Η συμπλήρωση σήμερα 42 χρόνων από τον θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη (αναμφίβολα ενός από τους μεγαλύτερους προδότες της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας) μας δίνει την ευκαιρία και πάλι να δούμε την ψυχοσύνθεση της σχιζοφρένειας, της κακομοιριάς και της δουλικότητας, που διέπει το Καπιταλιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ).
Τα τελευταία χρόνια, ανοίγοντας τις σελίδες του «Ριζοσπάστη» και της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης», αυτό που θα δούμε είναι αναρίθμητοι ύμνοι στον Λένιν και τον Στάλιν, ενώ ταυτόχρονα ρίχνονται στα τάρταρα της ανυποληψίας οι Χρουστσώφ και Μπρέζνιεφ και περισσότερο απ’ όλους ο Γκορμπατσώφ, έχοντας φυσικά ως δεδομένο ότι «η αρχή του κακού» έγινε το 1956, στο περιβόητο 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ. Αυτή η ψυχοσύνθεση, τόσο της σχιζοφρένειας όσο και των άλλων συνοδευτικών ιδιοτήτων δεν έγκειται μόνο στο πολύ χαμηλό επίπεδο των «αναλύσεων» για την κατάρρευση της ΕΣΣΔ (μόνον οι ηλίθιοι και τα «φυτά» της ΚΝΕ θα ήταν δυνατόν να πιστέψουν τέτοιες χοντροκομμένες βλακείες) και στην αφόρητα «δαιμονολογική» προσέγγιση της όλης ιστορίας (οι «ριψάσπιδες» και οι «λιπόψυχοι» που «εξαγοράστηκαν από τον ιμπεριαλισμό» και άλλες παρόμοιες αηδίες) αλλά και στο αναντίρρητο γεγονός ότι ανέκαθεν η ηγεσία του ΚΚΕ (όποια και αν ήταν η αρχηγική κλίκα στο συγκεκριμένο κομματικό μαγαζάκι) χόρευε σαν εκπαιδευμένη αρκούδα στο ντέφι, που της χτυπούσαν κατά καιρούς τα εκάστοτε αφεντικά της στο Κρεμλίνο. Και στην σταλινική παντοκρατορία και στην χρουστσοφική αποσταλινοποίηση και στην μπρεζνιεφική «ισορροπία», οι εντολοδόχοι της Μόσχας έβγαζαν την γλώσσα τους για να γλείψουν τον εκάστοτε εντολέα τους.
Και, όμως, τα θλιβερά αυτά ανθρωπάκια, αντί να το βουλώνουν γι’ αυτήν την απίστευτη και εμετική επίδειξη εθελοδουλίας, έχουν το θράσος και την αναίδεια να φτύνουν εκεί που πριν έγλειφαν (και το αντίστροφο). Ειδικά για τον «προδότη» Γκορμπατσώφ είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι ενώ τον Σεπτέμβριο του 1993 το ΚΚΕ ζητούσε να κηρυχθεί ανεπιθύμητος (!) στην Χώρα μας, δύο μόλις χρόνια νωρίτερα -το καλοκαίρι του 1991- τον επισκεπτόταν η Παπαρήγα στην Μόσχα, αποκαλώντας τον μάλιστα «σοβαρό ηγέτη με νέα πολιτική σκέψη»! Πιο «σκύλος», γλείφτης, εντολοδόχος, ξενόδουλος και ξεφτίλας δεν γίνεται.
Επανερχόμενοι, λόγω της ημέρας, στον Ζαχαριάδη, αποτελεί αναμφίβολο γεγονός ότι η όλη πορεία της ζωής του τον κατέδειξε ως μια τραγική, όσο και κατάπτυστη φιγούρα. Ανοίγουμε εδώ μια παρένθεση, λέγοντας ότι είναι πολύ (μα πάρα πολύ) περίεργα δύο γεγονότα: α) ότι ο Ζαχαριάδης όχι μόνο βγήκε ζωντανός από το Νταχάου, όπου και ήταν αιχμάλωτος των Γερμανών, αλλά ήταν και καλοζωισμένος. Σε αντίθεση με τον ηγέτη του «Γερμανικού» ΚΚ, Έρνστ Τέλμαν, ο οποίος εκτελέστηκε τον Αύγουστο του 1944, ο Ζαχαριάδης δεν είχε απώλεια ούτε μιας τρίχας από τους δεσμοφύλακες του. Απλώς να αναφέρουμε ότι οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, την περίοδο της αποκαθήλωσής του, ψιθύριζαν διάφορα για τις. καλές σχέσεις, που είχε ο Ζαχαριάδης, με τους Γερμανούς στο Νταχάου. β) Η επιστροφή του τετράπαχου Ζαχαριάδη στην Ελλάδα έγινε με αεροπλάνο των Βρετανών και όχι των Σοβιετικών, δημιουργώντας έτσι έντονη εσωκομματική φημολογία ότι έπαιζε το παιχνίδι τους. Κλείνοντας την παρένθεση αυτή, έχουμε να πούμε ότι αφού «απαλλάχθηκε» από κάθε εσωκομματικό του αντίπαλο στα χρόνια της παντοδυναμίας του (1931-56), ακολουθώντας τις γνωστές και «αλάνθαστες» μεθόδους της σταλινικής λασπολογίας και κατασυκοφάντησης, έπεσε στο τέλος και αυτός θύμα, στα πλαίσια των εσωτερικών εκκαθαρίσεων στο ΚΚΕ, μετά την αρχή της αποσταλινοποίησης.
