Ο αναγνώστης, ο οποίος θα παρασυρθεί από τον τίτλο και θα ξεκινήσει την περιήγησή του στο κείμενο, αρχικά θα παραξενευθεί με το περιεχόμενό του. Ο αρθρογράφος περιγράφει μια σειρά από σκόρπιες και άσχετες μεταξύ τους ειδήσεις, οι οποίες αφορούν τον ξυλοδαρμό δύο ελεγκτών από άτομο που δεν είχε εισιτήριο, τις δηλώσεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου κατά του καλαθοσφαιριστή, Βασίλη Σπανούλη, την επίθεση που δέχθηκε ο Βαρουφάκης και η σύζυγός του στα Εξάρχεια, καθώς και το πιο πρόσφατο περιστατικό, το οποίο αφορά την φρικιαστική δολοφονία της 4χρονης Άννι. «Μα καλά», θα αναρωτηθεί ο απορημένος αναγνώστης, «η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ που κολλάει σ’ όλα αυτά»; Παραθέτουμε την συνέχεια του κειμένου που έγραψε ο υπάλληλος του ΔΟΛ, προκειμένου να αντιληφθεί ο καθένας πού μπορεί να οδηγήσει η παραληρηματική σκέψη:
«Ας το παραδεχθούµε. Έχουμε δίκιο αλλά και άδικο την ίδια στιγμή. Έχουμε και κάποια ψυχολογικά θέματα, νιώθουμε διαρκώς αδικημένοι και, ως γνωστόν, όταν φωνάζεις έχεις ήδη χάσει τη διαπραγματευτική σου αξία. Έχουμε μάθει από την τηλεόραση πως, αν τσιρίζεις, μάλλον κερδίζεις. Και το σημαντικότερο: Τα νεύρα μας δεν είναι καλά. Ίσως όχι άδικα, οι κοινωνίες που μας κουνάνε το δάχτυλο τόσα χρόνια ίσως να είχαν καταρρεύσει με μεγαλύτερο κρότο αν είχαν δεχθεί τόση ψυχολογική και οικονομική επίθεση – η ελληνική επινοητικότητα μπορεί να φέρνει αυθαίρετες κατασκευές και κακογουστιά, φέρνει όμως και ανθεκτική επιβίωση.
Αλλά ίσως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε δυο-τρία πράγματα για το υποσυνείδητο. Για το πώς ένας παλιός μας εφιάλτης που επιστρέφει σε λίγο στα δικαστήρια, ένας εφιάλτης που στρατηγικά κρατάει χαμηλούς τόνους στη Βουλή (πρόσφατα συμμετείχε σιωπηλά και υπάκουα για πρώτη φορά και στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής), η Χρυσή Αυγή, έχει ύπουλα νικήσει.
Έχει επιβάλει την ατζέντα της, την οχλαγωγία της, τον πυρήνα της ύπαρξής της. Γιατί αν το «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας» το ακούς συνέχεια, στο τέλος – δεν γίνεται – θα το πιστέψεις. Και θα δέρνεις/καταριέσαι/καταδικάζεις σε θάνατο όποιον είναι εναντίον σου. Μόνο που δεν γίνεται να νικήσεις 10 εκατομμύρια αντιπάλους· όσο καράτε και να ξέρεις».
Ότι στο υποσυνείδητο του εν λόγω δημοσιογράφου θα ήταν η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ «υπεύθυνη» για όλα τα περιστατικά, τα οποία είχε περιγράψει προηγουμένως, είναι κάτι που, ομολογουμένως, δεν το είχαμε διανοηθεί ούτε στον πιο ελάχιστο βαθμό.
Φαίνεται, όμως, ότι το μίσος των διαφόρων εκπροσώπων του «συνταγματικού τόξου», είτε αυτοί είναι πολιτικά πρόσωπα, είτε συστημικές γραφίδες, αποκτά ολοένα και περισσότερο χαρακτηριστικά νοσηρής φαντασίας. Κάτι αναμενόμενο, άλλωστε, όταν ο αρθρογράφος (έστω και εμμέσως και σε πληθυντικό πρόσωπο) παραδέχεται ότι «Έχουμε και κάποια ψυχολογικά θέματα» και «τα νεύρα μας δεν είναι καλά». Το αν πρέπει να επισκεφτεί έναν ψυχίατρο ή έναν νευρολόγο δεν το γνωρίζουμε, τέτοια όμως κείμενα είναι ενδεικτικά κάποιων συγκεκριμένων καταστάσεων. Γιατί μπορεί να μην γίνεται «να νικήσεις 10 εκατομμύρια αντιπάλους· όσο καράτε και να ξέρεις», υπάρχει, όμως, κάτι το οποίο είναι ανίκητο απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο, όσο δυνατός κι αν νιώθει, όση αριθμητική υπεροχή κι αν έχει: η βλακεία…
Γιώργος Μάστορας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/apisteuto-paralhrhma-kata-ths-chrushs-aughs-apo-arthrografo-tou-bhmatos#ixzz3ZwCsrP3O