Η Ελληνοκεντρική παιδεία ήταν ο θεμέλιος λίθος της Ελληνικής κοινωνίας μέχρι την εποχή της μεταπολίτευσης. Είχε, βέβαια, τα προβλήματά της, ο πυρήνας της όμως ήταν στηριγμένος πάνω σε αμιγώς Ελληνικό τρόπο σκέψης και στηριζόταν στις Ελληνικές Αξίες.
Μετά την μεταπολίτευση αρχίζει η απαξίωση του θεσμού και το ράβε-ξήλωνε του παιδαγωγικού συστήματος. Μέσα σ’ αυτό το σύστημα εισχωρεί ο συρφετός ενός αριστερίστικου, δήθεν “μοντέρνου” τρόπου σκέψης, που προέρχεται είτε από ξένα εκπαιδευτικά μοντέλα, είτε από την στρεβλή κουλτούρα των αριστεριστών Ακαδημαϊκών και εκπαιδευτικών, που ως πνευματικοί ταγοί ξεπήδησαν μέσα από τον μύθο του Πολυτεχνείου και στοίχειωσαν την μεταπολιτευτική Ελλάδα. Απλώθηκαν σαν ένας δηλητηριώδης κισσός σ’ όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, μην αφήνοντας να ξανανθίσουν Ελληνοκεντρικές σκέψεις, μην επιτρέποντας να έχουν φωνή οι γνήσιοι Ελληνικοί εκπαιδευτικοί θεσμοί. Αυτό έγινε έντεχνα και με δυναμικούς ρυθμούς στα πλαίσια ενός εκσυγχρονιστικού εκπαιδευτικού μοντέλου, που θα οδηγούσε την Εκπαίδευση στην τροχιά ενός παγκοσμιοποιημένου τρόπου δομής της Παιδείας, μακριά από καθετί Εθνικό και γνήσιο Ελληνικό.
Δυστυχώς οι κυβερνήσεις στήριξαν και επιμένουν να στηρίζουν ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα, έτσι ώστε να θεμελιώσουν μέσα στην Ελληνική πολιτεία ψεύτικους πυλώνες αξιών και ιδανικών, διότι έτσι βγάζουν αμόρφωτους και άβουλους ανθρώπους, χωρίς αξίες και ιδανικά. Στόχος τους να φτιάξουν έναν κενό παγκόσμιο μαζάνθρωπο, τον οποίο θα μπορούν να χειραγωγούν και να κατευθύνουν.
Εμείς, όμως, οι “αμόρφωτοι και απαίδευτοι” Χρυσαυγίτες, όπως μας αποκαλούν, έχουμε όραμα για μια Ελληνική Παιδεία, που θα είναι ο θεμέλιος λίθος της Ελληνικής κοινωνίας. Έχουμε θέσεις για ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που θα στηρίζεται πάνω στις αρχές των Ελληνικών Παραδοσιακών Αξιών.
Το σύστημα αυτό θα έχει μια διαδοχική και αδιαίρετη δομή και θα ξεκινά από την Ενιαία Προσχολική Αγωγή. Τα Ελληνόπουλα, μέσα από τις δομές των βρεφονηπιακών σταθμών και νηπιαγωγείων, θα μεγαλώνουν εντός άρτιων υποδομών, με την φροντίδα εξειδικευμένου προσωπικού, που θα τα βοηθά με αγάπη να αναπτύσσουν τις δεξιότητές τους, θα τους δίνουν εφόδια για την ενδυνάμωση μυαλού και σώματος, μέσω Ελληνικών παιδαγωγικών προγραμμάτων. Ενώ, παράλληλα, με ευχάριστο και δημιουργικό τρόπο, θα τα βοηθούν μέσω της κοινωνικοποίησης να περάσουν στην επόμενη βαθμίδα, που θα είναι πρωτοβάθμια σχολική αγωγή. Όλη αυτή η αγωγή θα γίνεται με απλά προγράμματα δημιουργικής απασχόλησης, τα οποία σαν στόχο θα έχουν τα Ελληνόπουλα να αποκτούν την πρώτη τους αγωγή.
Συνεχίζοντας στην πρωτοβάθμια σχολική αγωγή, τον κύριο ρόλο θα έχει η άριστη εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας μέσω της σωστής γραφής και ανάγνωσης, ενώ στην συνέχεια η εμβάθυνση των παιδιών στις γλωσσικές και λογοτεχνικές αξίες της γλώσσας μας. Παράλληλα, θα διδάσκεται η γνήσια Ελληνική Ιστορία και Μυθολογία, όχι με στείρα αποστήθιση, αλλά με δημιουργική αφομοίωση και κατανόηση της πλούσιας Ιστορίας μας.
Κύριο ρόλο θα έχουν οι Μαθηματικές και Φυσικές Επιστήμες, έτσι ώστε να οξύνεται το πνεύμα των παιδιών και η επαφή με τα φυσικά φαινόμενα. Η Γεωγραφία θα πρέπει να είναι ένα μάθημα προσανατολισμού στον χωροχρόνο και να γίνεται με την βοήθεια χαρτών και με ευχάριστο τρόπο ανακάλυψης διαδραστικότητας.