Το πιστό μαντρόσκυλο του Στάλιν, ο άλλοτε αδιαφιλονίκητος κουμανταδόρος του ΚΚΕ, θα καθαιρεθεί με εξευτελιστικό τρόπο από την ηγεσία του κόμματος (στην 6η πλατιά ολομέλεια της Κ.Ε. στην Ρουμανία), γνωρίζοντας κι αυτός με την σειρά του την τύχη, που για 25 ολόκληρα χρόνια επεφύλασσε στους εσωκομματικούς του αντιπάλους και αμφισβητίες: εξευτελισμούς, χλευασμούς, εξορίες, εσωκομματικές αποκαθηλώσεις. Θα περάσει τόσο καλά στον σοβιετικό «παράδεισο» της. παγκόσμιας εργατιάς, ώστε με επιστολή του στην Ελληνική πρεσβεία στην Μόσχα θα επιζητήσει να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα για να δικαστεί εκεί! Προτιμούσε, δηλαδή, να είναι έγκλειστος ή ακόμα και να εκτελεστεί στην «μοναρχοφασιστική» Ελλάδα από το να συνεχίσει να υπομένει, σε καθημερινή βάση, το μαρτύριο του στην «πατρίδα όλων των προλετάριων». Ευρισκόμενος πλέον σε 24ωρη παρακολούθηση και απομονωμένος από τον υπόλοιπο κόσμο, έστειλε λίγο πριν αυτοκτονήσει μια προειδοποιητική επιστολή, μήπως και εισακουσθούν οι επικλήσεις του. Επί ματαίω, όμως. Το θλιβερό και καχεκτικό αυτό απομεινάρι του άλλοτε κραταιού ηγέτη του «ελληνικού» τμήματος του διεθνούς κομμουνισμού, εγκαταλελειμμένος από χρόνια ακόμα και από την σύζυγό του Ρούλα Κουκούλου, η οποία τον αποκήρυξε (!) το 1957, όταν εκείνος είχε διαγραφεί από το κόμμα, θα αυτοκτονήσει σαν σήμερα, πριν από 42 χρόνια.
Χθες το πρωί, τμήμα της νυν ηγετικής κλίκας του ΚΚΕ, του ανεπάγγελτου και παιδιού του κομματικού σωλήνα, Δημήτρη Κουτσούμπα, άφησε λουλούδια στον τάφο του, επί τη ευκαιρία του θανάτου του. Γι’ αυτόν, δηλαδή, που για 55 ολόκληρα χρόνια (1956-2011) το ΚΚΕ θεωρούσε -με επίσημες αποφάσεις του- «προδότης», «αριστεριστής», «όργανο του ταξικού εχθρού», «φραξιονιστής», «οπορτουνιστής», «αντιδιεθνιστής», «σεχταριστής», «αντικουκουές», «τυχοδιώκτης» κτλ.
Το σαφές ερώτημα, που τίθεται, είναι ότι αφού το κόμμα «τον αποκαθιστά», δεν θα έπρεπε αυτομάτως να καταδικαστεί η μνήμη όλων αυτών, που τον κατηγορούσαν; Σ’ αυτή την περίπτωση, όμως, πολλές άλλες «αγιοποιημένες» μορφές του ΚΚΕ θα έχαναν τον «σοβά» τους. Και επειδή είναι πολύ πιθανόν να υπάρξουν κάποιες αθλιότητες εκ μέρους των απομειναριών του ΚΚΕ ότι ασελγούμε στην μνήμη ενός νεκρού, τους απαντούμε καταλλήλως λέγοντας ότι πρόλαβαν επί δεκαετίες και το έκαναν επανειλημμένα και επιμελημένα οι ίδιοι.
Τουλάχιστον, Εμείς, από την δική μας πλευρά, δεν κάναμε ποτέ πίσω, ούτε κατ’ ελάχιστον, στον χαρακτηρισμό μας προς το πρόσωπο του Ζαχαριάδη ως προδότη της Πατρίδας του. Άλλοι είναι αυτοί, οι οποίοι κοιτάζοντας τον καθρέπτη και χλευάζοντας την εικόνα που βλέπουν, δεν αντιλαμβάνονται ότι στην πραγματικότητα κοροϊδεύουν τον ίδιο τους τον εαυτό.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-epeteios-thanatou-tou-zachariadh-kai-h-psuchosunthesh-schizofreneias-tou#ixzz3hbgMDSoX