Θεωρώ ότι κάποιες φορές τα λόγια είναι περιττά. Υπάρχουν κάποιες φυσιογνωμίες στην παγκόσμια ιστορία που και να μπεις στην διαδικασία να συνηγορήσεις γι’ αυτές είναι ύβρη. Είναι οι άνθρωποι των οποίων το έργο είναι τόσο μεγαλειώδες, τόσο σημαντικό, τόσο διαχρονικό που χωρίς να αναλυθεί καν, χαράσσεται στο υποσυνείδητο μας. Όταν μιλάς γι’ αυτούς διακατέχεσαι από ένα περίεργο αίσθημα δέους, υπερηφάνειας, συγκίνησης, θαυμασμού… Είναι οι άνθρωποι των οποίων οι πράξεις ξεπερνούν τα όρια του δυνατού, κάνοντας την υπέρβαση που θα τους δώσει την θέση που τους αρμόζει στο πάνθεον των Ηρώων. Στις μέρες μας που οι νέοι πλανώνται και δεν νοιάζονται για τίποτα παραπάνω εκτός απ’ το έργο τους, οι οικογένειες χάνουν τις πατροπαράδοτες αρχές, η κοινωνία παραπαίει και αξίες που ακολουθούσαν τον Ελληνισμό αρχίζουν να σβήνουν, σ’ αυτές τις σκοτεινές ημέρες, σε αυτόν τον κόσμο πολιτιστικών και πνευματικών ερειπίων έχουμε ανάγκη από ηρωικά πρότυπα πιο πολύ από ποτέ…
Ένα τέτοιο πρότυπο Ήρωα για εμάς είναι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Είναι η προσωπικότητα που αντανακλά όλα τα στοιχεία που συνθέτουν τον ηρωισμό. Δεν θα ήθελα να αναλύσω τόσο τα ιστορικά στοιχεία. Θα προτιμούσα να δώσω βάρος στην ίδια την προσωπικότητα. Η αλήθεια είναι ότι την 25η Μαρτίου του 1821 το Ελληνικό Γένος, το ταλαιπωρημένο, το απαξιωμένο, το κατακτημένο, το πάμφτωχο Ελληνικό Γένος, θα μάζευε τα κομμάτια του και θα ξεκινούσε μια προσπάθεια που σε καμία περίπτωση δεν ήξερε την εξέλιξη της. Πρέπει όλοι μας να αναλογιστούμε την αξία του εγχειρήματος αυτού, που μας αποδεικνύει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η λογική και οι ψυχροί υπολογισμοί τέτοιων καταστάσεων μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Αυτό που προέχει είναι η πίστη και η αφοσίωση στον τελικό σκοπό. Στα μάτια μου, ανάμεσα στους Τιτάνες που πάτησαν τα χώματά μας, αυτός που ξεχωρίζει δεν είναι άλλος από τον Γέρο του Μοριά.
Διαβάστε περισσότερα στην Αντεπίθεση
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/mneia-ston-gero-tou-mwria#ixzz3Z9jSbHfF
