Το διαπολιτισμικό μοντέλο είναι το μοντέλο εκπαίδευσης, που τα τελευταία 20 περίπου χρόνια έχει επιβληθεί και εφαρμόζεται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις ως εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και εφαρμόζεται σ’ όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης. Έχει τεθεί σε εφαρμογή από την προσχολική αγωγή με σαφείς οδηγίες για τον απόλυτο σεβασμό και αποδοχή όλων των διαπολιτισμικών θεωριών και ιδιαιτεροτήτων από την νηπιακή ηλικία και έχει επεκταθεί σ’ όλη την πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ως εκπαιδευτικός αλλά και ως γονέας παιδιών, που έχουν περάσει απ’ όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες όλα αυτά τα χρόνια, το μοντέλο της διαπολιτισμικότητας κυριάρχησε όλα αυτά τα χρόνια στην παιδεία μας, κατευθυνόμενο με έντεχνο τρόπο από την πολιτεία, η οποία το ανήγαγε σε ύψιστο ιδεώδες, υποβαθμίζοντας όλα τα παλαιότερα παραδοσιακά μοντέλα.
Τα τελευταία χρόνια στην Πατρίδα μας, η οποία σημειωτέον γέννησε τα υψηλότερα πολιτισμικά Ιδεώδη και τα προσέφερε ανά τους αιώνες στην ανθρωπότητα, σημειώνεται ένα έντεχνο και καλά οργανωμένο παιχνίδι, που έχει στηθεί στα υποτιθέμενα “διαπολιτισμικά ιδεώδη”. Αυτού του είδους δεν είναι μια εκπαιδευτική διαδικασία, η οποία μπαίνει στην πολιτισμική εμβάθυνση και μελέτη των διαφορετικών πολιτισμών, αναλύοντάς τους με κριτικό τρόπο και προσπαθώντας μέσα από την ανάλυσή τους να αντλήσει χρήσιμα συμπεράσματα. Αντιθέτως, είναι μια επιβολή διαπολιτισμικών κανόνων, τους οποίους πρέπει να ακολουθήσει πιστά το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Το υπουργείο Παιδείας, διαμέσου όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης, έδωσε οδηγίες στους εκπαιδευτικούς, οι οποίες επιβλήθηκαν, ώστε να εφαρμοστούν πιστά. Μέσα, λοιπόν, από τα κείμενα της γλώσσας και των Νέων Ελληνικών, που γράφτηκαν για να προάγουν ως ύψιστο ιδανικό τον απόλυτο και άκριτο σεβασμό προς κάθε πολιτιστική ή πολιτισμική ιδιαιτερότητα όλων των εισαγόμενων μεταναστών (λαθραίων και μη). Στους εκπαιδευτικούς δίνονταν οδηγίες αυστηρές, που τους επέβαλαν να είναι προσεκτικοί σ’ ό,τι λένε για τους μετανάστες και την κουλτούρα τους και μάλιστα να παρουσιάζουν τον πολιτισμό τους με ζήλο, χωρίς να θίγουν καθόλου την διαφορετικότητα της φυλής του πολιτισμού τους, από φόβο μη θιγούν τα παιδιά που ανήκαν στην κατηγορία των μεταναστών.
Επιπλέον, επιβαλλόταν στα Ελληνόπουλα μια άνευ προηγουμένου πλύση εγκεφάλου ως προς τον σεβασμό στην διαφορετικότητα μέσω εργασιών, διαδραστικών δραστηριοτήτων και προγραμμάτων, με στόχο να αποδεχθούν όλα αυτά τα νεοεισερχόμενα και εντελώς ξένα στοιχεία στο περιβάλλον τους. Αυτά τα προγράμματα αποτελούν μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας και είναι υποχρεωτικά από όλους.
Ωστόσο, όλα αυτά που προαναφέρθηκαν ίσως να μην είναι τόσο επικίνδυνα για τα Ελληνόπουλα και το εκπαιδευτικό μας σύστημα, αν δεν συνοδεύονταν από την πλήρη απαξίωση των Ελληνικών πολιτισμικών ιδεωδών και των στοιχείων εκείνων, που συνθέτουν την Εθνική μας κληρονομιά. Στον βωμό της πλήρους αποδοχής των μεταναστών από την Ελληνική κοινωνία, η Ελληνική πολιτεία δόμησε ένα νέο εκπαιδευτικό μοντέλο, που στήριξε καθετί πολιτισμικά και φυλετικά διαφορετικό ως υπέρτατο αγαθό και ως ένα σύγχρονο ιδεώδες, που όλα τα Ελληνόπουλα έπρεπε άκριτα να δεχθούν και να ενστερνιστούν ως δικό τους.
Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι η απομάκρυνση των Ελληνόπουλων από τα Ελληνικά ιδεώδη και τις παραδόσεις ανέθρεψε τις σύγχρονες γενιές χωρίς προσανατολισμό, χωρίς να κατανοούν τις βαθιές ρίζες του Ελληνικού πολιτισμού. Τους επιβάλλεται να σέβονται και να συμπαθούν άγνωστους πολιτισμούς και τους φορείς τους, ενώ επιμελώς δεν τους καλλιεργείται το πολιτισμικό κομμάτι, που φέρουν μέσα στο γενετικό τους υλικό. Διότι ο πολιτισμός δεν είναι μόνο απόρροια ενός περιβάλλοντος, αλλά είναι χαραγμένος μέσα στο γενετικό υλικό των Εθνών, που τον δημιουργούν.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι η σκέψη των σύγχρονων Ελληνοπαίδων ξεστράτισε από τις Ελληνικές Αξίες. Τα σημερινά παιδιά έχουν μεγαλώσει με το “ιδεώδες” της παγκοσμιοποίησης και έχουν χάσει τα δικά τους ιδεώδη. Αυτό, λοιπόν, το ξενόφερτο παγκοσμιοποιημένο μοντέλο παιδείας το έθεσαν σε εφαρμογή και το υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις και όλες οι πολιτειακές δομές των τελευταίων 40 ετών. Το υπηρέτησαν, από τα ανώτερα κλιμάκια της πολιτείας έως τους κομματικούς μηχανισμούς, πιστεύοντας ότι θα αλλοιώσουν και θα καταστρέψουν όλα τα υγιή κύτταρα του Ελληνικού Λαού.
Εντούτοις, παρά την εν λόγω οργανωμένη “διαπολιτισμική απάτη”, αυτός ο πήλινος γίγαντας άρχισε να καταρρέει. Η Ελληνική κοινωνία έχει συσσωρεύσει τόσα πολλά προβλήματα από την ανοχή της στην μεταναστευτική πολιτική των κυβερνήσεων της, που δεν μπορεί πλέον να δει με σεβασμό και επιείκεια αυτό, που προσπάθησαν να της επιβάλουν.
Οι σημερινοί Νεοέλληνες, ενήλικες και παιδιά, είδαν κατάματα ότι αυτή η ωραιοποιημένη διαπολιτισμικότητα, που “διδάχτηκαν”, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια καταπίεση, που έχουν υποστεί οι Ελληνικές οικογένειες, η οποία τους έχει επιβάλλει να σέβονται τους ξένους, την διαφορετικότητά τους, την κουλτούρα τους, ενώ οι ξένοι ουδόλως ανταποδίδουν τον σεβασμό, αντιθέτως με αλαζονεία και κτηνώδη τρόπο επιδίδονται σε βιαιοπραγίες, κλοπές, δολοφονίες, δείχνοντας έτσι τον πραγματικό τους “πολιτισμό”.
Το σαθρό αυτό οικοδόμημα της διαπολιτισμικής παιδείας καταρρέει, γιατί έχει στηριχθεί σε ψεύτικες δομές, που δεν έχουν κανένα Ελληνικό υπόβαθρο. Είναι, λοιπόν, αναγκαίο να επανέλθουν οι παιδαγωγικές αρχές μιας Ελληνοκεντρικής παιδείας δυναμικά και να αγκαλιάσουν το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Η Ελληνική Παιδεία, που οραματιζόμαστε, πρέπει να στηριχθεί στον πλούτο τον δικό της. Να προσφέρει πραγματικές και όχι πλασματικές αξίες και ιδεώδη, τα οποία θα είναι εμπνευσμένα από τα φυλετικά της αρχέτυπα. Αυτά τα ιδεώδη θα ξαναδώσουν στα Ελληνόπουλα την χαμένη τους αυτοπεποίθηση, θα τα κάνει να αισθανθούν υπερηφάνεια για την Ιστορία τους και το παρελθόν τους, θα τα βοηθήσει να ατενίσουν με αισιοδοξία ένα αξιοπρεπές μέλλον. Επιπλέον, θα τους εμφυσήσει τις μεγάλες αξίες ενός Πολιτισμού, ο οποίος υπήρξε, υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει μέσα τους, αρκεί να δοθεί το εναρκτήριο λάκτισμα για μια νέα αρχή που θα δώσει πνοή αισιοδοξίας και ζωής σ΄ έναν λαό, που θέλουν τα ξένα και εγχώρια συμφέροντα να αφανίσουν. Δεν θα το πετύχουν, βέβαια, γιατί όσο και αν προσπαθούν “η Αρχαία ψυχή ζει μέσα μας αθέλητα κρυμμένη!”.
Ινώ Αλεξίου
