Από την ομιλία του Γενικού Γραμματεά της Χρυσής Αυγής στην Βουλή (24 Απριλίου 2015)
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, δεν θα χρειαστώ τα δεκαπέντε λεπτά, ίσως ούτε πέντε. Όλα ελέχθησαν σήμερα εδώ. Αναπτύχθηκαν τα επιχειρήματα και της μίας και της άλλης πλευράς.
Απλά, επιγραμματικά, θα αναφερθώ και εγώ ότι καλούμεθα σήμερα να ψηφίσουμε μία Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, την οποία φέρνει προς ψήφιση μια Κυβέρνηση, η οποία κατήγγειλε με όλη τη δύναμή της τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, είκοσι επτά τον αριθμό στο παρελθόν, τις οποίες έφερνε τότε η Συγκυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, η Συγκυβέρνηση του μνημονίου.
Από την άλλη πλευρά το να καταγγέλλεται από πλευράς της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ η κατάθεση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου είναι πραγματικά οξύμωρο, είναι πραγματικά, θα έλεγα, προκλητικό, αφού αυτή η Συγκυβέρνηση των δύο κομμάτων το έχει κάνει κατ’ επανάληψη. Σήμερα καλούμεθα να ψηφίσουμε -και θα ψηφίσουμε αργότερα- με ονομαστική ψηφοφορία. Και δεν θα υπάρξει καμία έκπληξη, αφού διατεταγμένες είναι οι δυνάμεις των κομμάτων και διατεταγμένα ψηφίζουν. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση με επιχειρηματολογία να ανατραπεί η απόφαση η κυβερνητική.
Ακόμη και ο Δημοσθένης να ερχόταν εδώ και να αποδείκνυε με ακλόνητα επιχειρήματα ότι πρέπει να καταψηφιστεί αυτή η Πράξη, πάλι δεν θα καταψηφιζόταν. Σύμφωνα με αυτήν, λοιπόν, πρόκειται να δεσμευτούν τα αποθεματικά των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, καθώς και άλλων δημοσίων οργανισμών. Και αυτό πρέπει να γίνει, όπως αναφέρθηκε από τον αξιότιμο κύριο Υπουργό, για λόγους εθνικής ανάγκης.
Το ερώτημα που τίθεται πάνω απ’ όλα είναι αν υπάρχει εθνική ανάγκη και τι εννοούμε εθνική ανάγκη. Είναι εθνική ανάγκη η δόση στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Εμείς νομίζουμε πως όχι.
Και το πρόβλημα που τίθεται είναι: Εάν δεν υπήρχαν αυτά τα αποθεματικά, δεν θα υπήρχαν λεφτά για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Άρα μεγαλύτερη εθνική ανάγκη είναι για την Κυβέρνηση, μια κυβέρνηση υποτίθεται της Αριστεράς, να πληρωθεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, παρά οι μισθοί και οι συντάξεις του ευρύτερου δημοσίου τομέως.
Αναφέρθηκε ακόμη ότι η όλη ενέργεια αυτή είναι ένας εσωτερικός δανεισμός. Όπως συνηθίζω, θα αναφερθώ και πάλι στην ιστορία, σε έναν «εσωτερικό δανεισμό» στη διάρκεια της Επαναστάσεως του 1821, όταν πολιορκείτο το Μεσολόγγι. Τότε κάλεσαν τους κατοίκους του Ναυπλίου να δώσει ο καθένας από το υστέρημά του, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για την άμυνα του Μεσολογγίου. Τότε, βρέθηκε μια ζητιάνα από το Αϊβαλί, η οποία ήταν χήρα, της είχαν δολοφονήσει το σύζυγο και όλη την οικογένεια, και έδειξε την ασημένια βέρα της. Ήταν η περίφημη Ψωροκώσταινα, που με τον τρόπο αποκαλείται το ελληνικό κράτος από τότε.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα, το οποίο ξεφεύγει από τα όρια της σημερινής ψηφοφορίας. Απ’ όλους αυτούς οι οποίοι θησαύρισαν όλες αυτές τις δεκαετίες σαν τρωκτικά του κράτους, παίρνοντας κρατικές προμήθειες, βρέθηκε ένας, σε αυτήν την έκτακτη ανάγκη που διαρκεί χρόνια, να πει «Δίνω τόσα εκατομμύρια για την εξυπηρέτηση του χρέους»; Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν βρέθηκε κανείς.
