Το να επιζητεί ο οποιοσδήποτε από τον Σαμαρά να κρατήσει μια καθαρά πατριωτική στάση, η οποία να μην συνδέεται με τα στενά συντηρητικά του συμφέροντα και την ασταθή ψυχική του διάθεση, αποτελεί όνειρο απατηλό.
Απευθυνόμενος πριν από λίγες ημέρες στα στελέχη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Στρασβούργο, δήλωσε εντελώς υποκριτικά στην αρχή ότι «Δεν βρίσκομαι εδώ για να επικρίνω την σημερινή κυβέρνηση στην χώρα μου», αλλά στη συνέχεια δεν έκανε τίποτα άλλο από το να επιτίθεται στην σημερινή συγκυβέρνηση, όχι ως υπερασπιστής του Ελληνικού Λαού αλλά ως υπηρέτης των συμφερόντων των δανειστών.
Ιδού ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα: «Υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση ότι η Ελλάδα απομακρύνεται σήμερα από την υπόλοιπη Ευρώπη. Και είναι καθήκον μου να αποτρέψω αυτή την καταστροφική πολιτική», «οι πολιτικές της νέας κυβέρνησης οδηγούν σε ασφυξία την οικονομία μας», «Μου προκαλεί θλίψη το γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση αντιστρέφει την πορεία της χώρας στην δημοσιονομική προσαρμογή, αντιστρέφει τις μεταρρυθμίσεις και ξαναγυρνά πίσω σε εξάρτηση από δανεικά χρήματα», «Ας μην αφήσουμε λανθασμένες πολιτικές των τελευταίων λίγων μηνών να καταστρέψουν ό,τι επιτεύχθηκε με κόπο μέχρι τώρα».
Τα λεγόμενα του έμοιαζαν με καρικατούρα του λόγου του Μάρκου Αντώνιου στην τραγωδία «Ιούλιος Καίσαρας» του Σαίξπηρ. Λέω, δηλαδή, «καλά λόγια» για τον αντίπαλό μου με απώτερο σκοπό να τον θάψω. Ζητώ «βοήθεια» για την Χώρα μου προκειμένου να θάψω τον πολιτικό μου αντίπαλο. Άλλο Σαίξπηρ, όμως, και άλλο Αντωνάκης… Γι αυτό και η καρικατούρα Σαιξπηρικής τεχνικής δεν ήταν στην πραγματικότητα τίποτα άλλο από ένα ανατριχιαστικό, αηδιαστικό και εμετικό κήρυγμα δωσιλογισμού και ραγιαδισμού. Ήταν τόσο προκλητικά ξενόδουλος, ώστε δεν βρήκε να ψελλίσει ούτε μια λέξη εναντίον των κυβερνήσεων της Ε.Ε. και των διεθνών τοκογλύφων.
Φερόμενος σαν ζητιάνος δίνοντας όλα τα δίκαια στους ξένους και όλο το ανάθεμα στην κυβέρνηση Τσίπρα, δίνοντας της έτσι μια πολιτική υπεραξία και μια (ψευδή) εικόνα αντιμνημονιακής αντίστασης που δεν δικαιούται ουσιαστικά. Σ΄ ένα μόνο πράγμα τους έριξε άδικο. Στο ότι δεν στήριξαν επαρκώς τον ίδιο, έτσι ώστε να εξακολουθεί σήμερα να παριστάνει τον πρωθυπουργό ως αχυράνθρωπος των ξένων. «Κι εγώ ο ίδιος, προφανώς, έχω κάποια παράπονα με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε η κυβέρνηση μου και η Χώρα κατά τους τελευταίους μήνες της διακυβέρνησής μας», δήλωσε, αλλά ως καλός και υπάκουος υπηρέτης των αφεντικών του έδειξε… ανωτερότητα: «Αλλά όλα αυτά δεν έχουν κανένα νόημα τώρα. Βρισκόμαστε πάντα στο ίδιο σκάφος, παλεύουμε πάντα για τα ίδια κοινά ευρωπαϊκά ιδεώδη μας».
Επί της ουσίας, ο λόγος για τον οποίο ο Σαμαράς πήγε στο Στρασβούργο ήταν για να πείσει τους ηγέτες της Ε.Ε. και τους διεθνείς τοκογλύφους ότι αυτός είναι ο μόνος κατάλληλος άνθρωπος για τα συμφέροντά τους και ότι έκαναν λάθος που άφησαν τον ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει και να κρατήσουν τα όποια «δωράκια» για τον Τσίπρα. Προς το παρόν, μπορεί να προσδοκά μόνο σε στήριξή του, ώστε να παραμείνει στο τιμόνι της ΝΔ. Γι αυτό άλλωστε και προσπάθησε να εμφανιστεί ως ο μελλοντικός ηγέτης ενός φιλοευρωπαϊκού μετώπου, το οποίο όμως δεν υπάρχει: «Βρίσκομαι εδώ για να σας πω ότι οι ανοικτά φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στην Ελλάδα, ανάμεσα στις οποίες η ΝΔ, είναι η μεγάλη πλειοψηφία, θα κάνουμε τα πάντα για να κρατήσουμε την Ελλάδα στην Ευρώπη και στην Ευρωζώνη».
Βεβαίως, «τα ψωμιά» του Σαμαρά στην πολιτική σκηνή είναι μετρημένα, καθώς είναι ξεκάθαρα θέμα χρόνου η οριστική αποκαθήλωσή του. Το τέλος του θα είναι αξιοθρήνητο και θλιβερό, εφάμιλλο της αποτυχημένης προσωπικότητάς του και της νοσηρής συμπεριφοράς που τον διακατέχει, αφού ακόμα και όσοι μένουν προσκολλημένοι δίπλα του, λόγω της τωρινής ηγετικής του θέσης στη ΝΔ, θα τον εγκαταλείψουν μόλις την απωλέσει, αφήνοντάς τον στην πάσης φύσεως μοναξιά που θα τον τυλίξει για πάντα.
Γιώργος Μάστορας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/prutanhs-tou-ragiadismou-o-samaras#ixzz3ZG1roJrf