Δεν υπάρχει βρωμιά, δεν υπάρχει κοινωνική αναταραχή και αιματοκύλισμα, δεν υπάρχει φρικαλεότητα και πάσης φύσεως αθλιότητα, προστυχιά και αποκρουστική πράξη από αυτές που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στον κόσμο, που να μην επινοήθηκε, σχεδιάστηκε και υποστηρίχθηκε από τις δυνάμεις της δύσης. Μιας δύσης σιωνιστοκρατούμενης απ’ άκρου σ’ άκρο και από την κορυφή μέχρι τα νύχια και με επικεφαλής τις ολοκληρωτικά υποταγμένες στο σιωνιστικό λόμπυ, θλιβερές και καταρρέουσες ΗΠΑ.
Τις ΗΠΑ, που κυριολεκτικά και μεταφορικά «πάνε κατά Ισραήλ δηλαδή κατά διαβόλου» για να θυμηθούμε τη γνωστή ρήση του Μακαριστού Χριστόδουλου, που τόσο εύστοχα και θαρραλέα μας θύμισε αυτή την αρχαία, αλλά τόσο δόκιμη έκφραση, που εξηγεί την εγκληματική συμπεριφορά της τέως υπερδύναμης.
Ποιες όμως είναι αυτές οι δυνάμεις που συγκροτούν την περίφημη δύση, που τόσο μονότονα και μανικά υποστηρίζουν τα ελληνικά πολιτικά τζάκια, αλλά και οι νεόκοποι Έλληνες αμερικανοκομουνιστές;
Όποιος έχει δει την κινηματογραφική ταινία «ο μονομάχος» με τον Ράσελ Κρόου, θα θυμάται ασφαλώς την εντυπωσιακή σκηνή έναρξης του έργου. Οι Ρωμαίοι, φυσικοί κληρονόμοι του ελληνικού πολιτισμού και εκπρόσωποι του πολιτισμένου (δηλαδή εξελληνισμένου) κόσμου, βρίσκονται παρατεταγμένοι, έτοιμοι για μάχη, εναντίον βαρβαρικών φυλών του Βορρά, σε περιοχή της σημερινής Γερμανίας. Έχουν στο μεταξύ αποστείλει αγγελιοφόρο προς τους βαρβάρους για σχετικές διαπραγματεύσεις, τον οποίο και αναμένουν να τους γνωστοποιήσει την απόφαση των αντιπάλων. Αντ’ αυτού βέβαια εμφανίζεται ο κερασφόρος αρχηγός των βαρβάρων, ο οποίος αφού πλησιάζει αρκετά κοντά εκσφενδονίζει προς τις ρωμαϊκές λεγεώνες το κομμένο κεφάλι του αγγελιοφόρου. Και ακολουθεί η μάχη. Ευτυχώς για την ανθρωπότητα σε ’κείνη τη μάχη νίκησε ο πολιτισμένος κόσμος.
Η μάχη αυτή σε επίπεδο κινηματογραφικού συμβολισμού, αποτυπώνει τον διαρκή αγώνα του πολιτισμένου κόσμου ενάντια στη βαρβαρότητα.
Η υποχρέωση ανάσχεσης αυτής της βαρβαρότητας, αποκλειστικό «προνόμιο» των Ελλήνων από την έναρξη της ανθρώπινης ιστορίας, κληροδοτήθηκε από τον αρχαιοελληνικό κόσμο αρχικά στην εξελληνισμένη Ρώμη, θεματοφύλακα του ελληνικού πολιτισμικού κεκτημένου για να παραδοθεί εν συνεχεία στο ελληνικότατο Βυζάντιο.
Η διαφύλαξη δηλαδή του πολιτισμένου κόσμου, διαχρονικά υπήρξε υπόθεση ελληνική.
Έτσι, όταν αλώθηκε η Πόλη, στην πραγματικότητα δεν έκλεισε απλά ο ιστορικός κύκλος μιας ένδοξης αυτοκρατορίας και στον κόσμο επικράτησε μια άλλη τάξη πραγμάτων. Όταν αλώθηκε η Πόλη, ηττήθηκε ο πολιτισμός από τη βαρβαρότητα. Οι βάρβαροι νίκησαν όχι απλά σε μια μάχη, όπως αυτή της ταινίας, αλλά κέρδισαν τον πόλεμο εναντίον του πολιτισμού. Και σκοτάδι βαθύ έπεσε τον κόσμο.
