Άρθρο από την εφημερίδα “Εμπρός” που κυκλοφορεί
Συμπληρώθηκαν ήδη 60 έτη από την ιστορική ημερομηνία 1-4-1955 κατά την οποίαν ο Κυπριακός Ελληνισμός ξεσηκώθηκε για την αποτίναξη της Αγγλικής αποικιοκρατίας, υπό την οποίαν στέναζε τότε υπόδουλος ο Ελληνισμός της Κύπρου. Ο άνισος αυτός Αγώνας διήρκεσε από το 1955 μέχρι το 1959.
Η μαρτυρική Κύπρος από την μυθική εποχή υπήρξε Ελληνική, παρά τους αγώνες και τις θυσίες των τέκνων της, δεν έχει γευθεί ακόμη την χαρά της ελευθερίας και την πολυπόθητη ΕΝΩΣΗ της με την μητέρα Πατρίδα. Παρά το ότι επεχείρησε δεκάδες φορές ν’ αποτινάξει τους κατακτητικούς ζυγούς και να σπάσει τα δεσμά της δουλείας, έχοντας ποτίσει με το αίμα των παιδιών της το δένδρο της Ελευθερίας.
Για να μαθαίνουν οι νέοι μας, ας δούμε πώς και γιατί ξεκίνησε αυτός ο άνισος και τιτάνιος αγώνας των αδελφών μας Κυπρίων. Όπως έχει προαναφερθεί, τότε η Κύπρος στέναζε υπόδουλη υπό τον Άγγλο αποικιοκράτη και κατακτητή. Το 1952 είχε προηγηθεί η διεξαγωγή του Δημοψηφίσματος των Ελληνοκυπρίων, για την αυτονομία τους και την ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την μητέρα Πατρίδα. Στο Δημοψήφισμα αυτό το 96% των Ελλήνων είχε ψηφίσει υπέρ της αυτονομίας και ΕΝΩΣΗ της Κύπρου.
Αντιπροσωπεία Ελληνοκυπρίων μετέβη στην Αγγλία για να επιδώσει στον τότε υπουργό Αποικιών Χόπκινς το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος. Ο Άγγλος υπουργός Αποικιών απάντησε επί λέξει με την προσβλητική φράση λέγοντας «Τι θέλουν τέλος πάντων αυτοί οι Ελληνοκύπριοι, αυτοί δεν είναι Έλληνες είναι μπάσταρδοι απόγονοι πειρατών». Αυτή η προσβλητική φράση για την Κύπρο και την Ελλάδα απετέλεσε την σταγόνα η οποία ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής των αδελφών μας Κυπρίων, οι οποίοι πλέον αποφάσισαν να πάρουν την τύχη στα χέρια τους με τον ένοπλο αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α..
Ας μην επηρεαζόμαστε σήμερα από το πώς εξελίχτηκε και πού κατέληξε, αυτός ο τιτάνιος και ιερός αγώνας και πού τον οδήγησαν τα σφάλματα, η ιδιοτέλεια, ο καιροσκοπισμός και η ανικανότητα προδοτών μικροπολιτικάντηδων, οι οποίοι κατά καιρούς χειρίστηκαν αυτό το μεγάλο Εθνικό θέμα, τόσο εδώ στην μητροπολιτική Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Όλες οι κατά καιρούς πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδος και Κύπρου, χρησιμοποίησαν αυτό το τόσο σοβαρό Εθνικό θέμα, ως εφαλτήριο για την επίτευξη μικροπολιτικών επιδιώξεων.
Για το ατυχές τελικό αποτέλεσμα του Αγώνα, δεν φταίνε οι Κύπριοι αδελφοί μας και οι ήρωες της Ε.Ο.Κ.Α. οι οποίοι δεν ηττήθηκαν από τον δυνάστη Άγγλο κατακτητή. Οι αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. αγωνίστηκαν για την επιτυχία του ιερού σκοπού που ήταν η ΕΝΩΣΗ με την Ελλάδα.
