Οι παραστάσεις των Αρχαίων Μύθων είναι μεταφορικές, καθώς κρύβουν ψυχολογικές αλλά και μεταφυσικές νύξεις. Γνωστός είναι ο Μύθος του Σισύφου, με το αιώνιο μαρτύριό του. Καθώς ο Άνθρωπος επιθυμεί να εξελίσσεται η ζωή του προοδευτικά, δίχως να οδηγείται σε αδιέξοδο, δεν υπάρχει ίσως πιο ισχυρός τρόμος γι’ αυτόν από τον «τρόμο του κύκλου», από την αίσθηση δηλαδή ότι ματαίως γυρνά ξανά και ξανά από εκεί που ξεκίνησε. Ο Νίτσε, στην «Χαρούμενη Επιστήμη», παρουσιάζει με τον πιο ωμό, ίσως, τρόπο αυτόν τον τρόμο: «Τι θα γινόταν, αν κάποια μέρα ή νύχτα, ένας δαίμονας ερχόταν πίσω σου στην πιο μοναχική μοναξιά και σου έλεγε: “Αυτή την ζωή, όπως τώρα την ζεις και την έζησες, θα πρέπει να την ζήσεις ακόμα μια και άπειρες φορές ακόμη”. Δεν θα έπεφτες κάτω, θα έτριζες δόντια και θα έλεγες “χάσου”;».
Αυτή η φρικτή προοπτική, «ο τρόμος του κύκλου», η αναβίωση του μαρτυρίου του Σισύφου, μπορεί να αντικατοπτριστεί σε αυτό, το οποίο ζούμε στην Ελλάδα από το 2010. Τα χρόνια του Μνημονίου έχουν κάτι από τον «τρόμο του κύκλου», από το αιώνιο μαρτύριο του Σισύφου. Η τραγωδία της κρίσης, απλώς, επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, μονότονα και επαναληπτικά. Και το κυριότερο-χειρότερο, χωρίς καμία εγγύηση ότι δεν θα ξανασυμβεί. Γνώριμες, όσο και προβλέψιμες, οι καθεστωτικές φωνές, τις οποίες ακούμε: «Η Χώρα θα πρέπει να σωθεί. Γι’ αυτό οφείλουμε να καταβάλουμε σημαντικό κόστος, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος».
Εννοείται ότι μέσα στην διαδρομή της Ιστορίας υπάρχουν στιγμές κρίσης, στις οποίες τα Έθνη και οι Λαοί αναλαμβάνουν να διαχειριστούν το κόστος της. Εννοείται, επίσης, ότι στην ροή του Χρόνου υπάρχουν πόλεμοι, οικονομικές κρίσεις, φυσικές καταστροφές, με την υπέρβασή τους να αποτελεί Εθνικό, αλλά και προσωπικό, καθήκον. Όμως, οι κρίσεις δεν έχουν διαρκή χαρακτήρα. Δεν επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά. Δεν μονιμοποιούνται. Κανένας Λαός δεν μπορεί να ζει κάτω από τις δυσμενείς συνθήκες μόνιμης κρίσης και ανάλογης απειλής. Και όμως, αυτό, το οποίο ζούμε στην Ελλάδα αποτελεί μια μόνιμη κρίση. Μια διαρκή κατάλυση της Εθνικής Κυριαρχίας της Χώρας και υπονόμευση της ευημερίας του Ελληνικού Λαού. Το μαρτύριο του Σισύφου αναβιώνει ανάμεσά μας, με μια σύγχρονη μορφή. Αυτό συμβαίνει επειδή η κρίση αυτή είναι συνεχής και αυτοτροφοδοτούμενη. Οι εταίροι και οι δανειστές «βοηθούν» να μεταβαίνουμε από την μια κρίση στην άλλη, και μάλιστα όλο και πιο συχνά, σε διαρκώς μειούμενα χρονικά διαστήματα. Οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης, όλο αυτό το διάστημα, είχαν εκ των προτέρων μια προκαθορισμένη κατεύθυνση. Στην πραγματικότητα, η