώπους που κυβερνούσαν μέχρι χθες με το ΠΑΣΟΚ δεν πείθουν κανέναν. Από την άλλη πλευρά η συνέχιση της πολιτικής του μνημονίου όπως αυτή εφαρμόστηκε από το δίδυμο δυστυχίας Σαμαρά-Βενιζέλου, είναι ένας εφιάλτης για τον Ελληνικό λαό που δεν θέλει να ξαναζήσει. Προτιμά ακόμη και τα ψεύδη του ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγει ακόμη και τις μισές αλήθειες και κάποια ψίχουλα, παρά την επιστροφή στο χθες.
Η πολιτική ζωή βέβαια δεν αγαπά το κενό και ο μεγάλος τους φόβος και πανικός είναι ότι το κενό αυτό μπορεί να το συμπληρώσει ένα δυναμικό εθνικιστικό Κίνημα, όπως η Χρυσή Αυγή η οποία κρατά ακέραιες τις δυνάμεις της. Τα ευχολόγια περί δημιουργίας μιας νέας συνεργάσιμης και υπάκουης στην ξενοκρατία αστικής κεντροδεξιάς δεν καλύπτουν την σκληρή πραγματικότητα της ζωής και τις πράγματι δύσκολες ημέρες που αναμένονται για τον Ελληνικό Λαό.
“Υ”