Στρατιωτικός αρχηγός του αγώνα ήτο ο απόστρατος Κύπριος Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, ο θρυλικός Γεώργιος Γρίβας – Διγενής. Την πολιτική διεύθυνση του αγώνα είχε η Εθναρχούσα Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου. Πριν εκραγεί αυτός ο ιερός αγώνας, η Εκκλησία, επί σειρά ετών, αθόρυβα και μεθοδικά είχε προπαρασκευάσει την Κυπριακή νεολαία, γι’ αυτόν τον αγώνα. Οι Χριστιανικές Κυπριακές Ορθόδοξες Οργανώσεις Ο.Χ.Ε.Ν. (Οργάνωση Χριστιανικής Ένωσης Νέων – Νεανίδων), η Χριστιανική Οργάνωση Π.Ο.Θ.Ο.Ι. (Παγκύπρια Οργάνωση Χριστιανικών Ορθοδόξων Ιδρυμάτων), καθώς και τα Κατηχητικά Σχολεία (όλων των βαθμίδων Εκπαιδεύσεως) είχαν πυρώσει τις καρδιές και τις ψυχές των νέων της Κύπρου και τους είχαν προπαρασκευάσει πνευματικά, Εθνικά και ηθικά για ό,τι θα επακολουθούσε.
Όταν έφθασε η ευλογημένη ημέρα (1-4-1955) να ηχήσουν οι σάλπιγγες του ξεσηκωμού, όλοι οι Έλληνες της Κύπρου μας, έδωσαν το παρών και ό,τι μπορούσαν για τον ιερό αγώνα. Η μητροπολιτική Ελλάδα δεν παρέμεινε απαθής και αμέτοχη σ’ αυτόν τον ιερό αγώνα. Οι δρόμοι των Αθηνών και όλων των Ελληνικών πόλεων της επαρχίας, συγκλονίζοντο καθημερινά από τις μαθητικές και φοιτητικές διαδηλώσεις, με το ρυθμικό σύνθημα «Ε… Ε… ΕΝΩΣΗ». Η Εκκλησία, η ομογένεια και ο πνευματικός κόσμος, πλην ελαχίστων, βρέθηκαν συμπαραστάτες και αρωγοί στον ιερό αγώνα, για την Ελευθερία των αδελφών μας Κυπρίων και την ΕΝΩΣΗ.
Το νησί των Αγίων, η αιματοβαμμένη Κύπρος μας, μετατρέπεται σ’ ένα απέραντο ενεργό ηφαίστειο, το φυτίλι του ξεσηκωμού μεταδίδει την επανάσταση του Κυπριακού λαού, εναντίον των Άγγλων δυναστών, από το ένα άκρο της νήσου στο άλλο.
Η Εθναρχούσα Ορθόδοξη Εκκλησία ευλογεί, στηρίζει και εμπνέει τους μαχητές τονώνοντάς τους ηθικά και πνευματικά. Μεγάλες σύγχρονες σεπτές μορφές της Εκκλησίας της Κύπρου, ήταν ο Μακαριστός Επίσκοπος Κυρηνείας Κυπριανός, ο Μητροπολίτης Σαλαμίνος και αργότερα Μητροπολίτης Πάφου Γεννάδιος και ο οικονόμος πρωτοπρεσβύτερος πατήρ Σταύρος Παπαγαθαγγέλου, ο επονομαζόμενος «Παπαφλέσσας» του αγώνα.
Θα επιτραπεί στον γράφοντα να κάνει ειδική μνεία για τον πατέρα Σταύρο Παπαγαθαγγέλου, του οποίου ο γράφων υπήρξε πνευματικό τέκνο επί 4 1/2 έτη, που υπηρέτησε ως Αξ/κός στην Κυπριακή Εθνοφρουρά. Ο πατήρ Σταύρος είναι ο σεπτός και σεμνός ιερέας, ο οποίος μέσα από τις Χριστιανικές Οργανώσεις στρατολογούσε, μυούσε και όρκιζε στο Ιερό Ευαγγέλιο τους αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. και τους έθετε στην διάθεση του αρχηγού Διγενή για την πλαισίωση των ανταρτικών ομάδων της Ε.Ο.Κ.Α.. Για την Εθνική δράση του αυτή συνελήφθη από τους Άγγλους και εξορίστηκε.
