Ξεκινώ την συγγραφή αυτού του κειμένου, ξεκαθαρίζοντας ότι εκφράζει απολύτως προσωπικές απόψεις, τις οποίες όμως κρίνω απαραίτητο να διατυπώσω δημοσίως. Επειδή, όμως, η συνωμοσιολογία και η μανία καταδίωξης αποτελούν νοσηρά φαινόμενα, τα οποία ανθούν στην έτσι κι αλλιώς τόσο άρρωστη κοινωνία μας, γι’ αυτό και διευκρινίζω ότι τα όσα θα ακολουθήσουν δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση προϊόν προσυνεννόησης και δεν εκφράζουν τίποτα παραπάνω από την προσωπική μου γνώμη.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από αυτούς, οι οποίοι προκειμένου να δικαιολογήσουν την δική τους στάση υποταγής και ήττας, επιτίθενται ανέντιμα και ανήθικα σ’ εκείνους που, παρά τα όποια ενδεχόμενα λάθη τους (καθώς λάθη δεν κάνουν μόνο οι νεκροί και οι «παντοφλάκηδες»), δρουν με μόνο γνώμονα την συνέπεια απέναντι στις Ιδέες που ενστερνίζονται. Με αφορμή, λοιπόν, την – από την πρώτη στιγμή – ξεκάθαρη στάση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ υπέρ του «όχι» ακούστηκαν κάποιες κραυγές (…) αποτροπιασμού από στόματα και πένες υποστηρικτών του «ναι». Το «περίεργο» είναι ότι ο αποτροπιασμός αυτός δεν προήλθε από κάποιους φιλελεύθερους ή μαρξιστές, οι οποίοι κατήγγειλαν από την πλευρά του «συνταγματικού τόξου» την ταύτιση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ με το «όχι», αλλά από «εθνικιστές», «εθνικά σκεπτόμενους», «ελληνόψυχους», «ελληνοκεντρικούς», «ελληνολάτρες», κτλ. Οι «γυρολόγοι» (μια διπλή με «απ’ όλα», παρακαλώ…) της πολιτικής και της κοινωνίας, τα «μαθηματικά μυαλά», που από τις τέσσερις πράξεις της αριθμητικής γνωρίζουν άριστα μόνο την αφαίρεση και την διαίρεση, έκαναν μια απεγνωσμένη εκστρατεία υπέρ του «ναι». Αναφαίρετο δικαίωμά τους, αλλά στους λανθασμένους υπολογισμούς (και απολογισμούς) των πράξεών τους συμπεριέλαβαν και την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Με στόμφο, λοιπόν, οι «ξερόλες» της ζωής πληροφόρησαν εμάς τους αδαείς ότι η πολιτική μας διέπεται από… κοτέτσια (κάτι θα ξέρουν επ’ αυτού οι παριστάνοντες τα κοκόρια), ότι ταυτιστήκαμε με τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και (το σοβαρότερο ολίσθημα των «γυρολόγων» για μένα προσωπικά) ότι δεν σεβαστήκαμε -με αυτήν την «ταύτιση»- ούτε τα δύο δολοφονημένα μας αδέρφια, τον Γιώργο και τον Μάνο.
