Δεν μπορούν να απομείνουν πολλές ψευδαισθήσεις, όσον αφορά στο είδος της «ηθικής» που μπορεί να υποστηρίξει αυτή την απόπειρα, την οποία δεν μπορεί να αντικαταστήσει καμία βιομηχανική κινητοποίηση με ατομικές βόμβες, υπερηχητικά μαχητικά και ούτω καθεξής. Εξαιτίας αυτών των «καλών χαρτιών», ο «Δυτικός κόσμος» βρίσκεται σήμερα στα πρόθυρα ενός τρίτου πιθανού κατακλυσμού παγκόσμιου επιπέδου, έχοντας αποσυνθέσει και προσβάλλει ότι είχε επιβιώσει από τις αυθεντικές πολεμικές παραδόσεις της Ευρώπης και της Άπω Ανατολής.
Στον αντίπαλο συνασπισμό υπάρχουν δυνάμεις οι οποίες συνδυάζουν την τεχνολογία με την στοιχειώδη δύναμη του φανατισμού, την σκοτεινή και άγρια αποφασιστικότητα και την περιφρόνηση για την ατομική ζωή, που εντοπίζονται μεταξύ των μαζών, οι οποίες λόγω των δικών τους αρχαίων παραδόσεων δύσκολα δίνουν αξία στην δική τους ύπαρξη. Αυτή είναι η παλίρροια που θα διογκωθεί, όχι μόνο ενώπιον της Κόκκινης Ανατολής, αλλά και σε όλο το σύνολο μιας μιασμένης και εξαπολυμένης Ασίας.
Ωστόσο, αυτό που απαιτείται πραγματικά για την υπεράσπιση της «Δύσεως» ενάντια στην αιφνίδια άνοδο των εν λόγω βαρβαρικών και στοιχειωδών δυνάμεων είναι η ενίσχυση ενός ηρωικού οράματος για την ζωή, σε βαθμό ίσως άγνωστο ακόμη στον Δυτικό άνθρωπο. Εκτός από τον στρατιωτικό και τεχνικό εξοπλισμό, ο κόσμος των «Δυτικών» έχει στην διάθεση του μόνο μια χολή και άμορφη ουσία, την λατρεία του δέρματος, τον μύθο της «ασφάλειας» και του «πολέμου ενάντια στον πόλεμο», και το ιδανικό μιας μακράς, άνετης, εγγυημένης «δημοκρατικής» ύπαρξης, η οποία είναι προτιμότερη από το ιδανικό της εκπλήρωσης, το οποίο μπορεί να βιώσει κανείς μόνο μεταξύ των συνόρων ζωής και θανάτου, δηλαδή στην συνάντηση της ουσίας της ζωής με την ακρότητα του κινδύνου.
Ορισμένοι θα φέρουν ως αντίλογο ότι μετά από όλα αυτά που έχει περάσει η Ευρώπη, έχουμε χορτάσει από «μιλιταρισμό» και πολεμοκαπηλεία, και ότι ο «ολοκληρωτικός πόλεμος» θα πρέπει να μείνει στο παρελθόν και να ξεχαστεί. Πράγματι, ο «μιλιταρισμός» μπορεί να αφεθεί στο παρελθόν, δεδομένου ότι αποτελεί μονάχα μια υποβαθμισμένη, κατώτερη ηχώ μιας ηρωικής αντίληψης, ωστόσο και η καταδίκη κάθε ηρωισμού ως «μιλιταρισμό» αποτελεί ένα από τα τεχνάσματα της «δημοκρατικής» προπαγάνδας, ένα τέχνασμα που τώρα έχει αρχίσει να έχει τα αντίθετα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα για τους υποστηρικτές της. Ωστόσο, σε οποιαδήποτε περίπτωση, δυστυχώς, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα υπάρξει καμία επιλογή, καθώς θα είναι δύσκολο για τις δυνάμεις που βρίσκονται ήδη σε κίνηση να σταματήσουν και θα παραμείνει μονάχα μια πορεία δράσης: να ιππεύσουν την τίγρη, όπως το θέτει το ινδουιστικό ρητό.