Και θα το πω ευθέως: Η μεγαλοαστική τάξη αυτής της χώρας είναι πέρα για πέρα προδοτική! Αυτό δείχνουν τα γεγονότα, εκτός εάν υπάρχει κάποια εκ του αντιθέτου σχετική πληροφορία.
Τότε, λοιπόν, γινόταν εσωτερικός δανεισμός για το Μεσολόγγι. Και θέλω να ρωτήσω τώρα: Είναι δυνατόν η δόση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να είναι το Μεσολόγγι; Αυτή είναι η εθνική ανάγκη; Και εάν υπήρχε εθνική ανάγκη, αυτός ήταν ο τρόπος, κύριε Υπουργέ, προκειμένου να εξυπηρετηθεί, δηλαδή μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου, ή θα έπρεπε με σύμπνοια όλοι εδώ μαζί, ενωμένοι, να θέσουμε το θέμα ότι είναι εθνική ανάγκη, ναι, για να πούμε «Όχι» στους τοκογλύφους, για να επιστρέψει η εθνική κυριαρχία στη χώρα, που έχει εκχωρηθεί με το μνημόνιο, για να καταγγελθεί το μνημόνιο; Τότε δεν θα βρισκόταν κανείς μέσα σε αυτήν την Αίθουσα που θα έλεγε «Όχι». Όλοι θα συμφωνούσαν. Αλλά με αυτήν τη μεθόδευση, με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, το πράγμα σίγουρα πάει αλλού.
Ας μιλήσουμε για εσωτερικό δανεισμό και ας πάμε στα 1922. Θέλω να αναφέρω το παράδειγμα της εντιμότητος ενός κοινοβουλευτικού ανδρός και να σταθούμε στο παράδειγμα αυτό και να το συγκρίνουμε με όλους αυτούς, που όπως κατήγγειλε ο Αντιπρόεδρος της Βουλής, ο αξιότιμος κ. Μητρόπουλος, πολιτικοί όντες, πλην της Χρυσής Αυγής -ούτε ένας-, έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Είμαστε, λοιπόν, στα 1922. Η Ελλάς αιμορραγεί. Υπουργός Οικονομικών είναι ο Πρωτοπαπαδάκης, ο οποίος αποφασίζει να κόψει τη δραχμή στα δύο, δηλαδή να δεσμεύσει το 50% των καταθέσεων. Δεν έχει αυτός καταθέσεις στην τράπεζα. Έχει ένα μεγάλο ακίνητο στο κέντρο των Αθηνών. Το υποθηκεύει την προηγούμενη μέρα για διακόσιες πενήντα χιλιάδες δραχμές, μυθώδες ποσό τότε, και την επόμενη μέρα έχει εκατόν είκοσι πέντε χιλιάδες. Δίνει αυτός το παράδειγμα. Έχουμε τέτοια παραδείγματα εδώ; Νομίζω πως όχι.
Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η Χρυσή Αυγή επιμένει στη θέση της. Το χρέος είναι επαχθές. Και επαχθές είναι ένα χρέος το οποίο πήγε όχι προς όφελος του λαού, αλλά προς όφελος μιας ολιγαρχίας, η οποία ακόμα υπάρχει και τυραννά τον τόπο. Σίγουρα δεν πρόκειται να λυθεί το πρόβλημα με κινήσεις ουσιαστικές μεν, αλλά μέχρι στιγμής εντυπωσιασμού, όπως η σύλληψη για ολίγες ώρες του υιού Μπόμπολα.
Η Χρυσή Αυγή θεωρεί το χρέος επαχθές και πιστεύει ότι η σημερινή Κυβέρνηση θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή να το καταγγείλει, όπως είχε δεσμευτεί προεκλογικά. Επιμένει η Χρυσή Αυγή στην καταγγελία του μνημονίου και, όπως ακριβώς καταψηφίζαμε τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, όταν ήταν στην κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, έτσι θα καταψηφίσουμε και αυτήν την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.”
Ν. Γ. Μιχαλολιάκος
Γ.Γ. Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή
Πολιτικός Κρατούμενος
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/n.-g.-michaloliakos-h-chrush-augh-epimenei-sth-thesh-ths#ixzz3Yyp5GdZ6