Φαίνεται ότι ο «χώρος» (πόσο σιχαίνομαι αυτόν τον όρο…) αποκτά κι αυτός τους δικούς του… Βαρουφάκηδες. Όχι μόνο γιατί κάποιοι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως το επίκεντρο του κόσμου και την αλάνθαστη έκφραση της απόλυτης αλήθειας, αλλά και επειδή αυτοί οι ίδιοι παραποιούν, όπως και ο Γιάννης με το ένα «ν», το όνομά τους, δίνοντάς του μάλιστα και «θεϊκές» ιδιότητες με αυτό το «μαγείρεμα». Για τα «κοτέτσια» και τις «κότες» δεν έχω να πω τίποτα άλλο, πέρα από το ότι κάποιοι μπορεί να σπάνε πάμπολλα αυγά, αλλά είναι ανίκανοι να φτιάξουν έστω και μια ομελέτα…
Όσο για το φοβερό «επιχείρημα» ότι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ με τις συνιστώσες του είπε «όχι», γι’ αυτόν τον λόγο η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ταυτίζεται μαζί του, δεν θα τους πούμε το αυτονόητο, ότι δηλαδή το δικό μας «όχι» είναι σε άλλη κατεύθυνση. Θα ακολουθήσουμε την… διαστημική λογική τους και θα τους πούμε ότι το δικό τους «ναι» ταυτίζεται με τον Σημίτη, τον Παπακωνσταντίνου, τον Μητσοτάκη (και το σόι του), τον Καμίνη, τον Μπουτάρη, τον Τζέφρυ, τον Βαλιανάτο, τον Λεβέντη, τον Ρουβά και μια σειρά ακόμη «κολοσσών» (το τελευταίο ωμέγα μπορεί να μπει και στην αρχή της λέξης…), οι οποίοι ξεπερνούν σε αγάπη για την Ελλάδα τους «προδότες» της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Θα βάζαμε στον κατάλογο και τον «Βούδα της Ραφήνας» (τον Κωστάκη τον Καραμανλή, ντε…) αλλά «σεβόμαστε» την παρελθοντολογική(;) προσήλωση απέναντί του από τους «γυρολόγους» της πολιτικής, που τον αποθέωναν σε παλαιότερες τηλεοπτικές εκπομπές, ως… τεράστιο εθνικό κεφάλαιο. Πράγματι, οι αστραπιαίες κινήσεις εκγύμνασης της άνω και κάτω γνάθου του πρώην πρωθυπουργού, από τα σουβλατζίδικα στο Μοναστηράκι για καλό γύρο, στις ταβέρνες τις Βάρης για παϊδάκια (κι ας πεινάνε των Ελλήνων τα παιδάκια) και από εκεί στην εντατική προπόνηση στα νέα «Play Station» στην οικία του, δείχνουν έναν τύπο με έντονα αυξημένο το ενδιαφέρον για την… πολιτική ζωή του Τόπου.
Όσο για τον «μη σεβασμό» απέναντι στην Μνήμη του Γιώργου και του Μάνου, επειδή «συμπαραταχθήκαμε» με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πρώτοι «συμπαρατασσόμενοι» ήταν αυτοί που υποστήριζαν πέρυσι τον Σακελλαρίδη, εξασκώντας τις δυνατότητες τόσο της γραφίδας όσο και της… καρωτίδας τους στην προσπάθεια υποστήριξης του τότε υποψήφιου δημάρχου Αθηναίων και νυν κυβερνητικού εκπροσώπου. Αρκεί, όμως, το εξής: Σεβασμός στα δολοφονημένα μας αδέρφια και μακριά τα όποια σχέδιά σας από την χυδαία επιχείρηση σκύλευσης της Μνήμης τους. Και ο «εξυπνακισμός» έχει τα όριά του. Αν κάποιοι έχουν μάθει να αλλάζουν πολιτικά στρατόπεδα σε αντίστοιχη αναλογία με τα εσώρουχά τους, ας μη ψάχνουν για φτηνές δικαιολογίες. Δεν είναι στραβός ο γιαλός, απλώς αυτοί στραβά αρμενίζουνε. Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμη, αλλά αυτά είναι ήδη αρκετά. Και αν θεωρηθεί από τους «θιγόμενους» ότι αυτά τα λεγόμενα αποτελούν «λάσπη», τους πληροφορώ ότι η μόνη λάσπη που έχω χρησιμοποιήσει στην ζωή μου είναι αυτή στην 20ετή πορεία μου, στο παρελθόν, στην Οικοδομή ως Κτίστης. Ζήστε στις ακίνδυνες και ανώδυνες φαντασιώσεις του αστικού παρακμιακού μικρόκοσμού σας και μην πετροβολάτε δένδρα, των οποίων τους καρπούς δεν σταθήκατε ικανοί να γευτείτε. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/oi-gurologoi-tou-chwrou#ixzz3hGAaWZSs