Η σωματική αγωγή θα πρέπει να αναβαθμιστεί σε σχέση με σήμερα και είναι επιβεβλημένο να γίνεται σε καθημερινή βάση. Η άσκηση του σώματος και η κοινωνικοποίηση μέσα από ομαδικές αθλοπαιδιές θα κάνει τα Ελληνόπουλα πιο δυνατά, λιγότερο παχύσαρκα και περισσότερο ευτυχισμένα. Θα πρέπει, επίσης, να εισαχθεί το μάθημα “Τρόπος ζωής”, ένα μάθημα που θα βοηθά τα παιδιά να συμπεριφέρονται κόσμια, να αναβαθμίζουν και να επιζητούν την ποιότητα ζωής τους π.χ. με σωστή διατροφή και γενικά με δραστηριότητες, οι οποίες θα στοχεύουν στην βελτίωση του εαυτού τους, προσφέροντας στην σχολική κοινότητα διαμέσου της ομαδικότητας.
Η μουσική παιδεία και οι βασικές αρχές καλλιτεχνικής έκφρασης θα πρέπει να έχουν θέση στην σχολική αγωγή. Τα παιδιά θα πρέπει να αποκτούν ακούσματα και ερεθίσματα, που θα βασίζονται στην Ελληνική και Ευρωπαϊκή έντεχνη μουσική παράδοση και τέχνη. Παράλληλα, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην εκμάθηση παραδοσιακών χορών και δρώμενων και στην παρακολούθηση και συμμετοχή σε παραδοσιακά ήθη και έθιμα του Τόπου μας.
Αυτά είναι εν συντομία τα κύρια μαθήματα, στα οποία θα στηριχθεί η Ελληνική Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση για να δώσει με την σειρά της τις υποδομές, που χρειάζονται τα παιδιά στην επόμενη φάση της Δευτεροβάθμιας υποχρεωτικής εκπαίδευσης, το γνωστό Γυμνάσιο.
Σε αυτήν την βαθμίδα ο μαθητής έρχεται για να εμπλουτίσει και να εμβαθύνει σε γνώσεις και γνωστικά ερεθίσματα. Οι έφηβοι, πιο ανήσυχοι πλέον, εμβαθύνουν στις διάφορες επιστήμες, λαμβάνοντας γενικές επιστημονικές γνώσεις ενώ παράλληλα πρέπει να ασχολούνται με εργασίες πάνω σε συνθετότερες έννοιες.
Στην βαθμίδα αυτή θα ενταχθούν τα Αρχαία Ελληνικά σε απλή μορφή, που θα κάνει τα παιδιά να τα αγαπήσουν ως την γλώσσα των προγόνων τους και θα τα βοηθήσει να ανακαλύψουν ομοιότητες με την σημερινή γλώσσα. Αυτό πρέπει να γίνει με τρόπο σταδιακής εμβάθυνσης μέσω της γλωσσολογικής ανάλυσης και να δώσει την δυνατότητα στους εφήβους να ανακαλύψουν την γλωσσολογική ομορφιά των Αρχαίων Ελληνικών και την σχέση τους με την σημερινή Ελληνική γλώσσα. Παράλληλα, θα επιλέγονται για διδαχή έργα αρχαίων Ελλήνων ποιητών και συγγραφέων, από καλής ποιότητας μεταφράσεις, τα οποία θα αναλύονται εννοιολογικά, έτσι ώστε τα παιδιά να προσεγγίζουν -με τον καλύτερο δυνατό τρόπο- το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα και τους θησαυρούς αξιών και ιδανικών που πηγάζουν από τα αντιπροσωπευτικότερα έργα των σπουδαιότερων αρχαίων συγγραμμάτων.
Σε αυτήν την εκπαιδευτική βαθμίδα κύριο ρόλο παίζει η σφαιρική επιμόρφωση των Ελληνόπουλων σε βασικές επιστήμες, π.χ. φυσική, χημεία, μαθηματικά κλπ., ενώ δεν πρέπει να παραμελείται η καθημερινή εκγύμναση του σώματος και οι ομαδικές αθλητικές δραστηριότητες. Εδώ θα μπορούσε να εισαχθεί και η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας, που θα γίνεται όμως συγκροτημένα έτσι ώστε, τελειώνοντας την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, να αποκτάται και ένας βασικός κρατικός τίτλος γλωσσομάθειας, χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα φροντιστηριακό μάθημα.
