Παλαιότερα, εκτιμούσα ιδιαίτερα τον κ. Ν. Μιχαλολιάκο, εξαιτίας κυρίως των θαυμαστών οργανωτικών του ικανοτήτων. Ολόκληρη η πορεία της Χρυσής Αυγής, από μία παντελώς άγνωστη περιθωριακή εθνικιστική οργάνωση ως την ανάδυση ενός ρωμαλέου εθνικιστικού κινήματος, που βρίσκει μιμητές και στην αμερικανική και στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αποτελεί ένα αριστούργημα πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού σχεδιασμού.
Με ελάχιστα μέσα, οργανώθηκε μία “κάθοδος των μυρίων“, η οποία κατόρθωσε να διέλθει ανάμεσα στις συμπληγάδες του καθεστώτος και να ταρακουνήσει τα αφεντικά της οικουμένης, σε βαθμό ώστε να κινηθούν εναντίον της οι πιο αμείλικτες, οι πιο ισχυρές δυνάμεις του παγκοσμιοποιημένου σκότους.

Η τραγωδία [ή η προβοκάτσια] Φύσα, χρησιμοποιήθηκε ως αφορμή για να ανασχέσει την “κάθοδο” του Λαϊκού Συνδέσμου προς τον πάσχοντα Ελληνικό λαό, απομονώνοντας σε μεγάλο βαθμό την ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής από τα λαϊκά στρώματα τα οποία είχαν ήδη αρχίσει να αφυπνίζονται και να οργανώνονται πίσω από τα λάβαρα της.
Όλη η δύναμη πυρός του καθεστώτος, μυστικές υπηρεσίες, ρουφιάνοι, πράκτορες, παπαγαλάκια, κουκουλοφόροι, μπράβοι, φονιάδες, έπεσαν απάνω σε μια χούφτα ανθρώπων, που δεν ειχαν άλλο μέσον για να αμυνθούν, παρά τη δύναμη της αλήθειας…

Αν στη θέση της Χρυσής Αυγής ήταν ένα οποιοδήποτε συμβατικό κόμμα, σήμερα δεν θα μιλούσαμε καν γι αυτό. Θα είχε εξαφανιστεί.
Ωστοσο, στις πρόσφατες ευρωεκλογές η Χρυσή Αυγή έλαβε περίπου το 10% των ψήφων, χρησιμοποιώντας ως μοναδικό επικοινωνιακό μέσον για την προεκλογική εκστρατεία της, ένα καρτοτηλέφωνο που βρίσκεται στον διάδρομο των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού!
Ε λοιπον δεν χρειάζεται και τίποτε παραπάνω για να καταλάβεις το οργανωτικό θαύμα που έχει πετύχει αυτή η πολιτική οργάνωση και που χρωστιέται κατά κύριο λόγο στον Αρχηγό της.

Τελευταία όμως αρχίζω να θαυμάζω τον κ. Μιχαλολιάκο και για κάτι ακόμα, εξόν από τις αναντίρρητες οργανωτικές του ικανότητες… 
Για τη συνταρακτική απλότητα του πολιτικού του λόγου!

Χωρίς υπερβολή και προπαντός χωρίς να έχω διάθεση να κολακέψω κανέναν, αφού ούτε στέλεχος του κόμματος είμαι, ούτε προσδοκώ σε διορισμό, διαπιστώνω ότι ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής, έχει περάσει σε ένα άλλο στάδιο της πολιτικής του ωρίμανσης,
Δεν περιορίζεται πλέον να χαράζει μια πολιτική πορεία ή να συνεγείρει τα πλήθη στοχεύοντας κυρίως στα εθνικά τους αντανακλαστικά, όπως έπραττε κατά κανόνα στις δημόσιες ομιλίες του, μέχρι τον αχαρακτήριστο εγκλεισμό του στις φυλακές.
Προχωρά ένα βήμα παραπέρα, ερμηνεύοντας το γιατί και το πως, οι Έλληνες πρέπει να συνειδητοποιήσουν και να δράσουν, προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, προς ένα δύσβατο μονοπάτι, που είναι όμως το μαναδικό για να βγουν από τα αδιέξοδα της τωρινής τους φυλετικής, οικονομικής και πολιτισμικής παρακμής.

Δεν στοχεύει στο θυμικό των  μαζών, όπως κάμουν άπαντες οι λαοπλάνοι ηγετίσκοι, αλλά αντίθετα στοχεύει στο Νου και στην αίσθηση του Ορθού Λόγου, καθενός από τους ακροατές του.
Δεν απευθυνεται στο πόπολο, αλλά στον πολίτη.
Και δη στον συνειδητοποιημένο πολίτη.

Σας κοτσάρω εδώ από κατου το βιντεάκι με την τελευταία του ομιλία στη Βο[υ]λή ώστε να βγάνετε και τη δική σας γνώμη, για να μην μου λέτε μετά, ότι αυτά που θα σας γράψω παρακάτου, αναλύοντας κάποιες παραμέτρους της ομιλίας, είναι επειδή θέλω να αρχίσω το γλείψιμο…
Δεν είμαστε ρε παιδιά όλοι της κρατικοδίαιτης σπάτουλας, για να κολακεύουμε τους πολιτικούς.
Μην κρίνετε από τον εαυτό σας…