όλη συζήτηση αφορούσε το πώς θα αντιμετωπιζόταν ένα πρόβλημα ρευστότητας λίγων μηνών. Όλα τα τρομακτικά που ακούγονταν, για μια νέα φορολογική και περιουσιακή επιδρομή, σκόπευαν απλώς να αγοράσουν λίγο χρόνο. Γιατί μετά από λίγο χρονικό διάστημα ο «τρόμος του κύκλου» θα συνεχίσει και πάλι να γυρνά. Σε λίγους μήνες, η Χώρα θα πρέπει πάλι «να σωθεί». Θα χρειαστούν και νέες πρόσθετες παρεμβάσεις. Νέα φορολογικά μέτρα και νέα επιδρομή στην περιουσία του Ελληνικού Λαού, ο οποίος ως σύγχρονος Σίσυφος, που αιωνίως ανεβάζει την πέτρα του μαρτυρίου, θα βρεθεί ξανά, κάθιδρος, εκεί από όπου ξεκίνησε. Υπάρχουν, φυσικά, πολιτικοί και οικονομικοί λόγοι, οι οποίοι επεξηγούν γιατί ο κύκλος έγινε φαύλος. Το Μνημόνιο έχει ένα σκόπιμο πρόγραμμα αυτοτροφοδοτούμενης ύφεσης, λειτουργώντας ως κινούμενη άμμος: όσο πιο πολύ εφαρμόζεται αυτό το πρόγραμμα, τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα. Όλες, λοιπόν, οι διαπραγματεύσεις αυτό το διάστημα δεν έκαναν τίποτα άλλο, από το να υποβοηθούν να πηγαίνουμε από την μια κρίση στην άλλη. Σύντομα, πολύ σύντομα μάλιστα, θα χρειαστεί να υποστούμε ξανά το μαρτύριο του Σισύφου, τον «τρόμο του κύκλου». Και άλλοι φόροι, περικοπές, λιτότητα και ύφεση. Κι εδώ, ακριβώς, βρίσκεται το κλειδί. Γιατί, όπως ειπώθηκε και προηγουμένως, κανένας Λαός δεν μπορεί να ζει κάτω από δυσμενείς συνθήκες μόνιμης κρίσης και ανάλογης απειλής.
Αυτός ο «τρόμος του κύκλου», ο οποίος έδωσε την δυνατότητα στον ΣΥΡΙΖΑ να φτάσει από το 4% στην εξουσία, θα αποδομήσει πλήρως πολιτικά τον Τσίπρα και την παρέα του, καθώς θα αποδείξει την ανικανότητά του να αντιμετωπίσει νικηφόρα την μνημονιακή λαίλαπα. Επί του παρόντος είναι καθαρά πια θέμα χρόνου να επιβεβαιωθεί ξανά η σύγχρονη κατοχή της Ελλάδας, να ξεπουληθεί κι άλλο η Δημόσια Περιουσία της Χώρας, να περικοπούν εκ νέου μισθοί και συντάξεις, να αυξηθούν οι φόροι, με τον Σίσυφο να αρχίζει και πάλι το μαρτυρικό του ανέβασμα κυλώντας την πέτρα. Μόνο που όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει εξαϋλωθεί πολιτικά και εκλογικά, εξαιτίας της ασυνέπειάς του απέναντι στις υποσχέσεις και τις βεβαιώσεις που έδινε προκειμένου να πάρει την εξουσία, το ζήτημα της επίλυσης του προβλήματος θα πέσει στις Εθνικολαϊκές Δυνάμεις της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Σε αντίθεση με τον μυθολογικό «τρόμο του κύκλου» του Σισύφου, το προτεινόμενο πρότυπο αυτή την φορά θα είναι η φράση, και πολύ περισσότερο η πράξη, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σχετικά με τον Γόρδιο Δεσμό: ό,τι δεν λύνεται, κόβεται! ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/polemwntas-ton-tromo-tou-kuklou#ixzz3eQl4wdwm