Και το σκοτάδι βάφτισε «Αναγέννηση» τις μεσαιωνικές του φρικαλεότητες, την Ιερά Εξέταση και το δεσποτισμό του και αναχρονιστικό σκοταδισμό το λαμπρό ρωμαίϊκο πολιτισμό της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τις πατερικές διδαχές και τους βίους των μαρτύρων και των αγίων της Ορθοδοξίας.
Με τον πλούτο που λεηλάτησε έχτισε Βερσαλλίες για να δείξει πως έχει κι αυτό πολιτισμό. Έστησε πύργους του Άϊφελ για να ανταγωνιστεί τον Παρθενώνα. Έφτιαξε χλιδάτους καθεδρικούς ναούς για να επισκιάσει την Αγιά Σοφιά. Ό,τι όμως κι αν έκανε, όσο κι αν προσπάθησε, «το πιο απλό κέντημα της Ελληνίδας χωριάτισσας συνέχισε να ζυγίζε περισσότερο από όλο το χρυσάφι των Λουδοβίκων».
Αυτός λοιπόν ο «πολιτισμένος» κόσμος που προέκυψε από την ανάδειξη των βαρβαρικών φυλών της Ευρώπης σε κράτη, μετά τη συντριβή της Βασιλεύουσας, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ που είναι κι αυτές δικό τους δημιούργημα, είναι η δύση.
Και σα να μην έφθαναν όλα αυτά τα δεινά για την ανθρωπότητα, το 1789 η Γαλλική Επανάσταση «απελευθέρωσε» τις δυνάμεις του σιωνισμού που μέχρι τότε ζούσε περιθωριοποιημένος, λειτουργώντας σε κλειστά γκέτο. Όχι γιατί κάποιος τους επέβαλε να ζουν με αυτό τον τρόπο, αλλά γιατί όσο ο ελληνικός πολιτισμός ήταν στα πράγματα, είχε επιτρέψει να πέσει άπλετο φως στην παρασιτική και αντικοινωνική του δράση και ο κόσμος τους απέρριψε.
Έτσι ο σιωνισμός, αρπάζοντας την ιστορική ευκαιρία που του πρόσφερε η Γαλλική Επανάσταση με ταχύτατες κινήσεις συγκέντρωσε τον παγκόσμιο πλούτο στα χέρια του και με όπλο το χρήμα και την πανουργία του υπέταξε οικονομικά όλες τις πολιτισμικά ασπόνδυλες κοινωνίες του κόσμου.
Η δολοφονική αυτή «μέγγενη» των βαρβάρων της Ευρώπης και των βαρβάρων της Ανατολής, που στραγγάλισε γεωπολιτικά την ελληνική αυτοκρατορία του Βυζαντίου, υπό τη «σοφή» πλέον καθοδήγηση του σιωνισμού, συνεχίζει μέχρι σήμερα την καταστροφική της περίσφιγξη γύρω από τον Ελληνισμό, επιδιώκοντας την ολοκληρωτική του εξαφάνιση από προσώπου γης.
Έτσι εξηγείται η επίθεση που δέχεται σήμερα το ελληνικό κράτος σε όλα τα επίπεδα.
Έτσι εξηγείται και ο «έρωτας» των ευρωπαίων «εταίρων» μας για τους Τούρκους. Αμφότεροι απέκτησαν οντότητα και πλούτο, διαλύοντας και διαγουμίζοντας την ελληνική αυτοκρατορία των Ρωμιών. «Τούρκοι, Εγγλέζοι, Γάλλοι κι Αμερικανοί, μαζί μας σφάζαν και μας πνίγανε μαζί !!! Θα αφηγηθεί θρηνητικά η κραυγή πόνου και αγωνίας των Ελλήνων της Σμύρνης κατά τον περίφημο «συνωστισμό».
Επομένως κάθε προσπάθεια του ελληνικού έθνους να ξανασταθεί στα πόδια του πραγματικά ανεξάρτητο, προσκρούει στη συνδυασμένη αντίδραση της «Σκύλας» και της «Χάρυβδης». Των δυο τεράτων που πλέον τελούν υπό τις διαταγές του σιωνιστικού κτήνους.