Ένας από τους πλέον υμνημένους σύγχρονους συγγραφείς της Ευρώπης έχει γράψει σχετικά με τον μοντέρνο πόλεμο, για γεγονότα τα οποία βίωσε πλήρως και με δραστήριο τρόπο (συμμετείχε εθελοντικά, τραυματίστηκε δεκαοκτώ φορές, και τιμήθηκε με το γερμανικό ανώτατο στρατιωτικό παράσημο), η αξία των οποίων θα γίνεται ολοένα και περισσότερο εμφανής στους καιρούς που έρχονται. Συγκεκριμένα, έχει πει ότι ο σύγχρονος άνθρωπος, δημιουργώντας τον κόσμο της τεχνολογίας και θέτοντας τον σε λειτουργία, υπέγραψε ταυτόχρονα με το όνομα του σε ένα χρέος, το οποίο καλείται να πληρώσει τώρα ο ίδιος. Η τεχνολογία, το δημιούργημα του, στρέφεται εναντίον του, υποβιβάζοντας τον σε δικό της εργαλείο και απειλώντας τον με καταστροφή. Η εκδήλωση αυτού του γεγονότος γίνεται περισσότερο ευκρινής στον σύγχρονο πόλεμο: ολοκληρωτικός, στοιχειώδης πόλεμος, η ανελέητη πάλη με τον ίδιο τον υλισμό. Ο άνθρωπος δεν έχει καμία άλλη επιλογή, παρά μόνο να αντιμετωπίσει αυτή την δύναμη, για να καταστήσει τον εαυτό του σε θέση να απαντήσει σε αυτή την πρόκληση, βρίσκοντας εντός του τις μέχρι πρότινος ανύποπτες πνευματικές διαστάσεις και αφυπνιζόμενος στις μορφές ενός ακραίου, ουσιώδους ηρωισμού, μορφές οι οποίες αν και δεν φροντίζουν σε τίποτα το άτομο του, εντούτοις δίνουν ουσία και υπόσταση σε αυτό που ο προαναφερθείς συγγραφέας αποκαλεί εντός του το «απόλυτο άτομο», δικαιώνοντας έτσι όλο το σύνολο της εμπειρίας.
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να πούμε. Ίσως αυτή η πρόκληση θα αποτελέσει την θετική πλευρά του παιχνιδιού ειδικά για τους ικανούς άνδρες, δεδομένου ότι το παιχνίδι αυτό πρέπει να γίνει αποδεκτό και να διεξαχθεί έτσι και αλλιώς. Η επικράτηση της αρνητικής πλευράς, της αγνής καταστροφής, μπορεί να είναι τρομακτική, καταχθόνια. Ωστόσο, καμιά άλλη επιλογή δεν δίνεται στον σύγχρονο άνθρωπο, από την στιγμή που αυτός ο ίδιος είναι ο μοναδικός δημιουργός του πεπρωμένου και η οπτική που τώρα αρχίζει να βλέπει.
Αυτή δεν είναι η στιγμή να σταθούμε σε τέτοιες προοπτικές. Άλλωστε, ότι έχουμε αναφέρει δεν αφορά κανένα συγκεκριμένο έθνος, ούτε καν το παρόν. Αφορά την εποχή που τα πράγματα θα γίνουν σοβαρά σε παγκόσμιο επίπεδο, όχι μόνο για τα συμφέροντα των αστών και του καπιταλιστικού κόσμου, αλλά για αυτούς τους άνδρες που γνωρίζουν, και εκείνη την στιγμή θα εξακολουθούν να είναι σε θέση να συγκεντρωθούν σε έναν ακλόνητο συνασπισμό.
Απόσπασμα από την συλλογή «Η Μεταφυσική του Πολέμου» του Julius Evola.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ioulios-ebola-h-parakmh-tou-hrwismou-arketa-pia-me-tis-pseudaisthhseis#ixzz3hMN4QruP