Η απουσία του Βαρουφάκη, το βράδυ της Παρασκευής, από την σύγκλιση και την ψηφοφορία στην Βουλή, και κυρίως η «φτήνια», με τη οποία δικαιολόγησε αυτή την απουσία, ρίχνει κι άλλο νερό στον μύλο της αναμέτρησης του εγωπαθή νάρκισσου με την κυβέρνηση. Θα μπορούσε, ίσως, κάποιος να υποστηρίξει ότι όπως ο Αγαμέμνονας θυσίασε την Ιφιγένεια και έπνευσε ούριος άνεμος για να μεταφέρει το στόλο των Αχαιών στην Τροία, έτσι και ο Τσίπρας «θυσίασε» τον Βαρουφάκη για να φτάσει το πρωθυπουργικό αεροπλάνο στις Βρυξέλλες χωρίς αναταράξεις.
Φυσικά, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο πεζή και πονεμένη και για τους δυο. Ο Τσίπρας εξαναγκάστηκε, λίγες μόλις ώρες μετά την θριαμβευτική νίκη του «Όχι» στο δημοψήφισμα, να διώξει ουσιαστικά τον υπουργό του των Οικονομικών, τον οποίο μέχρι τότε στήριζε συνεχώς με δηλώσεις του, καθώς ο Βαρουφάκης δεν του έκανε την χάρη να παραιτηθεί με δική του πρωτοβουλία. Μάλιστα, έδωσε εν ψυχρώ την πρωτοβουλία του Τσίπρα: «Λίγο μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος, μου κατέστη γνωστό ότι οι συμμετέχοντες στο Eurogroup , και λοιποί εταίροι, θα “εκτιμούσαν” την. απουσία μου από τις συνεδριάσεις του, κάτι που ο πρωθυπουργός έκρινε ότι ίσως βοηθήσει στην επίτευξη συμφωνίας. Για αυτό και αποχωρώ από το Υπουργείο Οικονομικών».
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να διακρίνει κανείς το καρφί του Βαρουφάκη: Ο Τσίπρας ζήτησε την παραίτησή του κατ’ απαίτηση των δανειστών. Δηλαδή, ο πρωθυπουργός της περήφανης επικράτησης του «Όχι», αμέσως μόλις βγήκε το αποτέλεσμα, έσπευσε να ικανοποιήσει μια απαίτηση των δανειστών, οι οποίοι έχουν φτάσει στο σημείο να του υποδεικνύουν την σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου. Άρα, πρόκειται για πρωθυπουργό υπό επιτροπεία, αφού δεν είναι σε θέση ούτε την σύνθεση της κυβέρνησης να καθορίσει, έχοντας εκχωρήσει δικαίωμα βέτο στους δανειστές.
Η «χολή», όμως, του Βαρουφάκη έχει και συνέχεια: «Είναι καθήκον μου να βοηθήσω όσο μπορώ τον Αλέξη Τσίπρα να εκμεταλλευτεί, όπως εκείνος κρίνει, το κεφάλαιο που μας δώρισε ο ελληνικός λαός μέσω του δημοψηφίσματος. Κι είναι τιμή μου η απαίτηση των δανειστών». Με άλλα λόγια, υποστηρίζει ότι οι δανειστές «τον έφαγαν» και πλέον ο Τσίπρας καλείται μόνος του να ολοκληρώσει την διαπραγμάτευση, η οποία θα κριθεί από το αποτέλεσμα, που θα φέρει.
Το αποτέλεσμα, βεβαίως, είναι ήδη γνωστό καθώς στις 30 Ιουνίου ο Τσίπρας έστειλε τις δύο επιστολές στους εκπροσώπους των δανειστών, με τις οποίες ζητά τρίτο δάνειο, ύψους 29,1 δισ. ευρώ από τον ESM, προτείνοντας ως Μνημόνιο-3 την πρόταση των δανειστών, αυτήν δηλαδή που καταψηφίστηκε στο δημοψήφισμα, με κάποιες μικρές τροποποιήσεις. Όμως, αυτές οι επιστολές του Τσίπρα φέρουν και την υπογραφή του Βαρουφάκη, αφού εγκρίθηκαν από το υπουργικό συμβούλιο. Δεν τον παίρνει, λοιπόν, να το παίζει ασυμβίβαστος «μάγκας» και «πολλά βαρύς».
