Το «Ντέλια», το μικρό της όνομα, παραπέμπει στη Δηλία Αρτέμιδα και ήταν έμπνευση των γονιών της, οι οποίοι ήταν θαυμαστές και λάτρεις του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Το γιατί το ζεύγος Μοράρου -όπως είναι το πατρικό επώνυμο της Ντέλια- επέλεξε τη Δήλο, τη γενέτειρα της ολύμπιας θεάς του κυνηγιού, Αρτέμιδας, είναι άγνωστο. Εξίσου άγνωστες, όμως, παραμένουν κάποιες από τις πτυχές της προσωπικότητας αυτής της Καρπάθιας 40χρονης, αγέλαστης λιγνής φιγούρας, η οποία, τουλάχιστον κατά τα γερμανικά έντυπα όπως η εφημερίδα «Die Welt», «είναι η γυναίκα που θα πρέπει να προσέχει στο εξής ο Αλέξης Τσίπρας».
Ενισχύοντας την παγερή εντύπωση που προκαλεί με την παρουσία της η Ντέλια «Δρακουλέσκου» -σύμφωνα με το παρωνύμιο που επινόησαν οι Κύπριοι ύστερα από το κούρεμα των καταθέσεών τους- το γερμανικό περιοδικό «Focus» σημειώνει απερίφραστα σε πρόσφατο άρθρο του ότι «αυτήν την κυρία τρέμει ολόκληρη η Ελλάδα». Σχολιάζοντας την αναβάθμιση της Ρουμάνας οικονομολόγου στο αξίωμα της επικεφαλής του κλιμακίου του ΔΝΤ για τη χώρα μας, το «Focus» διερωτάται αν «η Ρουμάνα οικονομολόγος θα επιμείνει στην αδιάλλακτη στάση του προκατόχου της ή θα θέσει σε νέα βάση τις σχέσεις ΔΝΤ – Ελλάδας. Αυτό θα φανεί τις επόμενες εβδομάδες».
Η Ντέλια έχει κερδίσει τη φήμη της σκληρής μονεταρίστριας χάρη σε μια σειρά από μελέτες που εκπόνησε τα προηγούμενα χρόνια. Από το 2002 έως το 2011 έχει υπογράψει τουλάχιστον 14 εργασίες επί θεμάτων της ειδικότητάς της, δηλαδή τα ζητήματα της μακροοικονομίας, όπως π.χ. η σύνδεση της γήρανσης του πληθυσμού με τα προβλήματα των ασφαλιστικών ταμείων.
Στην αρχή της καριέρας της στο ΔΝΤ, στον τομέα ευθύνης της ήταν χώρες της Καραϊβικής και της Λατινικής Αμερικής, αφού ήταν η συντάκτρια τριών μελετών για το Τρίνινταντ-Τομπάγκο και άλλων για την Κόστα Ρίκα, το Περού κ.λπ. Σε ό,τι αφορά την κρίση εντός της Ε.Ε., η Ντέλια Βελκουλέσκου το 2010 είχε εκπονήσει μια αναλυτική εργασία υπό τον τίτλο «Μερικοί δυσάρεστοι αριθμητικοί δείκτες για τα δημόσια οικονομικά της Ευρώπης». Δική της ιδέα ήταν το σχέδιο σταδιακής απόλυσης 150.000 δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα κατά το δεύτερο μνημόνιο, προκαλώντας οργισμένες αντιδράσεις από την κυβέρνηση Σαμαρά. Τότε οι Ελληνες δεν γνώριζαν ακόμη το όνομά της, καθώς θα προηγούνταν άλλες προσωπικότητες που θα γίνονταν συνώνυμοι με την επάρατη τρόικα, όπως ο Πολ Τόμσεν και ο τελευταίος διάδοχός του, ο Ινδός Ρίσι Γκογιάλ.
Η Ρουμάνα τεχνοκράτης Ντέλια Βελκουλέσκου, για πολλούς «η μελαχρινή εκδοχή της Κριστίν Λαγκάρντ», φαίνεται ότι διαθέτει το αλάνθαστο ένστικτο του αρπακτικού (πτηνού): Οταν ο προκάτοχός της, επικεφαλής του κλιμακίου του ΔΝΤ για την Ελλάδα, Ρίσι Γκογιάλ βρέθηκε στη δίνη επικριτικών σχολίων για έλλειψη προσαρμοστικότητας στις συζητήσεις με τις ελληνικές αρχές κατά το διάστημα Σεπτεμβρίου 2014 – Μαΐου 2015, η Ντέλια ήταν εκεί που έπρεπε. Για το ΔΝΤ συνιστούσε την αυτονόητη επιλογή μετά την αποπομπή του Γκογιάλ. Η Βελκουλέσκου γνωρίζει εις βάθος τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, ενώ θεωρείται ειδική στον τομέα της αναδιοργάνωσης των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων και του κλάδου της ενέργειας. Πάντως, το ότι καλείται να δείξει τις ικανότητές της σε μια χώρα που ενέπνευσε τους γονείς της όταν τη βάφτιζαν, ή το γεγονός ότι η Ελλάδα παρείχε άσυλο σε εκατοντάδες χιλιάδες Ρουμάνους μετανάστες, για μια γυναίκα με την ψυχρή, τεχνοκρατική νοοτροπία της Ντέλιας είναι ζητήματα εντελώς επουσιώδη.
Η Βελκουλέσκου θα έχει υπό την εποπτεία της -ή καλύτερα στο ανελέητο μικροσκόπιό της- τον, κατά σύμπτωση συνομήλικό της, Αλέξη Τσίπρα και τους υπουργούς του. Ως στενή συνεργάτιδα του Μπομπ Τράα, του μόνιμου εκπροσώπου του ΔΝΤ στην Αθήνα από το 2010 έως το 2013, έρχεται πλήρως ενημερωμένη. Με βάση όσα μεταδίδουν οι ξένοι ανταποκριτές, το μέλλον δεν φαντάζει ευοίωνο για τους Ελληνες, καθώς οι διαθέσεις της είναι άγριες. Φέρεται να έχει πάρει κατευθύνσεις στο σχετικό «φροντιστήριο» περί Ελλάδας τόσο από τον Ρίσι Γκογιάλ όσο και από τον Πολ Τόμσεν, ο οποίος έχει αφήσει εποχή για τη θυελλώδη σχέση του με την ελληνική πολιτική ηγεσία.
Η ιστορία μπορεί να ταύτισε την παρουσία της «Δρακουλέσκου» με την εφαρμογή ενός τρομακτικού πειράματος στην Κύπρο, με το σοκ του κουρέματος των τραπεζικών καταθέσεων πριν από περίπου δύο χρόνια. Η αποστολή της στη Μεγαλόνησο, παρά τις αιματηρές μεθόδους που επελέγησαν από το ΔΝΤ, κρίθηκε επιτυχημένη.