Ελλαδίτες κληρικοί και Θεολόγοι κήρυκες της Χριστιανικής Οργανώσεως «ΖΩΗ», όπως ο μακαριστός πατήρ Ανάργυρος Σταματελόπουλος, γόνος της οικογένειας των Εθνικών αγωνιστών του 1821, βρέθηκαν στο μαρτυρικό νησί, την Κύπρο και στην πρώτη γραμμή του αγώνα, μαζί με τους ήρωες αγωνιστές, και με τα φλογερά Ορθόδοξα κηρύγματά τους πυρπολούν και συγκλονίζουν ψυχικά το μαρτυρικό νησί.
Ο θρυλικός αρχηγός του αγώνα Γεώργιος Γρίβας – Διγενής, είναι ο μπαρουτοκαπνισμένος Αξ/κός από την συμμετοχή του στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την Μικρασιατική Εκστρατεία, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον επάρατο Συμμοριτοπόλεμο. Κατευθύνει και συντονίζει τον ιερό αγώνα και την δράση των ανταρτών της Ε.Ο.Κ.Α. στα βουνά, στις πόλεις και τα χωριά, με μοναδική δεξιοτεχνία, η οποία αποτελεί μοναδικό και σπάνιο παράδειγμα παγκόσμιο, διεξαγωγής ανταρτοπολέμου σε περίκλειστο εδαφικό χώρο (νήσος Κύπρος). Επί 4 συνεχή έτη δράσεως ανορθόδοξα κατεδιώκετο από μία από τις πλέον ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις της εποχής και του κόσμου (Αγγλική Αυτοκρατορία) και παρέμενε ασύλληπτος, χωρίς να μπορέσουν να εντοπίσουν ούτε το κρησφύγετό του οι κατακτητές, προξενώντας τους τεράστιες υλικές φθορές με την ανορθόδοξη δράση των αγωνιστών ανταρτών της Ε.Ο.Κ.Α..
Όλοι αυτοί οι σύγχρονοι Εθνομάρτυρες του Κυπριακού Ελληνισμού, είτε άφησαν την τελευταία τους πνοή στα πεδία των μαχών, στα σαμποτάζ, στις αγχόνες των Κυπριακών φυλακών που είχαν στήσει και χρησιμοποιούσαν οι αποικιοκράτες κατακτηταί Άγγλοι μεσούντος του 20ού αιώνος, είτε φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν ανελέητα με μεσαιωνικές μεθόδους.
Σήμερα, ο εχθρός (Τουρκία) ευρίσκεται εντός των τειχών και με την γνωστή Οθωμανική δολιότητα επιχειρεί να εκτουρκίσει, το παράνομα κατεχόμενο από το 1974 Β. τμήμα της Κύπρου. Ό,τι Όσιο και Ιερό υπάρχει στο μαρτυρικό νησί, από τους μυθικούς χρόνους και αποδεικνύει την Ελληνικότητα του νησιού, βεβηλώνεται, καταστρέφεται ή αφανίζεται από προσώπου γης. Σύγχρονοι Μέττερνιχ, Φαλμεράιερ και διεθνείς τυχοδιώκτες μας προτρέπουν (Έλληνες – Κυπρίους) και μας εκβιάζουν να συμβιβαστούμε και να εκποιήσουμε τα ΟΣΙΑ και ΙΕΡΑ μας σε «τιμές ευκαιρίας», ξεπουλώντας Πατρίδα, Ορθοδοξία, ήρωες, ανθρώπινα δικαιώματα, Διεθνές Δίκαιο, την εδαφική ακεραιότητα και την Δημοκρατία.
ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
Ταξίαρχος ε.α.
Επίτιμος Πρ/δρος. Λ.Ε.Κ Θεσσαλίας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/agwnas-ths-eoka-to-epos-tou-ellhnismou-ths-kuprou#ixzz3W35MZOQe