Προχωρώντας, τώρα, στην λυκειακή δευτεροβάθμια εκπαίδευση, οι Έλληνες μαθητές, αφού θα έχουν πρώτα δοκιμαστεί σε τεστ δυνατοτήτων, προτιμήσεων και επαγγελματικού προσανατολισμού, θα πρέπει να χωρίζονται σ’ αυτούς που θέλουν να ακολουθήσουν Ανώτατη Εκπαίδευση και σ’ αυτούς που επιθυμούν να ακολουθήσουν Τεχνολογική Εκπαίδευση και Εκπαίδευση Παροχής Υπηρεσιών. Όσοι επιλέγουν την Ανώτατη, θα πρέπει να παρακολουθούν το ΓΕΛ και οι υπόλοιποι θα ακολουθούν τον δρόμο της Τεχνολογικής και Επαγγελματικής κατεύθυνσης μέσα από τα Τεχνικά-Επαγγελματικά Λύκεια, όπως τα εμπνεύστηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας, όταν πρώτος εκείνος οραματίστηκε τις Τεχνικές Σχολές, από όπου θα αποφοιτούν άνθρωποι με γνώσεις τεχνικές και τεχνολογικές και όχι έτσι όπως υποβαθμίστηκαν στις μέρες μας, σε λύκεια β’ κατηγορίας και αντίστοιχα μαθητές β’ κατηγορίας.
Το κάθε λύκειο θα παρέχει επιστημονική εμβάθυνση και κατάρτιση στις διάφορες επιστήμες και τεχνολογίες και θα ανοίγει τον δρόμο στους μαθητές για να συνεχίσουν στην Ανώτερη και Ανώτατη εκπαίδευση, ανάλογα με τις προτιμήσεις, κλίσεις, δεξιότητες και το μαθησιακό τους επίπεδο αλλά και την νοημοσύνη τους. Στο λύκειο ΓΕΛ ή Τεχνικό, οι μαθητές θα πρέπει να έχουν συνειδητοποιήσει ότι τους ανοίγεται ο δρόμος σε βαθμίδα ανώτερη από την δευτεροβάθμια, ενώ παράλληλα αποκτούν τα εφόδια για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Η Ελληνική πολιτεία, σ’ αυτήν την φάση, θα πρέπει να δώσει γραμμές επαγγελματικού προσανατολισμού ως προς το ποιες είναι οι ανάγκες της σε επιστημονικό δυναμικό και ποιες τεχνολογικές ειδικότητες έχει ανάγκη. Μέσα από ένα στοιχειώδη προγραμματισμό επιστημονικού και τεχνολογικού δυναμικού καθώς και δυναμικού παροχής υπηρεσιών επιτυγχάνεται η ανάπτυξη του κράτους, μειώνεται η ανεργία και αναβαθμίζονται οι παραγωγικές δομές τους.
Με ποιον τρόπο, όμως, θα εισάγονται οι μαθητές στις Σχολές της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, είναι ένα ερώτημα που απασχολεί όλη την εκπαιδευτική κοινότητα και έχει γίνει αντικείμενο πειραματισμού εδώ και χρόνια όλων των κυβερνήσεων της σύγχρονης Ελλάδας, εις βάρος των Ελληνικών οικογενειών και των μαθητών.
Τα πράγματα θα ήταν απλά αν δεν είχε εισχωρήσει στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση το αγκάθι της παραπαιδείας, το οποίο ταλαιπωρεί την Ελληνική κοινωνία και που όλα αυτά τα χρόνια έθρεψε το σύγχρονο Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Ο τρόπος εισαγωγής στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση θα έπρεπε, αφού ο μαθητής λάβει τις απαιτούμενες επιστημονικές γνώσεις, να γίνεται με τις εξετάσεις που θα δίνει (μετά το τέλος του Λυκείου) κάθε μαθητής στην αντίστοιχη ή αντίστοιχες σχολές της προτίμησής του. Κατόπιν τούτου, οι σχολές της Τριτοβάθμιας θα επιλέγουν με διαφανείς διαδικασίες τους καλύτερους, που θα μπορούν να ανταποκριθούν στις επιστημονικές τους απαιτήσεις.
Το όραμά μας είναι μια εκπαιδευτική αναγέννηση, η οποία θα προάγει σ’ όλες τις βαθμίδες ιδανικά, ηθικές αρχές και ιδεώδη. Θέλουμε να δώσουμε στις νέες γενιές δύναμη ψυχής-σώματος και πνεύματος. Να μαθαίνουν να σέβονται τον Πολιτισμό μας και τους πολιτισμούς και των άλλων λαών και να τους μαθαίνουν εποικοδομητικά. Πάνω, όμως, απ’ όλα να γαλουχηθούν με τα πρότυπα που πηγάζουν από τα Ελληνικά ήθη μέσα από τον τρόπο ζωής μας και τις βαθύτερες παραδόσεις μας. Μέσα από αυτόν τον δρόμο, οι νέοι μας θα προοδεύσουν και θα ζήσουν σε μια δυνατότερη Ελλάδα, προοδευτική, ανεξάρτητη, με έναν Λαό που θα ξεφύγει από την μίζερη ζωή του και θα σταθεί δυναμικά στα πόδια του. Άλλωστε το αξίζει και το επιτάσσει η μακραίωνη Ιστορία του. Η Ελλάδα πρέπει να ζήσει και θα ζήσει!!!
Ινώ Αλεξίου
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/to-orama-mas-gia-ena-ellhniko-paidagwgiko-susthma#ixzz3ZWp19Mf0
