Με αυτήν τη φράση ο ανατρεπτικός φιλόσοφος Νίτσε δεν είχε προφανώς στο μυαλό του τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα, όσον αφορά την κρίση των ηθών και των βασικών αξιών που για χρόνια αποτελούσαν τους βασικούς πυλώνες της ελληνικής κοινωνίας.
Παρά το γεγονός ότι στην Ευρώπη, όπως και στην Αμερική αλλά και γενικότερα στον «πολιτισμένο» δυτικό κόσμο, η πνευματική και ηθική παρακμή αποτέλεσε απότοκο μιας μακράς διαδικασίας ετών, στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο ακολούθησε μια εντελώς διαφορετική πορεία. Πιο συγκεκριμένα, μέχρι πριν μια δεκαετία συμπεριφορές και ήθη όπως η ομοφυλοφιλία, η αλλαγή σεξουαλικής ταυτότητας, η αδιαφορία για την απόκτηση απογόνων και για σχηματισμό οικογένειας, η εμμονή για την υλική αποκλειστικά ευδαιμονία καθώς και η αδιαφορία για πνευματικές ιδέες, για την ιδέα της πατρίδας, του έθνους, της συλλογικής δράσης, όχι μόνο ήταν κοινωνικά κατακριτέα αλλά έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τις προσλαμβάνουσες των Ελλήνων. Μέσα σε λίγα χρόνια η δομή της ελληνικής κοινωνίας άλλαξε δραματικά, με τρόπο ξαφνικό και απότομο. Βασικοί φορείς όπως η εκπαίδευση, τα ΜΜΕ , οι εκπρόσωποι των τεχνών φρόντισαν μέσα σε λίγα χρόνια όχι να εξαφανίσουν, αλλά να αλλοιώσουν με ύπουλο και μεθοδευμένο τρόπο το νόημα λέξεων που ειδικά για τους Έλληνες φέρουν βαρύ συναισθηματικό φορτίο.
Πρώτη και σημαντικότερη η ιδέα της ελευθερίας που είναι συνυφασμένη με την ψυχοσύνθεση του Έλληνα. Οι Έλληνες ανέκαθεν πολεμούσαν και θυσιάζονταν για την ελευθερία, εθνική και πνευματική. Πλέον, η έννοια της ελευθερίας έχει ξεπέσει σε «ελευθερία επιλογής συντρόφου» και «ιδιαίτερου τρόπου ζωής».
Στη συνέχεια, η έννοια του Έθνους. Πέραν του ότι πλέον αυτή η λέξη έχει αποκτήσει αρνητική χροιά, το Έθνος νοείται από τη διανοητική ελίτ της χώρας ως μια πρόσφατη κοινωνική κατασκευή που εξυπηρετεί τα συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων. Επομένως, εφόσον πρόκειται για προϊόν κατασκευής, κατά τον ίδιο τρόπο και η ιθαγένεια είναι μια επίπλαστη έννοια, την οποία μπορεί κάποιος εύκολα να αποκτήσει. Το νομοσχέδιο του Σύριζα για την ιθαγένεια βασίζεται σε αυτήν ακριβώς τη θεωρία, η οποία επιχειρεί να φθείρει την ιερή έννοια του Έθνους, της Πατρίδας ,του Γένους.
Η τρίτη βασική έννοια είναι η έννοια του πολιτισμού. Η τέχνη σε όλες τις μορφές της, μέχρι πριν λίγα χρόνια, αποτελούσε ένα μέσο εξύψωσης του ανθρώπου, το οποίο προσέφερε όραμα και ορμή στους ανθρώπους, ώστε να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Σήμερα, η τέχνη σκοπό έχει να υπνωτίσει τους ανθρώπους, ώστε να εθελοτυφλούν απέναντι στις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω τους και να παραδίδονται στις ευκαιριακές επιθυμίες τους.
Πέραν βέβαια των παραπάνω, πλήθος άλλων εννοιών, όχι λιγότερο σημαντικών έχει δεχθεί την ίδια αλλοίωση, την αντιστροφή των εννοιών, σύμφωνα με τον οργουελικό τρόπο έκφρασης. Πρόκειται για τις έννοιες της οικογένειας, της τιμής, του θάρρους, της παράδοσης, της πίστης, της ευγένειας, της δικαιοσύνης. Αυτή η απότομη ωστόσο αλλαγή στη δομή της ελληνικής κοινωνίας, ούτε τυχαία έγινε, ούτε αναίτια. Η δύναμη του ελληνικού λαού βρίσκεται στις παραδόσεις, στις αξίες και στα ιδανικά του. Μόνο αν χτυπηθούν αυτές οι αξίες μπορεί να υποδουλωθεί και να αποδυναμωθεί ο Έλληνας. Γι’ αυτό και φροντίζουν χωρίς σταματημό για την αλλοίωση αυτών των ιδανικών. Χαρακτηριστικά τα λόγια του Χ. Α. Κίσινγκερ, ενός από τους πρωτεργάτες αυτής της «κίνησης»: “Ο λαός των Ελλήνων είναι δύσκολος να τιθασευθή. Γι’ αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί. Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, την θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας”.
Απέναντι σε όλη αυτήν την πτωτική πορεία, η μόνη δύναμη που τολμά να αντιστέκεται και να αγωνίζεται για το Ελληνικό Έθνος είναι η Χρυσή Αυγή.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/empros-loipon-epanajiologhsh-olwn-twn-ajiwn#ixzz3d1UAcynj