Η βουλευτής Β΄ Αθηνών Ελένη Ζαρούλια τοποθετήθηκε στην ειδική διαρκή επιτροπή ευρωπαϊκών υποθέσεων σχετικά με τις εξελίξεις και τις προοπτικές της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Σύγκλισης. Αρχικά, η συναγωνίστρια υπενθύμισε ότι η Χρυσή Αυγή από τον Δεκέμβριο του 1996 ζητούσε δημοψήφισμα για την συνθήκη του Μάαστριχ και ότι τον Μάρτιο του 2000 ήταν το μοναδικό κόμμα, το οποία ανοιχτά τάχθηκε ενάντια στην είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία της συναγωνίστριας Ελένης Ζαρούλια:
Είναι ευρέως αποδεκτό ότι όταν μια χώρα εντάσσεται σε ενιαίο νόμισμα, εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα. Αυτό θεωρητικά θα έπρεπε να συμβεί ισοτίμως σε όλα τα κράτη-μέλη. Στην Ευρώπη η εκχώρηση αυτή δεν ήταν ισομερής, καθώς αντί απώλειας κυριαρχικών δικαιωμάτων υπήρξε επικυριαρχία ενός κράτους-μέλους, της Γερμανίας. Αντί να συγκλίνουν οι οικονομίες σε μία κατεύθυνση ισορροπίας, η ελλιπής αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης επιδείνωσε την ανισότητα και κατέστησε το ευρώ ως μέσο επιβολής κυριαρχίας των ισχυρών οικονομικά ελίτ εις βάρος των λιγότερο δυνατών οικονομιών.
Πλέον δεν μπορούμε να μιλάμε για την Ευρώπη των Εθνών, αλλά για την Ευρώπη του ενός. Το όραμα της ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης ήταν μια ενωμένη Ευρώπη που θα εργάζεται για τη διατήρηση της ειρήνης, τη δημιουργία ευημερίας και την προώθηση της δημοκρατίας. Τελικά, η ειρήνη δε διατηρήθηκε. Υπάρχει πόλεμος κοινωνικός, ψυχολογικός, οικονομικός. Η ευημερία βιώνεται σε ορισμένα μόνο κράτη-μέλη, τα υπόλοιπα βιώνουν την ανεργία, τη φτώχεια, την ανισότητα, την εισοδηματική εξαθλίωση (παράγοντες που απειλούν την πολιτική και οικονομική σταθερότητα). Η δημοκρατία είναι ανύπαρκτη, ούτε διαδικασίες διαφάνειας δεν έχουν γίνει, ούτε ενημερώσεις ούτε συζητήσεις στη χώρα μας. Η αλληλεγγύη που θα έπρεπε να υπάρχει, εξαρτάται από αναλύσει κόστους οφέλους βάσει συμφερόντων χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το κοινό μέλλον της Ευρώπης. Υπάρχει αστάθεια, ένταση και διχασμός μεταξύ ‘’καλών’’ και ‘’κακών’’ χωρών, πλούσιων και φτωχών, κυρίαρχων και υπόδουλων.
Σε αυτή τη βάση, ποιά μπορεί να είναι η εξέλιξη και ποιές οι προοπτικές της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Σύγκλισης; Πώς μπορούμε να μιλάμε για “σύγκλιση”, όταν η χώρα μας βρίσκεται διαρκώς μπροστά στο δίλημμα μεταξύ υποταγής στους Ευρωπαίους δανειστές (τοκογλύφους) στους οποίους έχουν υποθηκεύσει όλα τα περιουσιακά της στοιχεία και χάραξης πορείας Εθνικής κυριαρχίας, νομισματικού ελέγχου και πλουτοπαραγωγικής διαδικασίας. Η Ευρωζώνη όπως είναι σήμερα, όσο αποτελεί όργανο των τοκογλύφων δεν είναι βιώσιμη, δεν έχει μέλλον.
Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Σύγκλιση προϋποθέτει ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον με υψηλό επίπεδο συνοχής. Στην Ευρώπη των ημερών μας κάτι τέτοιο είναι ανεδαφικό. Υπάρχουν τεράστιες αποκλίσεις, διαφορές και αγεφύρωτα χάσματα. Οι αγορές εργασίας και τα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας δεν λειτουργούν εύρυθμα και δεν είναι βιώσιμα σε όλα τα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ. Στην Ελλάδα η αγορά εργασίας έχει πληγεί θανάσιμα, η κοινωνική πρόνοια τείνει να εκλείψει, η ανάπτυξη αποτελεί μια μακρινή όαση.
Μιλάμε για Ευρωπαϊκή Οικονομική Σύγκλιση, πως μπορεί να επιτευχθεί όταν η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ είναι σχεδιασμένη να εξυπηρετεί τις ‘’μεγάλες’’ χώρες της ΕΕ; Θα αφορά μια ‘’μικρή’’ Ευρώπη, που θα περιλαμβάνει μόνο εκείνους που είναι πρόθυμοι και ικανοί να ανταποκριθούν στα υψηλά πρότυπα. Οι υπόλοιποι που αδυνατούν να ακολουθήσουν θα υποστούν ανταγωνιστικές υποτιμήσεις νομισμάτων και πολιτικές «παρασιτισμού εις βάρος του πλησίον». Η εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Σύγκλισης θα πραγματοποιηθεί μέσω της υιοθέτησης μακροπρόθεσμων δεσμεύσεων για τουλάχιστον την επόμενη δεκαετία; Πώς θα ενισχυθεί η παραγωγικότητα και πως θα γίνεται πανευρωπαϊκά ο συντονισμός των μισθών των εργαζομένων;
Η σύγκλιση προβλέπει τη δημιουργία ενός υπουργείου Οικονομικών της ευρωζώνης, το οποίο όμως δεν θα εξισορροπεί τα εισοδήματα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών. Οι κοινωνικοί εταίροι θα εξακολουθήσουν να διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο για το μέλλον της κάθε χώρας, σύμφωνα με τις εδραιωμένες πρακτικές σε κάθε χώρα-μέλος. Πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι αυτό; Τι αναμένεται να συμβεί με την υπερφορολόγηση στη χώρα μας; Θα υπάρξει κάποια φορολογική μεταρρύθμιση προκειμένου να αμβλυνθεί η ανισότητα και επιτέλους να μην πληρώνει ο Έλληνας πολίτης τόσα πολλά σε σχέση με τους Ευρωπαίους;
Η θέση της Χρυσής Αυγής είναι ότι με την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών μπορούμε να επιδοτήσουμε την ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας, δηλαδή την πρωτογενή μας παραγωγή και ακολούθως την αναδημιουργία μιας εθνικής βιομηχανίας για να ανακάμψουμε οικονομικά.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/elenh-zaroulia-h-eurwpaikh-enwsh-egine-upocheirio-ths-germanias-binteo#ixzz3eGR4r8ZU