Η σημασία της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στις μέρες μας είναι κάτι που έχει μείνει ασχολίαστο και δεν έχει δοθεί η σημασία που του πρέπει. Θα ξεκινήσω με μια χιλιοειπωμένη φράση που αποτελεί τον ορισμό της τραγωδίας. «Ἔστιν οὖν τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι᾽ ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.» δηλαδή “είναι λοιπόν η τραγωδία πράξη σημαντική και ολοκληρωμένη, η οποία έχει κάποια διάρκεια, με λόγο ποιητικό, τα μέρη της οποίας διαφέρουν στη φόρμα τους, που παριστάνεται ενεργά και δεν απαγγέλλεται, η οποία προκαλώντας τη συμπάθεια και το φόβο του θεατή τον λυτρώνει από παρόμοια ψυχικά συναισθήματα”. Πόσα κοινά μπορούμε να βρούμε με τη ζωή που ζούμε στο σήμερα με την αρχαία ελληνική τραγωδία; Η κάθαρση σίγουρα δεν είναι ένα από αυτά τα κοινά.
Η ζωή του έθνους μας είναι σίγουρα μια πράξη σημαντική και ολοκληρωμένη. Είναι η ζωή μιας οντότητας όπως είναι το ελληνικό έθνος που δε θα μπορούσε παρά να είναι σημαντική. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες η ζωή του λαού μας υπάρχει τίθενται προς συζήτηση. Η σημαντικότητα της ζωής αυτής προσβάλλεται καθημερινά από χίλιους εχθρούς εντός και εκτός των πυλών. Προσπαθούν όλοι να μειώσουν τη σημασία της ελληνικότητας, δίνοντας προτεραιότητα σε άλλα σάπια ιδανικά που με τη βοήθεια της έλλειψης μαθήσεως της ιστορίας ανθίζουν δυστυχώς στα μυαλά των παιδιών μας.
Οι συνθήκες όμως αυτές πραγματώνουν τη διάρκεια αυτής της σημαντικής πάλης της επιβίωσης καθετί ελληνικού και άξιου. Οι πράξεις και οι κραυγές αγωνίας και αγώνα αποτελούν την επιτομή της σύγκρισης της καθημερινότητας μας με την αρχαία ελληνική τραγωδία. Είναι η κραυγή της μάνας που δεν έχει να ταΐσει το παιδί της, είναι ο πατέρας που έμεινε άνεργος, είναι ο νέος που έπεσε στα ναρκωτικά και μένει σε χαρτόκουτα, είναι η έφηβη που έπεσε σε κατάθλιψη, είναι το παιδί που εμφανίζει παιδική ψύχωση και νεύρωση από την ανησυχία του γι’ αυτά που ακούει στο σπίτι του, είναι ο μεσήλικας που απολύθηκε και δεν έχει να φάει, είναι ο αγρότης και ο εργάτης, είναι ο καθένας από αυτούς που ονομάζουμε μικροαστούς κι όμως περνάνε το δικό τους δράμα, τη δική τους ελληνική τραγωδία…
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου στο Αντεπίθεση.gr
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-omoiothta-ths-archaias-ellhnikhs-tragwdias-me-to-shmera#ixzz3euxeiRCc