Από την άλλη, η παραίτηση -στην οποία τον υποχρέωσε ο Τσίπρας- κάθε άλλο παρά τιμητική είναι γι’ αυτόν. Ήρθε, απλώς, να επιβεβαιώσει ένα γεγονός, το οποίο ήταν γνωστό από καιρό. Τον είχαν αποσύρει από την διαπραγμάτευση και μόνο τυπικά συμμετείχε στο Eurogroup, έχοντας δίπλα του πάντοτε ως επιτηρητή-«μπάστακα», τον Τσακαλώτο. Και αυτός, δεχόταν τον εξευτελισμό της περιθωριοποίησής του, δηλώνοντας με την γνωστή του αυταρέσκεια ότι ο ίδιος είναι ο επικεφαλής της διαπραγμάτευσης! Κάτι τέτοιο, επομένως, σίγουρα δεν είναι καθόλου τιμητικό για τον Βαρουφάκη. Η αποπομπή του από την κυβέρνηση έγινε την στιγμή του θριάμβου του «Όχι», με την εκτίμηση ότι ο απόηχος της νίκης στις κάλπες του δημοψηφίσματος θα σκέπαζε τους τριγμούς από τις «κλωτσιές» στον Βαρουφάκη.
Εννοείται, βεβαίως, ότι ο τελευταίος αποκλείεται «να κάτσει στ’ αυγά του». Το έδειξε, καταρχάς, το βράδυ των εκλογών όταν φόρεσε το κολλητό μπλουζάκι, καβάλησε την μηχανή του και φώναξε τις κάμερες στο υπουργείο Οικονομικών, για να κάνει διάγγελμα αρχηγικού τύπου, πριν καν μιλήσει ο πρωθυπουργός του! Δηλώσεις «εμπρηστικές», σε εντελώς αντίθετο μήκος κύματος απ’ αυτές που έκανε αργότερα ο Τσίπρας. Το να κάνουν τέτοιες δηλώσεις ο Λαφαζάνης και ο Στρατούλης δεν αποτελεί είδηση, αλλά η ιδιότητα του Βαρουφάκη -ως υπουργού Οικονομικών- έδινε αυτομάτως άλλη βαρύτητα στα όσα είπε. Την Παρασκευή έκανε την γνωστή “απόδραση” για σαββατοκύριακο στην Αίγινα. Και εδώ, όμως, έδειξε πόσο ύπουλος, δειλός και διπρόσωπος είναι. Αντί να βγει αντρίκεια, να μείνει στην Βουλή και να παραστεί στην ψηφοφορία, πράττοντας αυτό που πραγματικά πίστευε, έδρασε και πάλι με προβοκατόρικο τρόπο. «Δραπέτευσε» στην Αίγινα, με μια εντελώς φαιδρή δικαιολογία περί «οικογενειακού λόγου», λέγοντας όμως ότι αν (!) ψήφιζε, θα ήταν υπέρ της συμφωνίας. Το χειρότερο δεν είναι ότι αυτό το «ψώνιο» θεωρεί τον εαυτό του ως το κέντρο του σύμπαντος, αλλά ότι περνάει όλον τον υπόλοιπο κόσμο ως ηλιθίους, τους οποίους μπορεί να κοροϊδεύει.
Το σήριαλ μ’ αυτό το «νούμερο» θα έχει και συνέχεια. Ένας παγκοσμίως (και πανελληνίως) άγνωστος πανεπιστημιακός, γόνος μεγαλοαστικής οικογενείας, έγινε ξαφνικά «φίρμα» στην διάρκεια του καλοκαιριού των «αγανακτισμένων», το 2011. Οι πολιτικοί τυχοδιώκτες του ΣΥΡΙΖΑ, βλέποντας το επικοινωνιακό «γκελ», τον αγκάλιασαν και του έδωσαν πολιτική υπόσταση, αγνοώντας το πολύ πρόσφατο παρελθόν του ως συνεργάτη του Τζέφρυ (δεν θα ήταν, άλλωστε, ο μόνος από τα «ορφανά» του ΠΑΣΟΚ που θα μάζευαν). Το απόλυτο τίποτα, ένας τύπος του οποίου το σουλούπι παραπέμπει στις πιο «cult» βιντεοταινίες της δεκαετίας του ’80, κατάφερε να εκλεγεί πρώτος σε σταυρούς βουλευτής, χρίστηκε υπουργός Οικονομικών με τεράστιες αρμοδιότητες, χρησιμοποίησε ομιχλώδη και ακατανόητα λεκτικά και νοηματικά σχήματα, του τύπου «δημιουργική ασάφεια», αλλά στην συνέχεια έγινε βαρίδι, το οποίο πετάχτηκε εκτός κυβέρνησης. Στο μεταξύ, όμως, έφτιαξε ένα «όνομα», και θα κάνει τα πάντα (κι όταν λέμε τα πάντα, κυριολεκτούμε) για να μείνει στην επιφάνεια, έστω και ως ένας φελλός, που επιπλέει.
Γιώργος Μάστορας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-sugkroush-kubernhshs-baroufakh-tha-echei-kai-alla-spartarista-epeisodia#ixzz3fo1H6mft
