Πριν από λίγες ημέρες έγινε ένα «συλλαλητήριο» στο Σύνταγμα. Αν και το κάλεσμα ήταν αρχικά ανώνυμο (μέσω διαδικτύου), τόσο η φιλοξενία του στην πρώτη σελίδα της “Αυγής” όσο και η ανοικτή πρόσκληση συριζαίικων οργανώσεων για συμμετοχή (π.χ. η συμμετοχή της συνδικαλιστικής παράταξης ΜΕΤΑ) δεν άφησαν καμία αμφιβολία για τους εμπνευστές του.
Ένα ίδιο «συλλαλητήριο» πραγματοποιήθηκε και χθες. Ο μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ επί της ουσίας ήταν αυτός ο οποίος έκανε το κάλεσμα για συγκεντρώσεις στήριξης της κυβέρνησης και καταγγελίας των δανειστών. Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που ζούμε αυτό το έργο. Το ξαναείδαμε στις μετεκλογικές διαδηλώσεις «αξιοπρέπειας», που ως γνωστόν κατέληξαν στην συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, με την οποία η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αποδέχτηκε την συνέχιση και την ολοκλήρωση της μνημονιακής πολιτικής.
Έτσι, λοιπόν, και οι διαδηλώσεις της περασμένης Τετάρτης είχαν ξεκάθαρα τον χαρακτήρα στήριξης της κυβέρνησης, η οποία είναι έτοιμη να βάλει την υπογραφή της σε μια νέα μνημονιακή συμφωνία, που θα υλοποιεί σε πρακτικό επίπεδοο αυτά τα οποία σε επίπεδο κατεύθυνσης συμφωνήθηκαν στις 20 Φεβρουάριου. Καταβλήθηκε, δηλαδή, για δεύτερη φορά προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί ο Ελληνικός Λαός ως «ντεκόρ», ως παθητικός δέκτης και χειροκροτητής της κυβερνητικής πολιτικής. Με απύθμενο θράσος η συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε ότι: «Οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα, οι λαϊκές κοινωνικές οργανώσεις δεν μπορούν να παρακολουθούν παθητικά τις εξελίξεις. Οφείλουν να δώσουν τη σκληρή πολιτική μάχη τόσο για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών της λιτότητας όσο και για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Οφείλουν να βγουν στους δρόμους και να απαντήσουν δυναμικά στους τοκογλύφους – δανειστές και στις απαιτήσεις τους να «προσκυνήσει» η χώρα, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, η νεολαία, ο λαός απέναντι στις απάνθρωπες απαιτήσεις του κεφαλαίου, που θέλει την εφαρμογή των πολιτικών της λιτότητας, της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που σκοπό έχει την αύξηση της κερδοφορίας, πάνω από τους ανθρώπους, πάνω από τα εργασιακά δικαιώματα, πάνω από την ίδια τη Δημοκρατία».
Να υποθέσουμε ότι οι τύποι αυτοί αναφέρονται σε άλλη χώρα ή απλώς έχουν αποθρασυνθεί πλήρως, στην προσπάθεια τους να υποστηρίξουν το κομματικό τους μαγαζάκι; Μια ημέρα προτού εκδώσουν αυτή την ανακοίνωση, η (δική τους) κυβέρνηση κατέθεσε νέες «βελτιωμένες» προτάσεις στους δανειστές. Οι συριζαίοι οι οποίοι καλούσαν στην διαδήλωση, καλούσαν ουσιαστικά σε στήριξη αυτής της κυβερνητικής πολιτικής. Μια πολιτική, η οποία όχι μόνο αποδέχεται το διαμορφωμένο μνημονιακό καθεστώς, όχι μόνο πετάει στα σκουπίδια τις εξαγγελίες του περιβόητου «προγράμματος της Θεσσαλονίκης», αλλά πολύ χειρότερα φορτώνει νέα βάρη στην πλάτη του Ελληνικού Λαού.
Αν το «συλλαλητήριο» αυτό δεν ήταν κατευθυνόμενο θα έπρεπε οι «άγνωστοι» διοργανωτές του να έχουν στο περιεχόμενο της εκδήλωσης και κάποιες αντικυβερνητικές αιχμές. Να καταγγείλουν την κυβέρνηση ότι υποκύπτει στις ταμειακές απαιτήσεις των διεθνών τοκογλύφων και διολισθαίνει συνεχώς, από εβδομάδα σε εβδομάδα και από συνάντηση σε συνάντηση, σε όλο και μεγαλύτερο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων. Το γεγονός, λοιπόν, ότι από το κάλεσμα απουσίαζε όχι καταγγελία αλλά έστω αιχμή κατά της κυβερνητικής πολιτικής αποκάλυψε το πραγματικό πρόσωπο των διοργανωτών, φανερώνοντας το αληθινό τους σχέδιο.
«Παίρνουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας! – Γκρεμίζουμε την λιτότητα» ήταν το σύνθημα με το οποίο έγινε το σχετικό κάλεσμα. Απίστευτο θράσος και ψευδολογία. «Γκρεμίζουμε τη λιτότητα» στηρίζοντας μια κυβέρνηση, που έχει ήδη συμφωνήσει σ΄ένα (ακόμη) πρόσθετο πακέτο μέτρων σκληρής λιτότητας, το οποίο μέχρι το τέλος είναι σίγουρο ότι θα γίνει ακόμη πιο σκληρό. Αυτό, λοιπόν, το οποίο χρειάζεται η Πατρίδα και ο Λαός δεν είναι στημένες συγκεντρώσεις δικαιολόγησης της κυβερνητικής υποχωρητικότητας, αλλά καθημερινοί Εθνικοί και Λαϊκοί Αγώνες, οι οποίοι θα αμφισβητήσουν έμπρακτα αυτήν την πολιτική υποχώρησης και ήττας.
Γιώργος Μάστορας
Υ.Γ. Για τα άλλα «συλλαλητήρια», τόσο της Πέμπτης όσο και το σημερινό, τα οποία κινούνταν στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση απ΄αυτά της προηγούμενης ημέρας, δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα, πέρα από το αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, αποτελούν μια επίδειξη εθελοδουλίας, γραικυλισμού και επαναφοράς του αισχρού Νενέκου ως «προτύπου» εθνικής και ατομικής συμπεριφοράς.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/diadhlwnontas-epi-ths-ousias-uper-ths-litothtas#ixzz3dnoTMBtH