«Δεν νοείται κράτος Δικαίου χωρίς τον σπουδαιότερο κυρωτικό μηχανισμό της Αρχής της νομιμότητας, που είναι η Δικαιοσύνη. Και δεν νοείται Δικαιοσύνη, χωρίς την, κατά το Σύνταγμα, ανεξαρτησία της» δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, υποδεχόμενος, προ ολίγων ημερών, εκπροσώπους της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, στο Προεδρικό Μέγαρο.
Όπως σημείωσε ο κ. Παυλόπουλος, οι απόψεις του για τη Δικαιοσύνη είναι διαχρονικός γνωστές, υπό την προγενέστερη ιδιότητά του, προσθέτοντας ότι παραμένουν οι ίδιες και σήμερα, καθότι ενισχυμένες κατά την άσκηση των καθηκόντων του ως Προέδρου της Δημοκρατίας. Μάλιστα, υπογράμμισε ότι στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του θα κάνει ό,τι του αναλογεί, ώστε στους σημερινούς δύσκολους καιρούς η Δικαιοσύνη να ασκεί τα καθήκοντά της εντελώς ανεξάρτητη.
Τα όσα ο κ. Παυλόπουλος προανέφερε όντως αποτελούν θέσεις ορθές, αυτονόητες και κοινά αποδεκτές σε ένα κράτος δικαίου, με τις οποίες δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να διαφωνήσει. Ευχής έργον θα ήταν λόγω του ύψιστου θεσμικού ρόλου τον οποίο έχει αναλάβει, πλέον να εξελιχθεί όντως σε θεματοφύλακα των αξιών αυτών, πλην όμως το ενδεχόμενο αυτό δεν μπορεί να διαγράψει το γεγονός ότι η έως τώρα πολιτική του σταδιοδρομία έχει τάξει τον νυν Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας σε θέση μάλλον Πόντιου Πιλάτου, παρά υπερασπιστή της αρχής της Ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης.
Όφειλε ο κ. Παυλόπουλος να υπερασπιστεί την Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης όχι τώρα, όντας Πρόεδρος της Δημοκρατίας και εκστομίζοντας λεκτικές κορώνες, αλλά στο παρελθόν, εν τοις πράγμασι, όταν ήταν ανώτατο κομματικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, όταν κατείχε υψηλότατες κομματικές και κυβερνητικές θέσεις και παρά ταύτα σιωπούσε, παρέμενε απαθής και εν τέλει δια της αδράνειάς του και δια της ανοχής του συνεργούσε στον μεγαλύτερο ευτελισμό και διασυρμό του νομικού μας πολιτισμού, στην ύψιστη απόπειρα πλήρους κατάργησης της Ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης η οποία έλαβε χώρα από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους: Στην υπόθεση των διώξεων κατά του τρίτου τη τάξει πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα, του Λαϊκού-Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή.
Τότε όφειλε ο κύριος Παυλόπουλος να προτάξει την ανάγκη προάσπισης της Διάκρισης των Εξουσιών και του Κράτους Δικαίου έναντι της ανάγκης να διαφυλαχθεί η εκλογική δύναμη της Νέας Δημοκρατίας από την αυξανόμενη επιρροή του κινήματος των Ελλήνων Εθνικιστών της Χρυσής Αυγής, στην Ελληνική κοινωνία.
Τότε όφειλε ο κύριος Παυλόπουλος να αντιταχθεί στην ωμή παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας στη δικαστική, στην καταστρατήγηση των διατάξεων του Ποινικού Κώδικα και της Ποινικής Δικονομίας, στην κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας, στην υιοθέτηση της συλλογικής ευθύνης, στις παράνομες προφυλακίσεις βουλευτών χωρίς να έχει προηγηθεί άρση ασυλίας, στη δημόσια διαπόμπευση κατηγορουμένων, στην ωμή παραβίαση συνταγματικών διατάξεων, στα τηλεφωνήματα Σαμαρά και Αθανασίου στους Δικαστές και εν τέλει στην ύψιστη πράξη πολιτικής και όχι μόνον αλητείας, η οποία θα αποτελεί αιώνιο στίγμα στην προσωπική διαδρομή των φυσικών και ηθικών αυτουργών της, στο περίφημο εφεύρημα της «εγκληματικής οργάνωσης» που οδήγησε στη δολοφονία δύο νέων ανθρώπων, στη φυλάκιση δεκάδων άλλων και στην στοχοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων οπαδών και ψηφοφόρων ενός νομίμου πολιτικού κόμματος .
Τότε όφειλε ο κύριος Παυλόπουλος να προτάξει την πανεπιστημιακή του ιδιότητα, την εξέχουσα θέση του στο νομικό κόσμο και εν τέλει το κύρος, την προσωπικότητα και την συνείδησή του έναντι της ιδιότητας του κομματικού στελέχους της Νέας Δημοκρατίας, όταν ο Σαμαράς ,την επομένη των παρανόμων -λόγω μη άρσης της ασυλίας τους- συλλήψεων του Γενικού Γραμματέα και βουλευτών της Χρυσής Αυγής έκανε από το εξωτερικό την εμετική, κατάπτυστη δήλωση-κόλαφο για κάθε έννοια δημοκρατίας και νομικού πολιτισμού ότι «θα εξαφανίσουμε την Χρυσή Αυγή από την πολιτική ζωή του τόπου»
Δυστυχώς, ο κύριος Παυλόπουλος ΔΕΝ αντέδρασε ως όφειλε. Ανέχτηκε, αδράνησε, έμεινε απαθής στις θλιβερές πολιτικές και παραδικαστικές μηχανορραφίες Σαμαρά-Δένδια-Αθανασίου. Και ως εκ τούτου, διά της παραλείψεώς του ευθύνεται. Φάνηκε, τότε, κατώτερος των περιστάσεων .Και σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν προασπίστηκε την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, όπως ευελπιστεί ότι θα το πράξει τώρα, με βάση τις πρόσφατες δηλώσεις του.
Πλέον, οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Η έναρξη της περίφημης «δίκης της Χρυσής Αυγής» σηματοδοτεί την αντίστροφη μέτρηση για την οριστική κατάρρευση της σκευωρίας Σαμαρά-Δένδια-Αθανασίου, την πανηγυρική αθώωση και δικαίωση της Χρυσής Αυγής ,αλλά και την αποκατάσταση της νομιμότητας ,του κύρους της δικαιοσύνης, και της ορθής διάκρισης των εξουσιών.
Ο κύριος Παυλόπουλος ,εκ του θεσμικού του πλέον ρόλου ως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, έχει την ευχέρεια να προασπιστεί εν τοις πράγμασι την Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, να καταστεί όντως θεματοφύλακας της ορθής λειτουργίας του θεσμών και των νόμων και να περισώσει ό,τι είναι δυνατόν από την υστεροφημία του. Στο χέρι του είναι να καταγραφεί στην ιστορία όχι ως «Πόντιος Πιλάτος» αλλά ως Πρόεδρος όλων των Ελλήνων.
Γιώργος Χασιώτης – Δικηγόρος
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-neos-proedros-ths-dhmokratias-enwpion-twn-euthunwn-tou#ixzz3Z9l2OKOI