Η συνειδητοποίηση όμως του από πού προέρχεται ο κίνδυνος για τον Ελληνισμό και του πως συντονίζεται η παρεμπόδιση της ανάστασής του, είναι ο μίτος που μπορεί να μας βγάλει από τον Λαβύρινθο στον οποίο μας έχουν εγκλωβίσει.
Όχι μόνον δεν ανήκουμε στη δύση, αλλά κανένα κοινό συμφέρον και καμιά κοινή πορεία δεν μπορούμε να έχουμε εμείς σήμερα με αυτούς που μας κατέστρεψαν ιστορικά και η δική τους ύπαρξη συνεπάγεται τη δική μας εξαφάνιση. Τουλάχιστον όσο εμμένουν στις ίδιες τακτικές.
Οποιαδήποτε συναλλαγή μαζί τους, αν πρέπει να γίνει για λόγους συμβατικούς, πρέπει να γίνει υπό το πρίσμα αυτού του ιστορικού πλαισίου.
Στην παρούσα πάντως χρονική συγκυρία είναι απαραίτητο να γίνει ξεκάθαρο, ότι η θέση του Λαϊκού Συνδέσμου υπέρ του «όχι» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου για την απόρριψη του προτεινόμενου μνημονίου των τοκογλύφων δεν πρέπει να εκληφθεί ως «ναι» στο μνημόνιο που προτείνει η κυβέρνηση των ΣΑΝΕΛ.
Απαιτείται γεωπολιτική στροφή άμεση και κυριολεκτικά με οποιοδήποτε κόστος προς τις νέες αναδυόμενες δυνάμεις του κόσμου, που αναγνωρίζουν τον ιστορικό ρόλο του Ελληνισμού και επιχειρούν να ξανακλείσουν τον «Γκοντζίλα» της δύσης στο κλουβί του.
Μέγιστο πρόβλημα στην εσωτερική πολιτική μας σκηνή, η απροκάλυπτη πλέον σύμπραξη και σύμπλευση των κατ’ «επάγγελμα» δυτικοφρόνων με τους αμερικανοκομουνιστές. Τα ορφανά του Μαρξ και του Στάλιν σε αγαστή συνεργασία με τους κατ’ επάγγελμα σφουγγοκωλάριους δυτικόφρονες, έχουν επιδοθεί σε ένα ανελέητο κυνηγητό του Ελληνισμού, βαφτίζοντας κάθε επίκληση ελληνικότητας: ναζισμό.
Είναι αυτό που είπε στο γνωστό του τραγούδι ο Διονύσης Σαββόπουλος:
Ολαρία ολαρά, με σουραύλια και βιολιά
θα βρεθούμε όλοι μαζί στο πανηγύρι, θα ’ναι όλη η παλιά μας
συντροφιά και θα πιούμε από το ίδιο το ποτήρι και την πιο πικρή
γουλιά
Ή αλλιώς αυτό που συνηθίζουν να επαναλαμβάνουν κοντά συχνά οι πολιτικάντηδες: «η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα».
Όμως όλα αυτά τα «παιδιά της δημοκρατίας», που έχουν βρεθεί όλα μαζί αγκαλιά για να την «προστατέψουν». Αυτά τα παιδιά που ενώ προέρχονται από δυο «αντίπαλα στρατόπεδα», τα βρίσκουν μια χαρά μεταξύ τους όταν πρόκειται να καταπατήσουν τα νόμιμα δικαιώματα της Χρυσής Αυγής. Αυτά τα παιδιά που αποδείχτηκαν, όπως πολύ εύστοχα αναφέρει κάπου μέχρι και ο… παθιασμένος «αντιφασίστας» καθηγητής Γιανναράς, μια: «σιαμαία συμφυΐα – δύο όψεις του ίδιου νομίσματος», θα πρέπει να γνωρίζουν ότι γίνονται από κοινού συνεργοί στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττει η δύση με την υποστήριξή τους.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, όποια κι αν είναι η εξέλιξη των τρεχουσών πολιτικών εξελίξεων, οι Έλληνες Εθνικιστές είναι έτοιμοι να υπηρετήσουν και να κάνουν πράξη με οποιοδήποτε τίμημα, αυτό που τόσο ποιητικά διατύπωσε ο φιλόσοφος Νίτσε, γράφοντας: «… οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους (Έλληνες), οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/oi-ellhnes-ethnikistes-etoimoi-na-pragmatopoihsoun-to-achilleio-phdhma#ixzz3eWfWjLXy